Στην απομόνωση, μέρα 1

Η ιδέα ήταν να ξυπνήσω όπως ξυπνώ κανονικά, να ετοιμαστώ όπως ετοιμάζομαι κανονικά, να φκω να πάω μια βόλτα δαμέ γυρόν στους δρόμους σαν να τζαι ήταν να επήαιννα δουλειά, τζαι να έρτω σπίτι να κάτσω να δουλέψω που σπίτι όπως μας υποχρεώσαν που τη δουλειά. 

Τελικά εξύπνησα η ώρα 8, έκαμα πρωινό, εσύναξα ρούχα, έβαλα πλυντήριο, εσυγύρισα, έφκαλα τα σκουπίθκια, έκαμα καφέ τζαι έκατσα να δουλέψω, η ώρα 10.

Επέρασα μιαν ώρα να κατεβάζω φάιλς τζαι σέρβερς για να δουλεύκω πιο άνετα που σπίτι τζαι μετά αποφάσισα να τολμήσω μιαν επίσκεψη στο σούπερμαρκετ. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ράφκια ήταν όφκερα. Τουλάχιστον ήβρα κολόχαρτα, μια μικρή επιτυχία. 

Ώσπου να έρτω σπίτι, επείνασα. Τζαι αντί να φάω το φαί που είχα έτοιμο που τα εψές, έκατσα τζαι έκαμα σκραμπλ αυκά με καπήρες, απόλαυσα τα τζαι μετά φυσικά εφάν με οι τύψεις. Μισή μέρα επέρασε τζαι ήδη έππεσα στα ανθυγιεινά, σε μιαν εφτομάν εν να είμαι παχύσαρκη με χοληστερόλη αν συνεχίσω έτσι, είμαι τζαι μιας κάποιας ηλικίας, εν να πάω παράπλευρη απώλεια. 

Μετά τα υπαρξιακά, αποφάσισα να ξεκινήσω να δουλεύκω αλλά εθυμήθηκα ότι οι καπήρες δεν είναι αληθινό φαί οπότε έφαα τζαι το φαί που είχα που τα εψές. 

Χορτασμένη τζαι με τες τύψεις φιμωμένες, έκατσα η ώρα τρεις να δουλέψω. Έκαμα κάτι λλία ως την ώρα που μου έστειλε μήνυμα ο μάνατζερ μου να με ρωτήσει πώς τα πάω. Είπεν μου ότι τζείνος ετοιμάζει το σπίτι για τρίμηνη καραντίνα τζαι ότι μες τα αποθέματα εφύλαξε τζαι μια θηλιά. Ερώτησα τον αν το επήρε τόσο άσιημα τζαι δεν μου απάντησε, ελπίζω να μεν την χρησιμοποίησε που τα τωρά. 

Αποφάσισα να μεν αφήσω τον εαυτό μου να φτάσει στο ίδιο σημείο τζαι έκατσα τζαι έφτιαξα ένα πλάνο για την εργάσιμη μέρα το οποίο θεωρητικά θα ακολουθώ κατά γράμμα. Ώσπου να το τελειώσω εγίνηκε 5 τζαι αποφάσισα να σταματήσω να προσποιούμαι ότι δουλεύκω. Αποφάσισα να κάμω γιόγκα. 

Το πρόβλημα εν το ότι θέλω κάποιον να με διατάζει όσον αφορά την άσκηση. Εν μπορώ μόνη μου, θέλω να με αναγκάζει κάποιος, είτε εν η ήρεμη φωνή της δασκάλας της γιόγκα, είτε ο τύπος με το μικρόφωνο που μας τσιριλλά να μεν χαλαρώνουμε, κκκαμ ον πίππολ γιου κκκκαν ντου ιτ. 

Άι κκκκάντ, οπότε έκατσα τζαι εκατέβασα ένα αππ με μιαν υπέροχα αυταρχική κυρία η οποία ακόμα τζαι όταν μου λαλεί να χαλαρώσω λαλεί το με τέθκειο τρόπο που με κάμνει να θέλω να βουρώ. Είκοσι λεπτά τζαι τρακόσιες θερμίδες λιγότερες αργότερα, εσταμάτησα να θεωρώ ολόκληρη τη μέρα χάσιμο χρόνου. 

Τώρα να δούμε αν θα το κάμω τζαι αύριο.