Ξέρετε τζείνο το συναίσθημα που έκαμες μια βλακεία, κάτι που διάρκεσε κάτι
δευτερόλεπτα τζαι εχάλασεν τα ούλλα, από ένα σουντόκου μέχρι την υποθετική ευκαιρία της ζωής σου, τζαι σκέφτεσαι εντελώς παράλογα τζαι
υστερικά τι καλά που θα ήταν ούλλα αν εμπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω σε
τζείνη την ηλίθια στιγμή τζαι να σάσεις τα πράματα.
Βρέθηκα να χτυπιέμαι πάνω σε έναν καναπέ, να κλαίω τζαι να ουρλιάζω χωρίς
να ξέρω τι να κάμω τωρά που έκαμα το λάθος χωρίς να το σκεφτώ η ηλίθια η
μαλακισμένη τζαι άλλα επίθετα από ταινία του Οικονομίδη τζαι πόσο δύσκολο είναι
να γίνουν τα πράματα όπως ήταν τζαι τόσο ηλίθια είμαι που καλύτερα να πάω να
κρεμαστώ με τη μαλακία που έκαμα παρά να συνεχίσω τη μίζερη μου ζωή.
Μετά άρχισα να σκέφτομαι πόσο εύκολο θα ήταν να γυρίσει ο χρόνος πίσω τζαι να απαντήσω τζαι να αντιδράσω όπως ήθελα τζείνη τη στιγμή για να γίνει
τζείνο που ήθελα τζαι πάνω που ευχόμουν με ούλλη μου τη παράλογη επιθυμία να
γίνει πραγματικότητα, ξύπνησα κλαίγοντας τζαι συνειδητοποίησα ότι είμαι τζιαμέ
που ήθελα να είμαι τζαι ότι ήταν εφιάλτης τόσο αληθινός ρε γαμώτο που για
κάμποση ώρα πίστευα πως πράγματι εγύρισα τον χρόνο πίσω τζαι απέτρεψα το λάθος
μου.
Back to the future λοιπόν.