Ανταλλάζω μηνύματα στο Skype με το crush τζαι λαλεί
μου ότι εν του αρέσκει ο Χέμινγουεϊ. Ρωτώ τον ποιος εν ο αγαπημένος του
συγγραφέας τζαι λαλεί μου την Γουλφ τζαι τον Ντοστογιέφσκι. Ο Maurice λαλεί ότι ούλλοι έτσι λαλούν ενώ στην
πραγματικότητα θκιαβάζουν άρλεκιν αλλά εγώ ξέρω ότι λαλεί αλήθκεια -το crush εσπούδασε αγγλική φιλολογία οπότε
πέντε βιβλία πρέπει να τα εθκιάβασε.
Εν τζαι νάκκον μαλάκας όμως, αφού εν με ρωτά αν μου αρέσκει ο Χέμινγουεϊ τζαι
ποιος εν ο αγαπημένος μου συγγραφέας, οπότε κάπου πρέπει να γράψω τες εξυπνάδες που έκαμνα google translate ούλλη μέρα στη δουλειά οπότε κάτσετε τζαι δκιαβάστε.
Αν μου αρέσκει ο Χέμινγουεϊ; Χμμμ εθκιάβασα πριν κάμποσα χρόνια το Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα τζαι θυμούμαι
ότι μου άρεσεν. Αλλά εθκιάβασα πρόσφατα ένα βιβλίο με ανταποκρίσεις του που τα
διάφορα ταξίθκια του που ήταν νέος τζαι ενώ πολλές ήταν ωραίες τζαι αστείες, ενοχλήσαν
με πολλά οι περιγραφές των κυνηγιών του με τζείνα ούλλα τα σκοτωμένα ζώα. Η
μόνη μου παρηγοριά ήταν ότι έξερα πως στο τέλος, έπαιξε τζαι τον εαυτό του.
Τζαι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς; Που τη Γουλφ εθκιάβασα το Mrs Dalloway τζαι το Στο
Φάρο τζαι ελάτρεψα τα, τζαι που Ντοστογιέφσκι μόνο το Έγκλημα και Τιμωρία, εν τολμώ να πω ότι εν οι αγαπημένοι μου
συγγραφείς. Εν νομίζω να εθκιάβασα τόσα πολλά βιβλία που ένα συγγραφέα για να
τον θεωρώ αγαπημένο, παρόλο που ο Κούντερα εν ένας καλός υποψήφιος, ως προς την
ποσότητα τουλάχιστον.
Επειδή ο εγκέφαλος μου λειτουργεί πλέον με λίστες, ήβρα τούτη
τζαι εμέτρησα πόσα βιβλία εθκιάβασα. Τζαι, επειδή το «εμέτρησα» ακούεται σαν
κάμποσος κόπος, η αλήθκεια επάτουν πάνω τζαι μετά έφκαλεν μου το αποτέλεσμα, 20.
Που τούτα,
θα έβαλλα στα αγαπημένα το Pride and Prejudice (χωρίς να το πω στο crush), το The Catcher in the Rye, The Great Gatsby, The Grapes of Wrath, One Hundred Years of Solitude, Madame
Bovary, τζαι The Little Prince.
Χάλια λίστα όμως, δεν έσιει έναν Προυστ μέσα. Ναι, ναι (σούσμα ταπεινό της τζεφαλής)
εθκιάβασα το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο.
Επειδή όμως ο Προυστ απολαμβάνει να περιγράφει για δεκαπέντε σελίδες το χρώμα
των φύλλων των δέντρων δίπλα που τη λιμνούλα το φθινόπωρο στο πάρκο που είδε
για πρώτη φορά την αγαπημένη του, εν είναι τζαι για πολλά πολλά. Δύο τόμους τον
χρόνο, σε ανάμιση χρόνο εν να το τελειώσω.
Χμμ.. Φαίνεται ότι πρέπει να θκιαβάσω Προυστ οπωσδήποτε!! Ευχαριστώ για την έμμεση πρόταση :)
ΑπάντησηΔιαγραφήη περιγραφή που έκαμα έκαμεν σε να θέλεις να το διαβάσεις;; γουάου! :-)))
ΔιαγραφήYea! Αρέσκουν μου οι λεπτομερείς περιγραφές (που ελπίζω να εν τούτο που εννοούσες!) :)
Διαγραφήεν τούτο που εννοούσα :-) θα περιμένω εντυπώσεις :-)
ΔιαγραφήΘα ήθελα να μου άρεσκε η κλασική λογοτεχνία, αλλά βαρκ τόοοοοσο πολλά. Ως τζαι το pride and prejudice and zombies εβαρέθηκα το νάκκον...
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμμμ ξεκίνα με Madame Bovary τζαι ξαναμιλούμε :-)
ΔιαγραφήΆλλαξε λίσταν τζιαι παρέτα τους αγγλοσάξονες αν θέλεις να πάεις τζιαι αλλού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουν έβρε φίλον που αγαπά την λογοτεχνίαν :)) Τζιαι για να με σου βάλω το ίδιο σχόλιο με την Ούφ, έβρε μή αγγλοσάξονα :))
πού αλλού;; :-)))
Διαγραφήplease πεςτου οτι εν μαλακας που εν σε ρωτά!
ΑπάντησηΔιαγραφήμεν ανησυχείς τζαι ξέρει το!
ΔιαγραφήΤα εκατό χρόνια μοναξιάς έν εγράφτηκαν που αγγλοσάξωνα Acera. Ούτε η Madame Bovary.
ΑπάντησηΔιαγραφήεν είμαι σίουρη αν εν για τη λίστα ή το crush που λαλεί :-)
ΔιαγραφήΜε κουράζει απίστευτα ο Χέμινγουεϊ, βρίσκω τον γραπτό του λόγο βαρύ και ανιαρό. Το For Whom the Bell Tolls διάβασα ως το δεύτερο κεφάλαιο και το Great Gatsby δεν μου άρεσε καθόλου, ώσπου να το τελειώσω το είχα παρατήσει εφτά φόρες και μου πήρε τρία χρόνια. Δεν μπορούσα να συνδεθώ με κανέναν από τους χαρακτήρες και απλά ήθελα να πάνε όλοι να γαμηθούν :/
ΑπάντησηΔιαγραφήβασικά τούτον εκάμναν. εκτός που τον καημένο τον Gatsby :-))
Διαγραφή