Η των Χριστουγέννων. Εμπνευσμένη που το Brooklyn, αποφάσισα να πάω εθελόντρια. Που το είπα
της μάνας μου ενόμισεν ότι εν να πάω να δεθώ πας σε κανένα φαλαινοθηρικό στην
Ανταρκτική έτσι όπως της το είπα, αλλά στην πραγματικότητα επήα δαμέ στη
γειτονιά τζαι έκαμα τζείνο που είσιεν να κάμω. Δαμέ που λαλείς, εγνώρισα ένα
σωρό κόσμο που ούλλο τον κόσμο τζαι με όποιαν ιστορία μπορείς τζαι εν μπορείς
να φανταστείς.
Η επομένη των Χριστουγέννων. Κουρασμένη που τον ακούραστο εθελοντισμό,
έμεινα να τζοιμούμαι ως το μεσημέρι, ήμουν όπως το ζόμπι ούλλη μέρα τζαι
ετζοιμήθηκα που τες δέκα επειδή όπως λέει τζαι ο Λάζαρος, κουράστηκα που
ξύπνησα.
Η Κυριακή. Ήπια για πρώτη φορά στη ζωή μου τσάι με γάλα τζαι ήταν σίουρα η
τελευταία. Καλά να πάθω που εν το εδιευκρίνησα τζαι δίνω συγχαρητήρια του
εαυτού μου που εν αντέδρασα έτσι όπως έθελα να αντιδράσω αλλά ήπια το χωρίς να
φκάλω κιχ. Το τσάι λατρεύω το τζαι θωρώ τους που το πίνουν με γάλα σαν να εν
φρικιά. Μετά που το δοκίμασα, εβεβαιώθηκα για ούλλα όσα πάσειν στραβά σε τούτη
τη χώρα. Ένα που τούτα εν τζαι το ότι πιστεύκουν ότι το τσάι με γάλα εν μαλακία
αλλά εν πολλά ευγενικοί για να το πουν, θέλω να ελπίζω.
Δευτέρα. Επήα τζαι είδα μια πολλά ωραίαν έκθεση τζαι σε μιαν της αίθουσα σε
κάποια φάση έπαιζε ένα τραγούδι που μου αρέσκει πολλά τζαι έσιει τωρά τόσες
μέρες που το μουρμουρίζω παντού τζαι συνέχεια. Φεύκοντας τζαι μουρμουρίζοντας
το, επέρασα μέσα που ένα που τα ωραία πάρκα της μικρής μας πόλης τζαι έκαμα
τζείνο που κάμνω συνήθως άμα περνώ που κάπου που εν άλλαξε τα τελευταία 200-300
χρόνια, εφαντάζουμουν το πλήθος με ρούχα εποχής. Λαλείς να παθαίνω WoodyAllenίαση;
Τρίτη. Ακόμα μια ωραία έκθεση, στο κέντρο της μικρής μας πόλης αλλά εν
εκατάφερα να δω τζαι να θυμούμαι τίποτε επειδή μου έστελνε μηνύματα τζαι τελικά
ετηλεφώνησεν μου πανικόβλητη η μάνα μου να μου πει ότι εν κόκκινος συναγερμός
τζαι ότι εν ζήτημα ωρών να γινεί τρομοκρατικό χτύπημα. Εν ξέρω πόθθεν
ενημερώνεται αλλά εθυμήθηκα ούλλες τες πολεμικές ταινίες που είδα ποττέ τζαι την
ώρα που εκατέβαινα στο μετρό χωρίς να ξέρω αν θα ξορτόσω να φκω τζιόλας, αναρωτιόμουν
αν μπορώ να έβρω το πράσινο φόρεμα που εφόρεν η Κίρα στο Atonement.
Τετάρτη. Ραντεβού στην τράπεζα με ωραιότατο παιδί, ψηλό, μελαχρινό,
πανέμορφο τζαι άπειρο. Κάμνει μου ένα σωρό ερωτήσεις, πολλές φαίνουνται μου
τόσο προσωπικές που αρκέφκω να τον ρωτώ πίσω για τα δικά του. Τζαι απαντά μου. Τζαι
πιάνουμε την κουβέντα τζαι μιλούμε τζαι αρκέφκω να πεινώ τζαι να νευριάζω δαμέ
που έμπλεξα, αφού εν καταλάβω πού εσταματήσαν οι επαγγελματικές ερωτήσεις τζαι
πότε εξεκινήσαν οι προσωπικές τζαι αν εν σωστό τούτο που κάμνουμεν. Ρωτά με τι
εν να κάμω την παραμονή της πρωτοχρονιάς (the pressure the pressure the pressure) τζαι λαλώ του μιαν που τες επιλογές μου
συμπληρώνοντας ότι μάλλον εν θα πάω. Εγώ εν να πάω πάντως, λαλεί μου. Τζαι τότε
σκέφτομαι πόσα πολλά πράματα ξέρει τούτος τωρά για μένα τζαι καρτερώ να τον
έβρω έξω που την πόρτα μου. Που τέθκεια τύχη όμως.
Πέμπτη. Oh the
pressure the pressure the pressure. Πρέπει ντε και καλά να είσαι με πολλή κόσμο τζαι να φκεις έξω να μεθύσεις. Εν
το έκαμα αλλά λέω τζαι εγώ σε ούλλους πόσο ήπια έτσι είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα.
Νωρίτερα είχα πάει με το βιβλίο μου σε ωραιότατο καφέ με σκοπό να μείνω ώσπου να
κλείσουν. Όταν μου εφέραν τον λογαριασμό χωρίς να τον ζητήσω, τζαι ενώ
εσκόπευκα να μείνω τζαι για φαί, εσηκώθηκα να φύω μετρώντας τους σελινούθκια
χωρίς να αφήσω σεντ παραπάνω. Η τελευταία κακή πράξη της χρονιάς.
Παρασκευή. Ωραιότατη παμπ σε ωραιότατη περιοχή για γεύμα, επήεννα με σκοπό
να φάω αληθινό παραδοσιακό φαί παμπ τζαι τελικά εσερβίραν μόνο θαϋλανδέζικο. Ευτυχώς
που εν έφυα όμως γιατί πρώτον ήταν πολλά ωραίο τζαι δεύτερον αφήκαν με να
κάθομαι μόνη μου μαζί με το βιβλίο μου σε ωραιότατο τραπέζι δίπλα που το παράθυρο για τρεις ώρες. I will be back.
Σάββατο. Η βδομάδα των μεγάλων περιπάτων, της εσωτερικής ανασκόπησης τζαι
αναζήτησης, της παραίτησης οποιωνδήποτε ντε και καλά στόχων για τη νέα χρονιά τζαι
του ανελέητου shopping ετέλειωσε με την επιστροφή φίλων τζαι συγκατοίκων που τες διακοπές τους έτσι
είχαμε κόσμο σπίτι τζαι ετρώαμεν του σκασμού που το πρωί ως την νύχτα. Μετά έκατσα
όπως το γουρούνι
τζαι είδα μονοκοπανιά ούλλο τον πρώτο κύκλο του Sex and the city τζαι έφριξα που το κατινιό της πρωταγωνίστριας. Εν θα το ξαναδώ.
Κυριακή. Κάμνω δίωρο μίτινγκ με τον εαυτό μου αν θέλω τζαι μπορώ να κατεβώ
στο περίπτερο να πιάσω εφημερίδα. Με πείθω ότι χρειάζομαι λλίη χάρτενη
κουλτούρα τζαι φορώ το παλτό πάνω που τες πυτζάμες για να πάω στο περίπτερο. Περνώ
ούλλη τη μέρα στο κρεβάτι με αποφάγια της προηγούμενης τζαι αναπτύσσω καινούργιο
κόλλημα.
Δευτέρα. Απαίσια, μισησμένη μέρα που μας φέρνεις πίσω στη δουλειά. Ενόμιζα
πως μετά που θκυο εφτομάες διακοπές ήταν να επεθυμούσα τη δουλειά. Έκαμνα λάθος όμως τζαι ανάπτυξα μιαν δυνατή αντιπάθεια για σχεδόν ούλλους τους συναδέλφους, ακόμα
τζαι για τζείνους που συμπαθώ.
Τρίτη. Ο ένας παίζει το εναλλακτικός αλλά στην πραγματικότητα εν
φαλλοκράτης (σημείωση να ψάξω τη λέξη φαλλοκράτης στα αγγλικά), ο άλλος παίζει
το ντροπαλός ενώ στην πραγματικότητα εν σνομπ (πως τζαι εν το επήρα είδηση τόσο
τζαιρό), η άλλη αναρωτιέμαι αν εν ναρκομανής εκτός που αλκοολική (τζαι σίουρα
εν αντιμετωπίζει σωστά την κατάθλιψη), ο άλλος εν τόσο διπρόσωπος που απορώ
ίνταλις τζαι έσιει φίλους (άραγε η μια του προσωπικότητα συμπαθεί την άλλη;!),
ο άλλος εν τόσον
όμορφος που ακόμα προσπαθώ να πιστεύκω ότι εν άπειρος τζαι ντροπαλός αντί
βλάκας (συμμετέχοντας στον ρατσισμό εναντίων των άσχημων ανθρώπων θύμα του
οποίου είμαι τζαι εγώ) τζαι η άλλη που τα λίφτινγκ εν μπορεί να γελάσει
κανονικά τζαι κάμνει τον ήχο του γέλιου «κχα κχα κχα» (είπεν μου τες προάλλες ότι
μάλλον είμαστε συνομήλικες με ένδειξη ότι εγώ είμαι η μεγαλύτερη τζαι ευτυχώς
έπαθα τέθκειο σοκ που εν εμπόρεσα να ανοίξω το στόμα μου τζαι εγλύτωσα την
απόλυση).
Τετάρτη. Γκαστρώθηκα λουκουμάδες άρα πλησιάζει η περίοδος μου άρα έχω pms άρα εν μισώ τους συναδέλφους μου άρα υπομονή.
