Τα παιδιά της γειτονιάς μου

Τα δίδυμα θα τα δηλητηριάσει με ποντικοφάρμακο η νταντά τους. Στη δίκη, οι γονείς τους θα είναι μάρτυρες υπεράσπισης και μετά την αθωωτική απόφαση θα υιοθετήσουν την νταντά προωθώντας έτσι τις αρχές των παππούδων μας: γεννάμε παιδιά για να μας υπηρετούν.

Το τραγικό λάθος των ληγμένων αντισυλληπτικών ή θα το πνίξει στον ύπνο του η μάνα του ή θα το πυροβολήσει ο πατέρας του με το κυνηγετικό όπλο. Στην πρώτη περίπτωση η μαρτυρία του πατέρα θα είναι καταδικαστική για τη μάνα, έτσι ελεύθερος πια από γυναίκα και παιδί θα αλωνίζει ανενόχλητος στα καμπαρέ. Στη δεύτερη περίπτωση η μάνα θα σκοτώσει τον πατέρα, θα αθωωθεί γιατί είναι μάνα, θα βγαίνει στα κανάλια να λέει τον πόνο της, θα φωτογραφηθεί για το down town και σε μια εξομολογητική συνέντευξη στην Ελίτα θα αποκαλύψει ότι διανύει την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της.

Τα παιδιά που κατεβαίνουν σκούζοντας και φωνάζοντας κάθε μεσημέρι από το λεωφορείο θα τα πυροβολήσει με τεχνική ελεύθερου σκοπευτή ο παππούς που μένει πίσω από τη στάση. Θα τον καρφώσει όμως στην αστυνομία ο οδηγός του λεωφορείου καθώς χωρίς παιδιά να στριγγλίζουν δεν μπορεί να παίρνει επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών, ξεγελώντας το γραφείο εργασίας αφού στην πραγματικότητα είναι κωφός.

Ο έφηβος με το πειραγμένο αυτοκίνητο του υπερήφανου πατέρα του μετά και τον εκατοστό γάτο που πάτησε, θα συλληφθεί και θα περάσει εκατό μέρες φροντίζοντας γάτες σε καταφύγιο. Η δίκη και η εκτέλεση της ποινής θα γίνουν στο εξωτερικό μετά από πιέσεις φιλοζωικών οργανώσεων καθώς η κυπριακή νομοθεσία προνοεί τιμητική διάκριση και πλακέτα σε όποιον σκοτώσει τους περισσότερους γάτους.

Η συμμορία των εντεκάχρονων με τα ποδήλατα αναγκάστηκε να διαλυθεί άτακτα μετά τον άγριο ξυλοδαρμό ενός μέλους της από έναν οδηγό πράο σαν αρνί. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το αρνί φρέναρε απότομα όταν ένας εντεκάχρονος του έδειξε το δάκτυλο όπως η Αφροδίτη της Μήλου, και έδειρε τον μικρό ουρλιάζοντας «θα ξοφλήσω το κωλόαυτοκίνητο ρεεεεεεε».