Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Αίτηση εργασίας

Είμαι έτοιμη να αλλάξω δουλειά και ξέρω ότι όλες οι εταιρείες της Λεμεσού (και όλης της Κύπρου μη σου πω, γιατί όχι και της Ευρώπης, προτίμηση Αθήνα παρακαλώ) είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμες να με προσλάβουν με αρχικό μισθό €2500, πενθήμερη εργασία, πεντάωρο, κοινωνικές ασφαλίσεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, 13ο, 14ο, έξτρα καλοκαιρινό μπόνους, 30 ημέρες άδεια τον χρόνο και αύξηση 25% του μισθού κάθε Γενάρη.

Έτσι, για να είμαι δίκαιη απέναντι τους, ετοίμασα μια λίστα με τις – όχι απαιτήσεις μου… με τις προτιμήσεις μου:

Πρώτα από όλα δεν πρέπει να είναι οικογενειακή επιχείρηση. Αν είναι μικρή οικογενειακή επιχείρηση η γυναίκα του αφεντικού θα έρχεται κάθε απόγευμα με παχυντικά αλμυρά, θα κάθετε απέναντι μου, θα μιλάει για τα βιβλία που διάβασε, θα με ρωτάει αν θέλω να μου τα δανείσει και θα απορεί που δεν διαβάζω αριστουργήματα με τίτλο «τα γαλάζια χρυσάνθεμα των κρυμμένων πόθων στο κατώφλι μου».

Αν είναι μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση, η γυναίκα του αφεντικού θα έχει μια θέση σαν General Manager, Sales Executive, Business Accountant, Art Director, Vice President ή κάτι άλλο ιδανικό για απόφοιτες της Σχολής ΠΝΠΠΜΔΤΠΤ (Πώς Να Παντρευτείτε Πλούσιο Με Δουλειά Του Παπά Του). Θέλοντας συνεχώς να επιβεβαιώνει τη θέση της θα ψειρίζει και την παραμικρή ηλίθια λεπτομέρεια μέχρι να οδηγήσει τους υφιστάμενους της σε μαζικές παραιτήσεις.

Στο δικό μου τμήμα δεν πρέπει να υπάρχουν δύο διευθυντές. Όταν συμβαίνει αυτό πάντα συναγωνίζονται ποιος το έχει πιο μεγάλο (το διευθυντηλίκι) και κάνουν άτυπους διαγωνισμούς: «ποιος υπάλληλος μπορεί να δουλεύει ταυτόχρονα σε τρία πρότζεκτ (Χριστόφορε, κάμνουμε τζι εμείς ποτούτα!), να μιλά με πελάτη στο τηλέφωνο και να έχει και πελάτη να εξυπηρετήσει;» Δώρο τρεις μήνες ψυχανάλυση.

Ο προϊστάμενος πρέπει να κατέχει τουλάχιστον το 50% του αντικειμένου που προΐσταται. Οδηγίες που περιλαμβάνουν τις πιο κάτω φράσεις θα πρέπει να δίνουν δικαίωμα στον υφιστάμενο να ζητήσει απόλυση του προϊστάμενου: «εεεεεεεεε», «νομίζω πως εεεεεεεεε», «από ότι κατάλαβα εεεεεεεεεε», «κάντο έτσι και αν είναι λάθος εεεεεεεε το ξανακάνεις εεεεεεεεε», «να τηλεφωνήσω για επιβεβαίωση; Γιατί να τηλεφωνήσω για επιβεβαίωση; Προχώρα!», «εεεεεε, έπρεπε να τηλεφωνήσω για επιβεβαίωση αλλά κι εσύ γιατί το έκανες λάθος; Εεεεε;»


Οι συνάδελφοι δεν πρέπει:

- να λιμάρουν τα νύχια τους εν ώρα εργασίας, ειδικά αν εγώ πνίγομαι κι εσύ προσλήφθηκες για να με βοηθάς.

- να βλέπουν trash tv στο youtube. Γυμνά στιγμιότυπα του Clive Owen δεκτά όμως.

- να εμφανίζονται από τις οκτώ η ώρα το πρωί με ενδυμασία τραγουδίστριας σε σκυλάδικο και να απαιτούν να ακούμε ράδιο σούπερ (ζει ακόμα αυτό;!)

- αν έχουν παιδιά να μιλάνε εφτάμιση ώρες από το οκτάωρο για τα παιδιά τους (χρυσή μου δεν με ενδιαφέρει αν το δίχρονο μιλάει τρεις γλώσσες, είναι έξω από τα ενδιαφέροντα μου, δεν με κόφτει!)

- αν έχουν σχέση, την πρώτη μετά από δεκαετίες ξηρασίας, να μιλάνε οκτώμιση ώρες από το οκτάωρο για τη σχέση τους («μου έστειλε μήνυμα το ζουζούνι μου και μου είπε καλημέρα και του έστειλα κι εγώ μήνυμα και του είπα καλημέρα και μου έστειλε φιλάκι και του έστειλα κι εγώ φιλάκι» ΕΛΕΟΣ!!!)

- αν δεν έχουν σχέση να μιλάνε συνέχεια για την αβάσταχτη μοναξιά του μπακουρίου και το πόσο δυστυχισμένοι είναι. (Καλέ μου, ο ψυχολόγος είναι δύο ορόφους πάρα πάνω και το μπαρ απέναντι!)


Οι πελάτες όταν θα εισέρχονται στο γραφείο μου θα πρέπει να ξέρουν τι ακριβώς θέλουν. Αν δεν ξέρουν θα πρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα αυτό που θα τους προτείνω, αλλιώς ας ήξεραν.

Οι πελάτες θα πρέπει να κάθονται στο γραφείο μου μόνο όση ώρα χρειάζεται για να επιτευχθεί η δουλειά τους. Κοινωνικές συναναστροφές του τύπου «εμένα ο γιόκας μου επήεν λόκατζης τζαι τζαι τζαι» δεν είναι αποδεκτές. Πελάτες με αίσθηση του χιούμορ ικανοί να σπάζουν τη μονοτονία του οκτάωρου δεκτοί.

Ο χώρος της εργασίας πρέπει να είναι ευχάριστος, άνετος, φωτεινός, μοντέρνος, ντιζαϊνάτος, στο κέντρο της πόλης με εύκολη πρόσβαση και δωρεάν χώρο στάθμευσης. Κοντά θα πρέπει να υπάρχει φούρνος, περίπτερο, καφέ, mall, τράπεζες και ταχυδρομείο.

Ξαναδιαβάζοντας τις προτιμήσεις μου δεν βρίσκω ότι ζητώ κάτι το υπερβολικό. Θα δημοσιεύσω την αγγελία σε όλες τις σχετικές εφημερίδες…

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Ειλικρίνειες….

Πολλές φορές θέλεις να πεις την αλήθεια στους άλλους:

Όχι, δεν είναι ωραία… μα καλά, τι σκεφτόσουν όταν έβαφες τα μαλλιά σου κομοδινί / φερετρί καφέ;!

Οι λεοπαρδαλέ σου μπότες με τα μαύρα φιογκάκια στα φερμουάρ που έχουν στις άκρες ροζ στρασάκια ασορτί με τα τακούνια δεν είναι σικ.

Αυτό το φωσφοριζέ πράσινο με χτυπητό φούξια κερί (!) σε σχήμα λουλουδιού (!!) που μου έφερες στα γενέθλια μου από ποιο καλάθι το αγόρασες και με τι πίστευες ότι ταίριαζε στο σπίτι μου για να μου το φέρεις;!!!

Ο αγαπημένος σου ηθοποιός είναι ο Βιν Ντίζελ; Χριστέ μου! Τι ακριβώς σου αρέσει στο σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας με το οποίο εκτελεί τους ρόλους του;!

Ναι, είμαι σίγουρη ότι σε κοροϊδεύει!

Κανονικά μου αρέσουν οι κεφτέδες αλλά αυτά που έφτιαξες είναι προσβολή για τους κεφτέδες.

Δεν είναι τόσο συνηθισμένο, δεν συμβαίνει σε όλους και είναι μεγάλο ζήτημα!

Πάντα με νευρίαζαν τα άτομα που νομίζουν ότι ειλικρίνεια είναι να πεις στον άλλο κατάμουτρα ότι κάτι πήγε λάθος με τη μούρη του:

- Πως σου φαίνονται τα νύχια μου;
- Σαν να έφαγες με τα χέρια ζωντανό κοτόπουλο…

Και ακόμα περισσότερο με νευριάζουν τα άτομα που σου βρίσκουν πάντα δίκιο σε ότι μαλακία και αν πεις:

- Αχ με αγαπάει αλλά δεν μου τηλεφώνησε τις τελευταίες τρεις βδομάδες επειδή είναι ντροπαλός.
- Έχεις δίκιο χρυσή μου, γιατί δεν του τηλεφωνείς εσύ;


Δεν νομίζω να υπάρχει μέση λύση. Υποτίθεται πρέπει να λέμε την αλήθεια, ειδικά στα άτομα που συμπαθούμε. Στη θεωρία είναι εύκολο αλλά πόσοι από εμάς μπορούν να δεχτούν μια κριτική, έστω και εντελώς καλοπροαίρετη;

Συνήθως απαντώ «δεν είναι το στυλ μου» ειδικά άμα πρόκειται για ρούχα, παπούτσια ή πράσινα νύχια με ολόκληρες ανθοκομικές συνθέσεις πάνω (τι ηλίθια μόδα κι αυτή!!!).

Πως μπορείς να πεις σε ένα άτομο που ζητά τη γνώμη σου για κάτι που ζωγράφισε / έγραψε / σύνθεσε / κατασκεύασε, ότι δεν σου άρεσε;

Προσέξτε τι θα πείτε! ;-)

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Κάποτε είχα δύο θείες που ζούσαν μόνες τους στο παλιό σπίτι των γονιών τους. Δεν είχαν παντρευτεί ποτέ και παρόλο που δεν θα μπορούσε να πει κάποιος αν ήταν φτωχές ή πλούσιες αντιμετώπιζαν κάθε γνωστό και άγνωστο ανάλογα με τα λεφτά του. Λίγα ή πολλά ή καθόλου.

Αν έπεφτε στα δόντια τους κάποιος που δεν είχε λεφτά, το καλύτερο που θα μπορούσε να του συμβεί ήταν η αδιαφορία και ίσως μια ψεύτικη γενναιοδωρία του στυλ: "εκείνα τα ωραία ρούχα που είχαμε αγοράσει για να παρακολουθήσουμε το γάμο του Κάρολου και της Νταϊάνας από τη τηλεόραση, τι λες, να τα δώσουμε στους φτωχούς;".


Το χειρότερο θα ήταν μια επίθεση χωρίς κανένα λόγο και με προσβολές του τύπου: "εσύ δεν έχεις να φάς, πως τολμάς να περπατάς πάνω στο πεζοδρόμιο μας;! Να πας αμέσως στη μέση του δρόμου και αν σε πατήσει και κανένα αυτοκίνητο θα σου κάνει μεγάλη χάρη. Και που' σαι; Πάρε και τα σκουπίδια μας μαζί"


Αν όμως κάποιος είχε λεφτά... Ω! Τότε ήταν ικανές να κατεβάσουν τα βρακιά τους για ότι ήθελε προκύψει. Και όχι για να επωφεληθούν! Όχι. Στα μάτια τους, όποιος είχε λεφτά ανήκε σε μια ανώτερη φυλή ανθρώπων στην οποία αξίζουν τα πάντα, χωρίς καμιά υποχρέωση και χωρίς κανένα κόπο. Όποιος είχε λεφτά δηλαδή, γαμούσε ελεύθερα.


Εντάξει, υπερβάλλω. Λίγο... το νόημα όμως είναι ακριβώς αυτό...


Οι θείες δεν ήταν κανονικές μου θείες και έχουν πεθάνει από καιρό. Οι αξίες τους όμως ζουν περήφανα από το έθνος μας. Μόνο φέτος, έντεκα εκατομμυριούχοι πολιτογραφήθηκαν ως Κύπριοι. Στο κίνητρο της κατ' εξαίρεσιν παραχώρησης κυπριακής υπηκοότητας, περιλαμβάνεται η υποχρέωση να προχωρήσουν σε άμεσες επενδύσεις τουλάχιστον €15 εκατομμυρίων ή σε καταθέσεις τουλάχιστον €10 εκατομμυρίων ή σε επένδυση κεφαλαίων σε επιχειρήσεις με ελάχιστο κύκλο εργασιών €50 εκατομμύρια.


Τέτοια ποσά φαντάζομαι είναι μόνο το ΑΕΠ των χωρών προέλευσης των περισσοτέρων αλλοδαπών στη Κύπρο, άρα και το ότι τους αφήνουμε να αναπνέουν τον αέρα μας τους είναι υπεραρκετό! Ίσως χρειάζονται οι έντεκα εκατομμυριούχοι άτομα να τους κάνουν αέρα με τεράστια φοινικόφυλλα και φανούν χρήσιμοι στο όραμα της πατρίδας μας...

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Ηθοποιός σημαίνει φως

Η πωλήτρια που δουλεύει στη «Μπουτίκ Μαρούλλα» δεν φοράει ποτέ ρούχα από την ομώνυμη μπουτίκ επειδή είναι πολύ άσχημα και φτηνά για το γούστο της. Ντύνετε μόνο από το Designers at Debenhams και στη ντουλάπα της έχει ένα δερμάτινο σακάκι που αγόρασε στο ταξίδι του μέλιτος πριν 14 χρόνια από το Μιλάνο. Τα ρούχα της Μπουτίκ Μαρούλλα είναι καλά μόνο για τις νοικοκυρές φίλες της μαντάμ Μαρούλλα.

Ο κύριος Παύλος, που έχει το ομώνυμο σουβλατζίδικο, δεν τρώει ποτέ από το σουβλατζίδικο του. Τα κρέατα του είναι κακής ποιότητας και δυσκολοχώνευτα από το ευαίσθητο έντερο του. Ο κύριος Παύλος με το ομώνυμο σουβλατζίδικο τρώει μόνο σε καλά εστιατόρια και στο τσακίρ κέφι τρώει και σε καμιά ταβέρνα. Από τις καλές, αυτές που παντρεύουν το παραδοσιακό με το γκουρμέ. Τα σουβλάκια Παύλος είναι καλά μόνο για τους πειναλέους εργάτες που κάνουν διάλειμμα από την οικοδομή εκεί δίπλα.

Ο κύριος Σάββας που χτίζει και πουλά σπίτια όταν έφτασε η στιγμή να αποκτήσει το δικό του σπίτι, αποτάθηκε σε μεγαλοεργολάβο ο οποίος του έκανε και καλύτερη τιμή. Αυτά που χτίζει και πουλά ο ίδιος δεν είναι αρκετά όμορφα, αξιόπιστα, γερά και οικονομικά για τη δική του οικογένεια. Αυτά που χτίζει και πουλά ο ίδιος είναι ιδανικά για τα φτωχαδάκια που θα το ξοφλήσουν σε 35 χρόνια.

Ο ζωγράφος κύριος Παρλαπίπας ερωτώμενος κάποτε για το τι είδους πίνακες έχει κρεμασμένους στο σαλόνι του απάντησε ότι δεν βάζει ποτέ πίνακα δικό του στο σπίτι. Τους θεωρεί αποτυχημένη αντιγραφή των έργων του Νταλί και πιστεύει πως ο κόσμος που τους αγοράζει είναι ηλίθιος. Ο κύριος Παρλαπίπας με τα λεφτά που εισπράττει από τα έργα του αγόρασε με δάνειο ένα πίνακα του Νταλί και τον έχει φυλαγμένο σε θυρίδα σε ελβετική τράπεζα.

Η σταρ της λαϊκοποπσκυλάδικης μουσικής Ευλαμπία η οποία την περασμένη σεζόν έκανε αίσθηση με το σουξέ «τσίου τσίου το πουλάκι» σε πρόσφατη συνέντευξη της αποκάλυψε ότι σιχαίνεται όλα τα είδη της ελληνικής μουσικής και ότι ακούει μόνο death metal rock. Παραδέχτηκε ότι η ελαφρότητα του λαϊκοποπσκυλάδικου δεν εκφράζει τις βαθύτερες της ανησυχίες αλλά αντιλαμβάνεται ότι αρκετός κόσμος των κατώτερων οικονομικών στρωμάτων πνίγει τους καημούς του και εκτονώνετε τα παρασκευοσάββατα με το λειτούργημα της.

Η διάσημη ηθοποιός Πίτσα Φάτα που έγινε διάσημη μέσα από τη σειρά «Ο Γουμάς» σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση μεταξύ άλλων μας είπε ότι στο σπίτι της δεν έχει τηλεόραση και ότι δεν παρακολουθεί ποτέ τις σειρές στις οποίες συμμετέχει επειδή έχει πολύ καλύτερα πράγματα να κάνει, όπως το να φυτεύει λουλούδια και να τα παρακολουθεί να ψηλώνουν. Όνειρο της είναι να παίξει θέατρο στο Broadway και σινεμά στο Hollywood. Καταλαβαίνει ότι αυτού του είδους η ποιότητα δεν είναι δυνατόν να γίνει κατανοητή από τους ιθαγενείς έτσι η επόμενη της δουλειά θα διαδραματίζετε στα κοκκινοχώρια με εξωτερικά γυρίσματα στο Παρίσι και τη Πάφο.

Και τέλος, η μπλόγγερ Ουφ! με τις γνωστές της ιδιοτροπίες, σε συνέντευξη τύπου ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να διαβάζει lifestyle περιοδικά, ακόμα και αν τα δίνουν όχι μόνο τζάμπα αλλά και με κολλημένο ένα φάκελο στη πρώτη σελίδα με ένα πενηντάευρω μέσα.


Άμα είναι μωβ το συζητάμε…

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Κάνε το καλό και ρίξτο στο ποτό

- Μπορείς να μου κρατήσεις τη γάτα για το σαββατοκυρίακο;

- Εχμ, ναι! (ολόκληρο φιλοζωικό ποστ έγραψα, μια γάτα δεν θα μπορέσω να φέρω βόλτα;)



note to myself: cats can jump...

....σας παρακαλώ, αν δείτε ένα κίτρινο γατί ίδιο η Ψιψινέλ, πάρτε με τηλέφωνο....


Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων πρωτογιορτάστηκε το 1931 σ' ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση κοινού και ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, επειδη συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.


H Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (1978)


Άρθρo 1o
Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.



Άρθρο 2o
1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.




Άρθρο 3o
1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.




Άρθρο 4o
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.


Άρθρο 5o
1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.



Άρθρο 6o
1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα.
2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.



Άρθρο 7o
Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.



Άρθρο 8o
1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κλπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό.
2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.


Άρθρο 9o
Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.


Άρθρο 10o
1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων.
2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.



Άρθρο 11o
Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.


Άρθρο 12o
1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί "γενοκτονία", έγκλημα απέναντι στο είδος.
2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.


Άρθρο 13o
1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο.
2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.



Άρθρο 14o
1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση.
2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.



Συνειδητά επέλεξα όμορφες και χαριτωμένες εικόνες ζώων. Νομίζω τα άρθρα τα λένε όλα: πως αντιμετωπίζουμε τα ζώα και πως θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουμε. Δεν χρειάζονται σκληρές εικόνες για να το καταλάβουμε όλοι αυτό.