Μισώ τις κοινωνικές υποχρεώσεις

Ένας από τους λόγους που δεν παντρεύομαι (ενώ έξω από το σπίτι μου κάνουν ουρά οι γαμπροί και είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλο) είναι που δεν αντέχω τις κοινωνικές υποχρεώσεις. Πεθερικά, κουνιάδοι, κουνιάδες, συννυφάδες, μπατζανάκηδες, ξαδέλφια, ανίψια, βαφτιστήρια, θείοι, θείες, γιαγιάδες, παππούδες, γείτονες, οικογενειακοί φίλοι, φίλοι και εχθροί που θα πρέπει να βάλω στο πρόγραμμα μου. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω, μου φτάνουν και μου περισσεύουν οι δικοί μου!

Και κάποιες φορές η συναναστροφή μαζί τους με κάνει να θέλω να μεταναστεύσω στο Τουβαλού και να μείνω εκεί μέχρι και μετά που θα βουλιάξει! Γιατί να είναι δυνατόν όταν παντρεύεται κάποιος από την οικογένεια να πρέπει να έχω εγώ πάνω στο κεφάλι μου και αυτό το άτομο και όλο του το σόι;! Πιστέψτε με, δεν θα σας παρεξηγήσω αν δεν με καλέσετε, μάλλον τώρα σας παρεξηγώ που με βλέπετε σαν ένα γαμημένο φακελάκι!

Σε περίπτωση που δεν το μάθατε, ο επίσημος αρραβώνας στην εκκλησία έχει καταργηθεί εδώ και μια δεκαετία. Έτσι, αφού έχεις βρει το άτομο με το οποίο θέλεις να τσακώνεσαι για όλη την υπόλοιπη ζωή σου (αν δεν χωρίσετε σε κάποια φάση δηλαδή!) εμάς γιατί μας καλείς στο κωλοκέντρο μες τη μέση του πουθενά; Η επίσημη δικαιολογία είναι «για να γνωριστούν οι συγγενείς». Το έχω δει να συμβαίνει: μέσα σε ένα αχανές κέντρο δεξιώσεων 5000 άτομα κάθονται σε πηγαδάκια και σχολιάζουν από μακριά τα άλλα πηγαδάκια τα οποία με τη σειρά τους σχολιάζουν τα πρώτα πηγαδάκια. Συγκλονιστικό, δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω το σαββατόβραδο μου παρά να σχολιάζω άγνωστους ντυμένους σαν λατέρνες να χορεύουν φριχτά τσιφτετέλια…

Η αλήθεια είναι ότι δίνεις τα «χρήματα που θα βοηθήσουν το ζευγάρι να ξεκινήσει τη ζωή του». Μέγας Χορηγός δηλαδή… Πάντα είχα την απορία: αφού οι γονείς του ζευγαριού μετά από αυτό θα είναι υποχρεωμένοι για κάθε σαββατοκύριακο μέχρι να πεθάνουν να πηγαίνουν σε γάμους αγνώστων, δεν συμφέρει να κάνουν ένα δάνειο με χαμηλό επιτόκιο, να δώσουν τα χρήματα στα παιδιά τους και να βάλουν ένα standing order στη τράπεζα μέχρι να το ξοφλήσουν; Και ακόμα και αν δεν πηγαίνουν στους γάμους, δεν είναι πολύ ξεφτιλισμένο να δίνουν φακελάκια με χρήματα σε συναδέλφους στη δουλειά, σε συγγενείς που βλέπουν σε άλλους γάμους, σε γνωστούς που συναντούν τυχαία κάπου; «α, Πραξούλλα μου, δεν κατάφερα να έρτω στο γάμο της Σωτηρούλλας σου, ένα λεπτό να πεταχτώ στο ΑΤΜ να σου δώσω να της δώσεις το κατιτίς μου»!

Ας πάμε στα τραπεζώματα… ποιος τους έχει πει ότι άμα σου έχουν υποχρέωση στην ξοφλάνε με ένα τραπέζι στο σπίτι τους; Ας σου έστελνε μια γλάστρα! Δηλαδή σκέψου το: κάνεις σε κάποιον μια ευκολία, περισσότερο για να τον ξεφορτωθείς και νοιώθει τη βαθιά υποχρέωση να σε ταΐσει… έτσι εσύ πρέπει να ντυθείς, να στολιστείς, να αγοράσεις γλυκό και να πας να φάεις σούβλα αρνί που δεν σου αρέσει με μια παρέα που βαριόσουν από την αρχή! Τραγικό…

Ή στις βαφτίσεις… οι γονείς των παιδιών δεν υπήρξαν χαλαροί και ανέμελοι singles? Δεν καταλαβαίνουν πόσο ηλίθια μαζοχιστικό είναι να σηκώνεσαι κυριακάτικα καλοκαιριάτικα μεσημεριάτικα να πηγαίνεις σε βαφτίσια;! Επειδή αυτοί είναι αναγκασμένοι να πάνε, θέλουν να ξεβολέψουν και όλους τους άλλους;!

Κοινωνική υποχρέωση είναι και η υπομονή που πρέπει να κάνεις στα κομμωτήρια και στις αισθητικούς. Αν θες να με βασανίσεις, αν θες να ομολογήσω οτιδήποτε, άφησε με λίγες ώρες στην αισθητικό ή στη κομμώτρια. Η αισθητικός σήμερα μου έβγαζε τα φρύδια κατηγορώντας με τόσο σθένος τη γειτόνισσα της που νόμιζα ότι θα μου έβγαζε και το μάτι! Και από τη κομμώτρια, αν ακούσω ακόμα ένα κατόρθωμα του γιου της θα τον αρπάξω από τον λαιμό και θα τον πετάξω από το παράθυρο!!! Το ότι τις έχω ανάγκη και δεν μπορώ να τις δοιαολοστείλω είναι μια κοινωνική υποχρέωση που με βασανίζει!

Έχω αρκετές υποχρεώσεις αυτό το καλοκαίρι… έτσι βρήκα τρόπο να πάω στο Τουβαλού και να γλυτώσω! Ξεκινώ 30 Ιουνίου πρωί η ώρα 10.05 για Αθήνα. Θα αλητέψω εκεί με τις παρέες μου όλη μέρα, κάποιο καλό παιδί θα με φιλοξενήσει για το βράδυ και τη 1η Ιουλίου στις 6.40 το απόγευμα θα αναχωρήσω με την Emirates για το Dubai όπου θα φτάσω στις 10 το βράδυ. Θα μείνω το βράδυ στο Dubai γιατί η πτήση μου συνεχίζει στις δέκα το πρωί με κατεύθυνση το Auckland στο οποίο θα φτάσουμε μετά από εικοσιέξι ωρίτσες. Όλα αυτά με την Emirates και με μια επιπλέον στάση σε σταθμό έκπληξη για να πάρουμε και άλλους επιβάτες. Από το Auckland θα ταξιδέψουμε με την Air Pacific προς το Nadi των νησιών Fiji. Τρεις ώρες είναι η πτήση, το απόγευμα είμαι εκεί. Επειδή δεν υπάρχουν καθημερινές πτήσεις για το Τουβαλού θα χαλαρώσω λίγες μέρες στο Nadi και στις 6 Ιουλίου 8 η ώρα το πρωί θα πάω αεροπορικώς από το Nadi στο Suva (και αυτό στα Fiji) και αμέσως μετά στο Funafuti του Tuvalu!!! Από ότι έμαθα, τρεις τέσσερις φορές τον χρόνο υπάρχει και ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ του Suva και του Funafuti, θα το ψάξω, ίσως βολεύει!