Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Ο Εγκέφαλος

Ο Εγκέφαλος παντρεύτηκε χωρίς να το καταλάβει στα δεκάξι του μια μέρα που ήρθε ο πατέρας του από τη δουλειά και του είπε να βάλει το κυριακάτικο του το φόρεμα και σε λίγο θα ερχόταν ένας να τον παντρέψουν, ο Εγκέφαλος υπάκουσε, τον είδε ο ένας, τον είδε τον ένα, αλληλοαρεστήκαν, ρώτησε ο προξενητής αν συμφωνούν για τον γάμο, συμφωνούσαν, τους παντρέψανε.

Και πέτυχε ο γάμος όπως κάθε καλομελετημένη συμφωνία, κάνανε και δύο κόρες, τις μεγάλωσαν και επειδή οι καιροί άλλαξαν πρώτα τις άφησαν να τελειώσουν το σχολείο, μετά τις έστειλαν κολλέγιο και μετά ακολούθησαν την ίδια μέθοδο εξεύρεσης γαμπρού. Μέχρι τότε οι κόρες αντιμετώπιζαν τα αρσενικά σαν… δεν ξέρω πως ακριβώς τα αντιμετώπιζαν…

Θυμάμαι μια φορά που είχα πάει για καφέ ένα απόγευμα με τη μια και ήρθε μαζί μας ένας φίλος μου, ήμασταν τότε γύρω στα είκοσι και η συγκεκριμένη κοπέλα συμπεριφερόταν σα να την είχα πάει σε μπουρδέλο, κοίταζε γύρω γύρω φοβισμένη και με σκουντούσε μυστικά για να φύγουμε. Σκεφτόταν πως αν την έβλεπε κανένας θα τη θεωρούσε εύκολη και σουρλουλού και δεν θα έβρισκε γαμπρό.

Ναι, Λεμεσός τέλη του ’90.

Ο τρόπος που έβρισκε ο Εγκέφαλος τους υποψήφιους γαμπρούς βασιζόταν σε ένα καλά μελετημένο πλάνο που περιλάμβανε συγγενείς των συγγενών των συγγενών των συγγενών, γιατί μόνο οι συγγενείς μπορούν να είναι ειλικρινείς με τους συγγενείς τους έτσι θα ήταν βέβαιο ότι ο υποψήφιος θα πληρούσε τις προϋποθέσεις.

Μόλις βρεθόταν ο κατάλληλος που άρεσε στη κόρη και του άρεσε και η κόρη, κανονίζανε τα προικιά, τα συμφωνούσανε και μετακόμιζε σπίτι τους, στους δύο τρεις μήνες κάνανε το πάρτι αρραβώνων ακόμα και αν ήταν μες το καταχείμωνο, δεν θα έμενε η κόρη μες το ίδιο σπίτι με τον γαμπρό απλά λογοδοσμένη και όχι έστω αρραβωνιασμένη, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, στον ένα χρόνο γινόταν και ο γάμος, στον άλλο χρόνο το ένα παιδί, στον επόμενο χρόνο το άλλο παιδί και πάει λέγοντας.

Δέκα χρόνια αργότερα ο Εγκέφαλος ζει στο ισόγειο, στον πρώτο όροφο ζει η πρώτη κόρη με την οικογένεια της και στον δεύτερο όροφο ζει η δεύτερη κόρη με την οικογένεια της και κάθε ομοιότητα με κάποιο άλλο τρίπατο γνωστό στην μπλογκόσφαιρα είναι εντελώς συμπτωματική γιατί ο Εγκέφαλος δεν έχει γιο!

Όπως όλοι οι εγκέφαλοι έτσι και ο πρωταγωνιστής μας Εγκέφαλος κινεί με μαεστρία τα νήματα της καλοκουρδισμένης μηχανής που κατασκεύασε. Κάθετε στο κεφάλι του τραπεζιού στα κυριακάτικα γεύματα και δίνει οδηγίες: βάλε ζακετάκι του μωρού κρυώνει, πάρε φαγητό στη γιαγιά αλλά λιώσε το πρώτα γιατί δεν φορά τη μασέλα της, κάμε καφέ του άντρα σου κι εμένα ένα τσάι, ρώτα τη πεθερά σου αν θέλει και άλλες πατάτες (ενώ η πεθερά είναι εκεί μπροστά, ποτέ μου δεν κατάλαβα τη λογική μιας τέτοιας πρότασης, να ζητάς από κάποιον που είναι πάνω από πέντε χρονών να ρωτήσει κάποιον που είναι μπροστά αν θέλει κάτι ενώ μπορείς μια χαρά  να τον / την ρωτήσεις και μόνος σου!).

Αυτές οι οδηγίες δεν περιορίζονται βέβαια μόνο στα κυριακάτικα τραπέζια αλλά σε όλους τους τομείς της ζωής των κόρων. Από το σε ποιο σχολείο θα στείλει τα παιδιά της η καθεμιά μέχρι πόσα θα ξοδέψει για δώρα και από το τι ρούχα θα φορέσει στον γάμο της ξαδέλφης της γειτόνισσας μέχρι το που θα πάει διακοπές το καλοκαίρι.

Ο Εγκέφαλος ξέρει τα πάντα κανονίζει τα πάντα και περιμένει τα πάντα ενώ οι άλλοι απλά υπακούουν, τόσο φυσικά, τόσο δεδομένα, τόσο άβουλα που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι…

Σε αυτές τις συνθήκες καλούμαι μια δυο φορές τον χρόνο να αντεπεξέλθω με υπομονή, χαμόγελο, στωικότητα, καλοσύνη, καταπνίγοντας ουρλιαχτά απόγνωσης εξαιτίας βαρεμάρας, κάνοντας τη πάπια στα βλέμματα οίκτου και αμηχανίας που πηγάζουν από το γεγονός ότι είμαι ανύπαντρη, απαντώντας με χιούμορ στις ηλίθιες ερωτήσεις των παιδιών που πηγάζουν από τις απορίες που δημιουργούνται από αυτά που ακούν από τους γονείς τους, απαντώντας με ένα απλό όχι την ίδια ερώτηση κάθε χρόνο αν νηστεύω για να εισπράξω το βλέμμα αποδοκιμασίας της συνομήλικης μου, αντιμετωπίζοντας με αδιαφορία τα βλέμματα ειρωνείας των μεγάλων όποτε μιλώ για πάνω από δύο δευτερόλεπτα με ένα παιδάκι, ακούγοντας με όχι και τόσο συγκαλυμμένη αδιαφορία τα οικογενειακά τους κουτσομπολιά, ακούγοντας με φανερή φρίκη οτιδήποτε έχει να κάνει με αρρώστιες και θανάτους συγγενή του συγγενή του συγγενή τους και γενικά κάνοντας τον καραγκιόζη με οτιδήποτε περιλαμβάνεται στα καθήκοντα μου στο συγκεκριμένο μέρος.

Μια μέρα είναι, θα περάσει…

Υγ. 1. γκρινιάρικο το τελευταίο ποστ του 2011… δεν πειράζει, τι σόι ανορθόγραφο grouchy smurf θα ήμουν αλλιώς!

Υγ. 2. καλά να περάσετε και καλή χρονιά να έχουμε!!!

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Ευχές με βελονάκι

Μόλις έμαθα σε ποια μπλόγκερ έπρεπε να κάνω το ποστ δώρο ενθουσιάστηκα γιατί το μπλογκ της είναι κυρίως θεματικό έτσι θα ήταν εύκολο να επιλέξω τι δώρο να της κάνω. Ξεχνούσα όμως μια μικρή μικρούλα ασήμαντη λεπτομέρεια… δικό της είναι το θεματικό μπλογκ κι εγώ δεν έχω ιδέα για το θέμα!

Έβαλα λοιπόν στο Google images τη μοναδική λέξη που ήξερα να την χαρακτηρίζει και μου έβγαλε αυτό:


Κάτι πήγαινε πολύ, πολύ λάθος…

Τότε μου έκοψε να πάω στο μπλογκ της και να ανακατώσω μέχρι να βρω τη λέξη κλειδί που έψαχνα:


Yeah baby! I am the queen of the word!

Φαίνετε ωραίο τούτο το πράμα… λες να κάμω με το σμιλί τα γράμματα που σχηματίζουν Καλά Χριστούγεννα και να τα φωτογραφίσω ένα ένα και να φτιάξω ένα εντυπωσιακά όμορφο βίντεο, να προσθέσω χριστουγεννιάτικη μουσική, να το ονομάσω Ode to Smili, να το ανεβάσω στο YouTube και να το κάνω share στο μπλογκ μου;!

Εχμμμ κυρία Κόπολα νομίζω ότι οι ικανότητες σας είναι υπερβολικά περιορισμένες για ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο…

Άρχισα να αγχώνομαι… τηλεφώνησα στην άτυχη παραλήπτρια του δώρου μου και αυτοπροσκαλέθηκα για καφέ με απώτερο στόχο να πάρω καμιά ιδέα αλλά ένοιωθα κάπως περίεργα:


Σοβαρέψου… 


:-)

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Μεσάνυχτα στη Λεμεσό

Είδα το Midnight in Paris και κατενθουσιάστηκα όταν όμως έκατσα να γράψω κάτι για αυτό συνειδητοποίησα ότι μου ήταν αδύνατον, δεν μπορούσα να γράψω τίποτα! Είναι καιρός να φανερώσω τη τραγωδία μου που λέει και ο Καρυωτάκης, είμαι καλή μόνο άμα είμαι κακιά αλώπως…

Το είπε και η Mae West: When I'm good, I'm very good. But when I'm bad, I'm better. Εγώ δεν είμαι κακιά, απλά είναι πιο εύκολο να εκφραστώ άμα κάτι δεν μου αρέσει γιατί άμα μου αρέσει απλά το απολαμβάνω!

Πρόταση για το νέο δήμαρχο Λεμεσού, όποιος και αν είναι: να καλέσει τον Woody Allen να γυρίσει την επόμενη του ταινία εδώ… τι θέμα θα μπορούσε να έχει άραγε; Που θα μπορούσαμε να ξεναγήσουμε τον Woody χωρίς να χρειάζεται ηρεμιστικά και ενέσεις; Οκ, το βρήκα, η ταινία θα διαδραματίζετε στον μόλο και θα έχει θέμα τον απαγορευμένο έρωτα ενός παππού με μια κινέζα… αλλά αυτό θα του προκύψει αυτοβιογραφικό… χμμμμ ακόμα καλύτερα μάλλον!

Σε ένα χτεσινό περιοδικό υπήρχαν κάποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και απαντήσεις προς και από τους υποψήφιους δημάρχους και διάβασα από έναν υποψήφιο ότι για τον ρατσισμό δεν βοηθά το γεγονός ότι συχνά οι ξένοι είναι συγκεντρωμένοι μαζί σε συγκεκριμένες περιοχές… είδες τι μαλάκες που είναι; Τόσα καφέ έχει η πρωτεύουσα, γιατί δεν πάνε εκεί;! Η λύση του φαντάζομαι θα είναι να απαγορευτούν οι συναθροίσεις πέραν των δύο ατόμων, η απαγόρευση της κυκλοφορίας στο κέντρο μετά τη δύση του ήλιου και το κάψιμο όλων των βιβλίων… δίκαιο, δεν νομίζετε;!

Έξι μέρες για τις εκλογές και η ηρεμία μου άρχισε να εξαφανίζεται… όσο και αν τους αποφεύγεις από κάπου θα σου έρθουν… ποιος έρχεται να πάμε να απομονωθούμε σε κανένα ξύλινο σπιτάκι στα βουνά;

Αχά… :-)

Τρεις μέρες μόνο που λέει τζαι η Πρασινάδα αλλά όταν το έγραφε ήταν εχτές άρα δυο μέρες μόνο που λέει τζαι η Γαλάνη για να στείλετε τες συμμετοχές σας στη κλήρωση για έναν αποχυμωτή για τον Σίκρετ Σάντα!!! 

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Short Cuts

Θα δεις τη Βασίλισσα της Ομορφιάς;

Όχι, νομίζω θα είναι ψυχοπλακωτικό και δεν είμαι σε διάθεση.

Σιγά ρε, εν που τον ΘΟΚ, πόσο να τα καταφέρουν να σε ψυχοπλακώσουν;

Έχεις δίκαιο, άρα θα καταφέρουν να με νευριάσουν!

Τι εννοείς;!

Τι εννοείς τι εννοώ;! Δεν θυμάσαι τις Θεραπαινίδες;!

Δεν ήταν η πιο χάλια παράσταση που είδες!

Έχεις δίκαιο… το Σώμα Ξεβαμμένο Μπλε θα στοιχειώνει τους εφιάλτες μου για πολύ καιρό!

Είδες;!

Τι να δω;! Αφού πάλι του ΘΟΚ ήταν!

Ουπς! Έχεις δίκαιο!

Αχ πάντα έχω δίκαιο…

Ναι, αλλά η Βασίλισσα της Ομορφιάς εν του Μάρτιν ΜακΝτόνα που έγραψε και το In Bruges που έπαιζε ο Colin Farell και τον Πουπουλένιο που κάπου τον είδαμε μεταφρασμένο Μαξιλαρένιο

Μη κάνεις την έξυπνη, αφού δεν είδες τον Πουπουλένιο!

Δεν έχει σημασία, άσχετα από τον συγγραφέα δεν πάω να δω τους ίδιους και τους ίδιους σε έναν ακόμα ρόλο!

Αφού εν ημιδημόσιοι υπάλληλοι, τι θέλεις να κάμουν;!

Υπάρχουν παραστάσεις που μου αρέσουν, υπάρχουν παραστάσεις που με αγγίζουν, υπάρχουν παραστάσεις που με αφήνουν αδιάφορη και υπάρχουν και παραστάσεις που με εξαγριώνουν… από το Σώμα Ξεβαμμένο Μπλε κατέληξα να σιχαίνομαι τους πάντες, όποιον από τους συντελεστές πετύχω οπουδήποτε αλλού μου ανακατεύει απλά τα άντερα! Γι αυτό εξαγριώθηκα όταν είδα ότι είναι υποψήφιο για βραβείο σκηνοθεσίας από τον ΘΟΚ… μα περιπαίζουν μας ολάν;!


Μεν το αναφέρεις, αφού εν ασχολείσαι με τα πολιτικά!

Ασχολούμαι, τι εννοείς ότι δεν ασχολούμαι!

Το να βάζεις στο status σου στο Facebook αφοριστικές ατάκες άλλων για τη πολιτική δεν σημαίνει ότι ασχολείσαι και με τη πολιτική!

Φυσικά και ασχολούμαι με τη πολιτική, πιστεύω ότι όλοι οι πολιτικοί είναι απατεώνες και κάμποσες άλλες λέξεις που δεν θα ήθελα να αναφέρω τώρα!

Βαρέθηκα να ασχολούμαι με αυτό το θέμα!

Δεν φταίω, έπαθα εξάρτηση!

Πρέπει να ξεκολλήσεις! Τι μπαίνεις συνέχεια στο wall του, για να νευριάζεις;

Δεν νευριάζω, στην αρχή έκανα χάζι τώρα όμως άρχισα να ανησυχώ…

Γιατί;

«θα συνεχίσει το έργο του θετού του πατέρα και του ετεροθαλή αδελφού του που είναι ένας τολμηρός μαχητής»

Τι είναι αυτό;

Από το wall

Χμμμμ…

Με τρομάζουν και με αηδιάζουν οι πολιτικοί, η πολιτική, οι οπαδοί, οι γλύφτες, τα αρνιά, οι φανατικοί, οι φαντασμένοι, οι στενόμυαλοι, οι άμυαλοι, οι βλάκες, οι κουτοπόνηροι, οι χαζοί, οι ηλίθιοι, οι συμφεροντολόγοι, οι παράγοντες, οι δημοσιογράφοι, η τηλεόραση, οι διαφημίσεις τζαι το σιντριβάνι του Άη Νικόλα!


Σε αυτόν ή αυτήν που ήρθε αυτή τη βδομάδα στο μπλογκ μου επειδή φέτος Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει, αφιερώνω αυτό το ποστ που μου άρεσε πολύ.

χμμμμμ άλλαξε ο blogger και ψάχνω το κουμπούι για το link... μάλλον εν τούτο με τα δοντάκια που άμα του κοντέψω λέει εισαγωγή μεταπήδησης... μεταπηδάτε γιατί χανόμαστε! ούφφου είμαι ηλίθια, εν το σύνδεσμος το link! μου τη δίνουν οι αλλαγές! 

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Παύλος...