"Ναι ρε, εν αντέχω άλλο με τούτον τον κορονοϊό, εν πάμε πούποτε, έτο έρκεται λλίον η αρφή μου με τον άντρα της τζαι τα μωρά, προχτές ήρτεν τζαι η κουμέρα μου με την μάνα της τζαι τη πεθερά της, επηένναν να προσκυνήσουν τον Άη Πατάπιο δαμέ δίπλα τζαι ήρταν για καφέ, έκαμα τζαι πιττούες τζαι έδωκα τους να πάρουν, αρέσκουν του συμπέθερου."
"Επήαμεν εψές στον κουμπάρο να φάμε τη σούβλα μας, ήταν τζαι ο ανιψιός του ο Αντρικκής, τζαι κάτι φίλοι τους εγινήκαμε στρακόττο πάλε."
"'Ηταν τζαι η γιορτή της Αγίας Παταπίας τη Τετάρτη, εν μεγάλη γιορτή, επήα τζαι εκοινώνησα, ε ναι με το ίδιο κουταλάκι, εν τζαι κολλάς που τη θεία κοινωνία."
"Ήρτεν το πρωί για καφέν η Ευλαμπία, μετά επήα για φαί στον αρφό μου, εκάμασιν κλέφτικο που μου αρέσκει τζαι εκαλέσαν με, μετά που ήρτα σπίτι ήρτεν ο Χαράλαμπος να σάσει την τηλεόραση τζαι ήπιαμε τζαι καφέ, ούλλοι ανήσυχοι με τούτη τη κατάσταση."
Που τότε που εμετανάστευσα εσταμάτησα να θκιαβάζω κυπριακά νέα. Οι φίλοι μου που Κύπρο στέλνουν μου τι γίνεται τζαι καμιά φορά θκιαβάζω κανένα άρθρο αλλά γενικά εν ασχολούμε, για θκυο λόγους. Πρώτον, εν ζω τζιαμέ τζαι εν μου ππέφτει λόος, τζαι δεύτερον, φκαίννει η πίεση μου τζαι είμαστε τζαι σε μιαν ηλικία.
Έκαμα τη βλακεία να θκιαβάσω τούτο τωρά να δω τι γίνεται τζαι μια ειδικά παράγραφος ετάραξε μου τα νεύρα μου, η 7. Επειδή δείχνει ολοκάθαρα την Κυπριακή νοοτροπία του να κάμουμε κάτι που χρειάζεται για το γενικότερο καλό, αλλά χωρίς να κακοκαρδίσουμε τους φίλους μας, χωρίς να κόψουμε που τους θρήσκους την καύλα που τους προσφέρει το πάσχα. Ο νόμος ισχύει για τα θέατρα, τα σινεμά, τα εστιατόρια, τα καφέ, τα μπαρ, τα μουσεία (καλά, εδώ γελάμε, ποια;!) τζαι καλά κάμνει αλλά η εκκλησία εν άλλο, κάτι σπέσιαλ, εν κολλάς μες την εκκλησία, πιτούν σου αντισηπτικό με το θυμιατό.
Δηλαδή είναι που είναι ο κόσμος όπως είναι (τα πουπάνω εν αληθινές ατάκες που άκουσα με τα ταλαίπωρα μου αυτάκια), έσιετε τζαι τη κυβέρνηση να σας αποτελειώσει.
