Τέσσερα πριν τέσσερα μετά

Τζείνα τα μαύρα τα παπούτσια τα γυαλιστερά τα κοτζιακαρίσιμα που ενόμιζα ότι είχαν στυλ χωρίς να καταλάβω ότι εν θα μπορούσα να περπατήσω πάνω από τρία μέτρα φορώντας τα τζαι επέταξα τα πριν λίγο καιρό στην τελευταία εκκαθάριση της αποθήκης τελικά εν έπρεπε να τα αγοράσω.

Τζείνη τη φορά που με εχούφτωσε ο ΨΞΠΣΠΕΥΠΚΚΑΦ σαν εκαθούμασταν στο κομπιούτερ τζαι ακούαμεν Τρύπες εν έπρεπε να μετακινηθώ διακριτικά τζαι να πάω να σταθώ πάλε διακριτικά στην άλλη άκρη του δωματίου.

Κάθε φορά που είχα να επιλέξω μεταξύ του να κάμω κάτι ή να κάτσω στα αυκά μου εν έπρεπε να εκάθουμουν στα αυκά μου. Κότα! Ααααα εν που δαμέ που εφκήκε η έκφραση;!

Το καλοκαίρι σε τζείνη τη μεγάλη ωραία πολύχρωμη πόλη την ώρα που επαίρνουν που τζείνο το ωραίο μεγάλο πολύχρωμο κατάστημα έπρεπε να έμπαινα μέσα, όι να ξεροσταλιάζω στη βιτρίνα!

Να φτιαχτεί μια σιδηροδρομική γραμμή που να ενώνει τη Κύπρο με την ηπειρωτική Ευρώπη. Ίντα ωραία που ακούεται το ηπειρωτική Ευρώπη… κάμνει με να νομίζω ότι είμαι στην Ευρώπη τζαι ας είναι τζαι νησιώτικη!

Να βρεθεί επιτέλους ένα πλάσμα να με πληρώνει καλά για να κάμνω ότι θέλω.

Να έβρω τι θέλω να κάμνω!

Μόλις έβαλε Δεληβοριά το ράδιο οπότε θυμήθηκα τι άλλο θα ήθελα: τον Φοίβο σε συσκευασία δώρου να παίζουμε χε χε… 

Hangover on the pms with a bit of the flu

Κάποια στιγμή χορεύαμε στο μπαρ το rivers of Babylon και μετά περπατούσαμε στη πόλη λέγοντας βλακείες και μετά μπήκα σπίτι και αποφάσισα ότι δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ γιατί βρομούσαν τα μαλλιά μου έτσι μπήκα για μπάνιο η ώρα τέσσερις το πρωί και μετά ξεράθηκα στο κρεβάτι τουρτουρίζοντας για να ξυπνήσω στις οκτώ με ένα απίστευτο πονοκέφαλο και ήπια ένα καφέ προσπαθώντας να συνέλθω αλλά δεν είχα τίποτα να φάω έτσι μπήκα στο αυτοκίνητο να πάω να φέρω κανένα κουλούρι και μπροστά μου ήταν ένας γέρος που οδηγούσε με τριάντα χιλιόμετρα και έφαγε το βρισίδι της ζωής του μέχρι που αποφάσισε να σταματήσει σε ένα αλτ και να κοιτάζει μια δεξιά μια αριστερά μέχρι να του αναδόξει που να πάει χωρίς να κοιτάζει ο μαλάκας τη πινακίδα μπροστά του που θα του εξηγούσε με κάθε λεπτομέρεια και τότε ξεκίνησα να κορνάρω γιατί μου έσπασε τα νεύρα αλλά έτσι τον βοήθησα να αποφασίσει και έστριψε από κει που έστριψα κι εγώ και άρχισα να ανησυχώ μήπως κατέβει στον φούρνο όπως εμένα και μου πει οτιδήποτε ή να είναι κανένα συμπαθητικό ανήμπορο γεροντάκι και να με πιάσουν οι τύψεις και τότε βούρκωσα και πήγαινα κι εγώ με είκοσι χιλιόμετρα για συμπαράσταση αλλά ευτυχώς προχώρησε έτσι μπόρεσα με την άνεση μου να κουνάω το κεφάλι μου υποτιμητικά κλαψουρίζοντας για τη τύχη μου που τον έφερε μπροστά μου αυτό το πρωί που πεινάω και έχω πονοκέφαλο και τρέχουν οι μύξες μου χωρίς να προσέχω ότι αυτό επιδείνωνε τον πονοκέφαλο μέχρι που αγόρασα το πολυπόθητο κουλούρι και ήρθα σπίτι να το φάω και να προσπαθήσω να κοιμηθώ ξανά αλλά ήταν αδύνατον γιατί εκτός από πονοκέφαλο με πονούσε και το ζινίτζι μου γιατί μόνο μια βλαμμένη θα κοιμόταν τέσσερις η ώρα το πρωί με βρεγμένα μαλλιά άσε που κατουριόμουν από τον χυμό που πανέξυπνα ήπια πριν δοκιμάσω να κοιμηθώ έτσι ξανασηκώθηκα και σερνόμουν μέχρι το μεσημεριανό μετά το οποίο προνόησα να πιω παυσίπονα και ξαναπροσπάθησα να κοιμηθώ πράγμα που ευτυχώς κατάφερα και ξύπνησα μετά από τρεις ώρες πολύ καλύτερα και χωρίς πονοκέφαλο παρόλο που η μύτη συνέχιζε να τρέχει και το pms να βγάζει όλες μου τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ στην επιφάνεια και το να κάθομαι να χάσκω στο Facebook δεν βοηθούσε ιδιαίτερα έτσι έκατσα στη τηλεόραση να δω μια ταινία με τον Jim Carrey που περίμενα να είναι κωμωδία αλλά όταν είσαι περίπου στην ίδια κατάσταση με τους ήρωες δεν μπορείς να γελάσεις και πολύ παρόλο που μου έκανε εντύπωση για άλλη μια φορά πόσο οι κυπραίοι μοιάζουμε με τους αμερικανούς, τους αμερικανούς στις ταινίες τουλάχιστον μόνο που τα δικά μας παιδιά δεν μιλούν ισπανικά αλλά βιετναμέζικα και άσε που η δική μας αστυνομία είναι πολύ πιο ικανή (δεν το πιστεύω ότι το λέω αυτό) από την αστυνομία στη συγκεκριμένη ταινία (έτσι εξηγείται!) αφού από την απόλυτη ένδεια απέκτησαν όλο το πακέτο που πρέπει να σε κάνει ευτυχισμένο μόνο με το να κλέβουν περίπτερα και μίνι μάρκετ χωρίς να τους πιάσουν ποτέ ενώ εμάς για πενταροδεκάρες σε βρίσκουν αμέσως ρε γαμώτο και στο τέλος κλέβουν και τετρακόσια εκατομμύρια από τον λεχρίτη τον πρώην μάστρο του τα οποία επιστρέφουν στους υπαλλήλους που έχασαν τις δουλειές τους άσχετο αλλά ο Alec Baldwin μου αρέσει πολύ αλλά πάντα τον λεχρίτη μάστρο τον βάζουν να παίζει αν έχετε καμιά ταινία να μου προτείνεται ειδικά αν βγάζει τα ρούχα του είμαι πρόθυμη να τη δω που λέτε ψιλοβλακεία η ταινία αλλά πέρασε το βράδυ και ευελπιστώ ότι σε λίγο θα νυστάξω να πάω να κοιμηθώ αλλά δεν το βλέπω γιατί άρχισε να επιστρέφει ο πονοκέφαλος μαζί με μια μικρή κρίση πανικού.

Τραγουδάκι! 

the ultimate question

Όχι, όχι αυτή!

Η μεγάλη μου απορία είναι... γιατί οι άνθρωποι βάζουν τα γυαλιά τους του ήλιου (τα γυαλιά τους, όχι του ήλιου - χαζό το ξέρω!), λοιπόν, γιατί οι άνθρωποι βάζουν τα μαύρα γυαλιά τους (πήρα κόοοοκινα γυαλιάααα κι όλα γύρω σινεμάααα), λοιπόν συγκεντρώθου, λοιπόν, γιατί οι άνθρωποι βάζουν τα γυαλιά τους στο κεφάλι; 

Περπάτας στον δρόμο ας πούμε, τί κάνεις;;; Περπατάς στον δρόμο;; Που; Στη Κύπρο;; Αχαχαχαχαχαχα... οκ, άκου, είσαι στο αυτοκίνητο και οδηγάς και φοράς γυαλιά του ήλιου και μετά παρκάρεις πάνω στο πεζοδρόμιο μπροστά στην είσοδο άρα δεν χρειάζεσαι τα γυαλιά έτσι τα βγάζεις και τα βάζεις πάνω στο κεφάλι σου. Πάνω στα μαλλιά σου. Που συνήθως είναι λιγδιασμένα, τζελλωμένα, λακαρισμένα, αφρομένα.  

Η απορία μου: τα γυαλιά δεν λερώνονται;; Δεν μεινίσκουν τατσούες λαδωμένες πάνω στους φακούς; Εν θέλουν φαμόζο μετά για να καθαρίσουν; Μετά πως γίνετε να κατεβάζεις τα γυαλιά που τα μαλλιά, να τα φορείς τζαι να κυκλοφοράς; Βλέπεις; Εν τα βλέπεις όλα θολά; Πήρα σάγλικα γυαλιάααααα και όλα σαγλικάαααααα τα βλέεεεεπωωωωω... 

Μόνο σοβαρές απαντήσεις παρακαλώ! Ευχαριστώ! 

Meet Ουφ!

Υπάρχουν οι χλιαρές χειραψίες από τις οποίες προκύπτουν ζεστοί άνθρωποι. Υπάρχουν ζεστές και ενθουσιώδεις χειραψίες που όμως η πρώτη ερώτηση απέναντι σου είναι πως είπαμε ότι σε λένε; Υπάρχουν οι χειραψίες που σε κοιτάζουν ερωτηματικά γιατί κάπου σε ξέρουν και συνήθως όντως σε ξέρουν γιατί σας έχουν συστήσει πεντέξι φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Υπάρχουν οι χειραψίες που δεν σου θυμίζουν τίποτα αλλά ο άλλος σε θυμάται και δεν το πιστεύεις ότι σε θυμάται, στα όρια είσαι να του πεις ευχαριστώ που με θυμάσαι, σαν άλλη Ματίνα Μανταρινάκη. 

Υπάρχουν και χειραψίες που δεν γίνονται ποτέ γιατί αυτός που σε συστήνει στη παρέα σε συστήνει σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που ξέρεις, αφήνοντας πίσω το άτομο που θέλεις να γνωρίσεις και μένεις με ένα χαζό χαμόγελο προσπαθώντας να συστηθείς μόνη σου αλλά ούτε και ο άλλος κάνει καμιά κίνηση μόνο σε βλέπει ερωτηματικά και μετά αλλάζει η παρέα και η κουβέντα και δεν σου τον συστήνουν ποτέ και αρχίζεις να σκέφτεσαι στα σοβαρά αν σε παίρνει να ορμήσεις σαν θαυμάστρια και να πεις γεια σου είμαι η Ουφ! και λατρεύω τη δουλειά σου, αλλά το κλίμα και η ιδιοσυγκρασία σου δεν το επιτρέπουν έτσι περνά το βράδυ και γνωρίζεις όλο τον κόσμο και περνάς καλά αλλά αυτόν δεν τον γνωρίζεις!

Τι να πεις;!