Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Ιν Λαβ

Ππέφτω στο κρεβάτι του, είμαι έτοιμη να με πάρει ο ύπνος τζαι αναρωτιέμαι αν φορεί τα ρούχα μου το αρμάρι του τζαι ούλλα τα πράματα μου το διαμέρισμα του. 

Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας, αν είχα τα λεφτά να κάμω το διαμέρισμα μου όπως το θέλω, θα το έκαμνα ακριβώς έτσι. Ίσως να είσιεν παραπάνω βιβλία για σινεμά τζαι λλιόττερα για μουσική, τζαι τα άπαντα της Jane Austen θα αντικαθιστούσαν την αυτοβιογραφία του Sir Alex Ferguson σίουρα πράματα αλλά ούλλα τα άλλα εν σαν να τζαι εν το ιδανικό μου διαμέρισμα τζαι καρτερά με να το κατοικήσω. 

Ένας θεϊκά άνετος καναπές, κάποια ντιζάιν έπιπλα δεκαετίας εξήντα, γραφείο τζαι βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία (πολλά που τζείνα εθκιάβασα τα τζι εγώ), πικάπ τζαι δίσκους τζαι κορνίζες στους τοίχους (πρέπει να εν δικό του γορασμένο το διαμέρισμα για να μπορεί να βάλλει κορνίζες στους τοίχους), τζαι μια γωνιά κάτω που το παράθυρο με μια φουτουριστική πολυθρόνα τζαι σκαμπό για απογευματινά χουχουλιάσματα. 

Ήρτεν μου στο νου ένα διήγημα του David Sedaris που περιγράφει ίνταλις εγνώρισε τον (επί εικοσαετίας τζαι βάλε φίλο του). Επήε σε έναν φίλο φίλου να δανειστεί μια σκάλα, για να έσιει κάποιος σκάλα στη Νέα Υόρκη σημαίνει ότι έσιει τζαι τόπο να τη βάλει, σημαίνει έσιει μεγάλο διαμέρισμα, σημαίνει έσιει λεφτά, σημαίνει θέλει τον. Όπως έφευκε με τη σκάλα, εμονολογούσε όπως τους κατζιάρηες σε σαπουνόπερες, "εν να γινείς δικός μου, Χοθέ Μαρία Μπλαμπλαμπλάθ". 

Έτσι έκαμα τζαι εγώ μόλις είδα τούτο το διαμέρισμα, που εν το μοναδικό "ενήλικο" διαμέρισμα που είδα ως τωρά σε τούτη τη πόλη που είμαστε ούλλοι σαν τους περαστικούς που τες δέκα γωνιές του πλανήτη. Τούτη τη προσωρινότητα, ακόμα τζαι του δικού μου διαμερίσματος που νοιώθω το σαν το σπίτι μου τζαι αγαπώ το αλλά εν επενδύω πάνω του, εν το έσιει τούτο. Τούτο εν το σπίτι κάποιου που έζησε πολλά χρόνια σε τούτη τη πόλη τζαι δεν φοάται ότι μπορεί να χρειαστεί να την εγκαταλείψει. 

Ακόμα τζαι η Elizabeth Bennett είδεν με άλλο μάτι τον Mr. Darcy μετά που επισκέφτηκε το Pemberley, μεν με λαλείτε συμφεροντολόγα. Εν να γινείς δικός μου, Χοθέ Μαρία Μπλαμπλαμπλάθ. 


(για να μεν ρωτάτε, όι εν είναι ο Τόνι Μπέννετ)