Πνίγομαι

Ευτυχώς όχι από τον Οθέλλο, ήταν πολλά φοητσιάρικος και όχι με την καλή έννοια! Πάντως θα κάνω καιρό να δω παράσταση του ΘΟΚ, από τη μια ο αιμοβόρος πελλοζηλιάρης και από την άλλη η τρελή-εγώ-πότε-θα-γίνω-μάνα νομίζω μια αποχή μου χρειάζεται! Εκεί που τραγουδούσε «ποιος νοιάζεται ποιος νοιάζεται ποιος νοιάααααααζεται» ίσα που συγκράτησα ένα «ποιος χέεεεεστηκε». Τουλάχιστον είχε ωραία μουσική και ωραίο κερατά!

Στο προηγούμενο ποστ σας απάντησα αλλά αντί να πατήσω δημοσίευση δεν ξέρω τι πάτησα και δεν δημοσιεύτηκε… ο μπρατσαράς άδικα χτυπιόταν στο γυμναστήριο; τι να σας πω δεν ξέρω, εγώ βαρέθηκα σχεδόν όσο και οι ηθοποιοί στη σκηνή (εξυπνάδα!). η Στέλα είναι θεά! από τον τίτλο εγώ μόνο το μωρή πρόσθεσα, τα άλλα τα έλεγε ο ίδιος ο Οθέλλος! νομίζω πως όλοι αυτό θέλαμε, να την σκοτώσει να ησυχάσει κι αυτός κι εμείς! η πιο ωραία σκηνή ήταν όταν αυτομαχαιρώθηκε! μάλλον δεν είχαν εφευρεθεί τα περίστροφα ακόμα!

Το κινητό μου θέλει πέταμα. Κατά προτίμηση με δύναμη πάνω σε τοίχο. Θέλω να αγοράσω ένα κινητό, sony ericsson επειδή αυτά συνήθισα, που να μην είναι ελαττωματικό μοντέλο και να αντέξει πάνω από ένα χρόνο for a change. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις.

Μαζί με το κινητό με εγκαταλείπει και το laptop. Εδώ και τρεις μέρες μου έχει κολλήσει η μπαταρία του Άσιμου: για χιλιάδες σαν κι εσένα, θα αρκέσει μία πρίζα. Ούφφου, ναι!

Ακούω μια πολύ ωραία εκπομπή, μέρες του μέλλοντος που πέρασαν λέγεται. Εντάξει, εννοείτε ότι δεν καταλαβαίνω τι σκατά σημαίνει ο τίτλος αλλά έχει τρελό ενδιαφέρον. Συνδυάζει κλασική μουσική με νέο κύμα, και κλασική ροκ με eurovision for the love of god!

Βγήκε το νέο σιντί του Φοίβου Δεληβοριά. Δεν το αγόρασα ακόμα αλλά τον αγαπώ τον αγαπώ τον αγαπώ!!! Εδώ που τα λέμε, είναι η μακροβιότερη μου σχέση: δεκαπέντε χρόνια! Βρήκα αυτό το κείμενο του στην Athens voice και μόνο για την αναφορά στο Κυριακάτικο Ξύπνημα τον αγαπώ τον αγαπώ τον αγαπώ!!! Αχ!

Αν δεν έκανες το επάγγελμα που κάνεις ποιο επάγγελμα θα ήθελες να κάνεις; Εμένα μου αρέσει το επάγγελμα μου, θα ήθελα μόνο να ήμουν πιο καλή, λιγότερο τεμπέλα και όχι άνεργη! Διαφορετικά, το ίδιο χάος που επικρατούσε στον εγκέφαλο μου στα 14 επικρατεί και τώρα! Κλάφτα!

Έχω μια playlist με υπέροχα τραγούδια αλλά κάπου ανάμεσα τους είναι το ξερατό you are beautiful από το ένοχο παρελθόν μου και θυμάμαι κάθε φορά να το κάνω delete μόλις ακούσω τη τσιριχτή κλαψιάρικη φωνή του πως τον λένε γκρρρρρρρ... φυσικά το ακούω αυτή τη στιγμή!

Τέλος διαλείμματος!

Θα σε πνίξω μωρή, πόρνη!!!

Ακούστε τη θεωρία μου. Που εδώ που τα λέμε, κάπου θα την έχω διαβάσει και απλά δεν το θυμάμαι. Λοιπόν, στο χίλια πεντακόσια τόσο που έζησε και δημιούργησε ο Shakespeare δεν είχαν τηλεόραση. Ούτε dvd. Ούτε internet! Η μόνη διασκέδαση του λαουτζίκου ήταν το κρέμασμα κανενός φουκαρά, και το θέατρο. Δεν έχετε δει το Shakespeare in Love?

Ο κόσμος ζούσε την παράσταση, ταυτιζόταν και αγωνιούσε για τα δρώμενα στη σκηνή, δεν είχε 3574 επεισόδια για να βαρεθεί. Και ο συγγραφέας έπρεπε να κρατάει το κοινό σε αγωνία, σε ένταση, να τρώει που πάνω του ως το τέλος, που συνήθως περιλάμβανε πεντέξι παρεξηγημένους θανάτους και τρεις τέσσερις αυτοκτονίες. Δεν έχετε δει τον Leonardo στο Romeo & Juliet?

Πεντακόσια τόσα χρόνια αργότερα, έπρεπε να περιμένουμε τρεις ώρες μπλα μπλα αγαπούλες, ζήλιες, κλάματα και υστερίες σε φόντο κόκκινο παρέα με τους κομπάρσους του Scream για να την πνίξει!

*Spoiler alert*

Ο Οθέλλος τη Δυσδαιμόνα ντε!

Εγώ και η αδελφή μου

Κατ’ αρχήν πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω αδελφή. Πάντα ήθελα να είχα όμως και όταν ήμουν μικρή φαντασιωνόμουν ότι είχα μια δίδυμη αδελφή με την οποία μας χώρισαν στη γέννα και κάποια στιγμή θα ξαναβρισκόμασταν και θα αλλάζαμε θέσεις και θα αποκαλυπτόταν ότι ο πατέρας μας, ο αληθινός μου πατέρας, θα ήταν ένας πλούσιος και καλός κύριος, κατά προτίμηση από άλλη χώρα, ο οποίος θα χαιρόταν πολύ που θα με ξανάβλεπε και θα μου εξηγούσε ότι η κακιά και πλούσια μητέρα του τον χώρισε από τη μητέρα μου αλλά όλα τώρα θα έφτιαχναν και θα μεγάλωνα στα φτερά και στα πούπουλα κάπου στον Καναδά ή την Αυστραλία.

Αυτή μου η φαντασίωση είχε (και ομολογώ ότι ακόμα έχει) μια βάση: κάπου στη Κύπρο κυκλοφορεί η σωσίας μου. Σχεδόν πάντα, όταν γνωρίζω νέα άτομα με ρωτάνε αν είμαι αδελφή της Ελένης. Το ότι το όνομα είναι το πιο συνηθισμένο όνομα στη Κύπρο δεν με προβληματίζει ιδιαίτερα, ο παραλογισμός μου δεν κολλά σε μικρές και ανόητες λεπτομέρειες!

Τι εννοείς έχω κοινή φάτσα;! Αυτή η φάτσα κυκλοφορεί σε ακόμα δύο βερσιόν στα πρόσωπα δύο ξαδέλφων μου. Το παρανοϊκό είναι που οι συγκεκριμένες ξαδέλφες δεν είναι συγγενείς μεταξύ τους… εκτός και αν οι γονείς τους ήταν άτακτοι στα νιάτα τους. Με διασκεδάζει να σκέφτομαι τους συνδυασμούς που προκύπτουν και ενώ ξέρω ότι η μάνα της μιας τα είχε κάποτε με τον πατέρα της άλλης δεν μου βγαίνουν οι ημερομηνίες! Εκτός και αν αντάλλαζαν ζευγάρια…

Να θυμηθώ να ρωτήσω τη μάνα μου. Έτσι κι αλλιώς είναι πάντα πρόθυμη να μου πει γαργαλιστικές λεπτομέρειες από τη ζωή των συγγενών μας. Ξέρω ας πούμε ότι ο άντρας της θείας Α. κατά καιρούς έκανε ανήθικες προτάσεις σε όλες τις αδελφές της γυναίκας του, όταν η νονά μου σύστησε στους γονείς μου τον αρραβωνιαστικό της μετά τους άκουσα να λένε ότι εν όξινος και τον φανταζόμουν να έχει αντί για κεφάλι ένα λεμόνι (όξινο) και ο παππούς μετά που έμεινε χήρος στα ογδόντα του, ήθελε να παντρευτεί μια σριλανκέζα!

Σε αυτές τις συνθήκες, πόσο παράλογο είναι να είχε η μάνα μου ένα καλό και πλούσιο εραστή με μάνα τη Τασσώ Καββαδία και κάπου στη Κύπρο να υπάρχει η καλή και πλούσια δίδυμη αδελφή μου;

Ασπρόμαυρο

Τις τελευταίες μέρες φιλοξενώ στο σπίτι το σκυλάκι μιας φίλης μου. Η σκυλίτσα μου δεν του δίνει και πολλή σημασία, μόνο όταν είναι στα κέφια της πάει κοντά του, μυρίζετε τα απ’ αυτά του, αυτός δοκιμάζει να μυρίσει τα δικά της, αυτή επειδή είναι κυρία θυμώνει και ξεκινούν ένα ατέλειωτο παιχνίδι όπου κυλιούνται στα πατώματα κάνοντας με να αφήνω τη δουλειά μου και να τους τραβώ βίντεο με το κινητό! Μέχρι την ώρα του φαγητού όλα κυλούν όμορφα και ομαλά. Η δική μου, μόλις φάει το φαί της, σε χρόνο ρεκόρ, πάει και γρυλλίζει στον άλλο ο οποίος συνήθως την αγνοεί αλλά καμιά φορά βάζει την ουρά στα σκέλια και εξαφανίζετε. Τότε αυτή πάει και τρώει το φαγητό του! Σήμερα νόμισα πως βρήκα μια λύση. Μόλις πήγε κοντά του της φώναξα και της έδωσα μια πατάτα από το πιάτο μου. Την έφαγε και έμεινε λίγο κοντά μου να κουνάει την ουρά της. Αφού είδε ότι δεν θα της έδινα άλλη, πήγε στον φιλοξενούμενο και άρχισε να γαυγίζει. Της φώναξα πάλι και της έδωσα άλλη μια πατάτα. Μόλις την έφαγε πήγε τρέχοντας και άρχισε να γαυγίζει στον άλλο… συνδίασε το γαύγισμα με το φαί! Εκπαιδεύονται τόσο εύκολα οι σκύλοι; Οι άνθρωποι;

Σήμερα το πρωί στο Κανάλι 6 τηλεφώνησε κάποιος κύριος και είπε ότι οι μόνες ειδήσεις που είναι καλές σχετικά με μετανάστες είναι αυτές που αφορούν εργατικά ατυχήματα στα οποία σκοτώνονται. Ο δημοσιογράφος που έκανε εκπομπή εκείνη την ώρα έμεινε άφωνος ο άνθρωπος ενώ εγώ άρχισα να γελώ, όχι επειδή μου άρεσε αυτό που είπε ο βλάκας αλλά επειδή μου φάνηκε τόσο παράλογο που δεν πίστεψα ότι ήταν δυνατόν να το εννοεί. Ξεχνούσα βέβαια ότι η βλακεία είναι αήττητη και ότι ο κόσμος γνώρισε πολλές καταστροφές από τέτοιους ανθρώπους, που κανένας δεν τους πήρε στα σοβαρά μέχρι που ήταν πια πολύ αργά!

Περνώντας προχτές από τον μόλο αντίκρισα αυτή τη διαφήμιση.

Με έπιασε η κατάθλιψη. Αν δεν είμαι στο target group αυτών που πουλάνε, σιγά μη καταφέρω να αγοράσω ποτέ διαμέρισμα!

Παράκληση στον ελαμ: όταν φωνάζετε «έξω οι ξένοι από τη Κύπρο» μπορείτε να διευκρινίζετε ότι εννοείτε και τους ρώσους και τους εγγλέζους; Ευχαριστώ!

Μια δόση Χόλιγουντ

Διαβάζω βιβλία πολλά.
Ενδιαφέρουσες πάντα οι ζωές των άλλων.

Την Παρασκευή νοικιάζω ταινίες.
Συνήθως από αυτές τις χαζές ρομαντικές κωμωδίες,
όλα της ζωής τα βαριά τα αφήνω για τις καθημερινές,
τα Σάββατα και οι Κυριακές ζητούν μια ελαφρότητα.
Βλέπω τρεις τέσσερις το ίδιο βράδυ.
Γλυκές οι ζωές των άλλων.
Με αγάπη οι ζωές των άλλων.
Με νανουρίζουν στον καναπέ μου.
Ξυπνώ πιασμένος και σκεφτικός.

Αντώνης Γεωργίου - Πανσέληνος παρά μία

Νοικοκυρά δούλα και κυρά!

Έκατσα να δω τα πρώτα επεισόδια του πρώτου κύκλου του Mad Men επειδή οι φωτογραφίες του πρωταγωνιστή που βλέπω τυχαία ποτζεί ποδά δεν με άφησαν αδιάφορη για τα αδιαμφισβήτητα προσόντα της σειράς. Το δισκάκι που έπεσε στα χέρια μου ήταν χωρίς ελληνικούς υπότιτλους και κόλλησα στο τέλος του δεύτερου επεισοδίου, εκεί που η γυναίκα του Don Draper (τι γιακ όνομα!) χρειάζεται ψυχολογική παρακολούθηση επειδή είναι “anxious”. Αναρωτήθηκα αν σημαίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που νόμιζα έτσι μπήκα στο google translate όπου πληροφορήθηκα ότι όποια νοικοκυρά δούλα και κυρά ήταν ανήσυχη και ανυπόμονη τη δεκαετία του εξήντα πήγαινε κατευθείαν για ηλεκτροσόκ, επειδή ο σύζυγος ήταν πολύ απασχολημένος με τη δουλειά, τη ζωή, τη διασκέδαση και τη γκόμενα για να της δώσει σημασία.

Αν δούλευα ίσως και να ταυτιζόμουν με κάποια από τις γυναίκες της εταιρείας, μάλλον με τη χαζοβιόλα γραμματέα του Don Draper (τι γιακ όνομα!). Επειδή όμως είμαι αρκετό καιρό άνεργη μοιραία ταυτίστηκα με τη γυναίκα του Don Draper (τι γιακ όνομα!), λογικό μιας και είμαι κι εγώ ψηλή, ξανθιά, κουκλάρα και με ένα τέτοιο άντρα στο κρεβάτι μου! Όπως καταλαβαίνετε έληξε άδοξα η ενασχόληση μου με τη συγκεκριμένη σειρά λόγω φεμινιστικών πεποιθήσεων!

Έτσι το γύρισα σε live action του Νοικοκυρές σε Απόγνωση! Ποια είναι η πιο κουτσομπόλα από τις φιλενάδες της Wisteria Lane? Ποια είναι άξια απόγονος του Alfred Hitchcock? Ποια θα έκανε περήφανο κάθε ματάκια της οικουμένης; Εγώ φυσικά!!!

Με βοηθά βέβαια και το υλικό: οι γείτονες μου είναι ανεκδιήγητοι! Ο πρωταγωνιστής όμως είναι ένας, ο συνταξιούχος που φροντίζει τα λουλούδια στο μπαλκόνι: βάζει γάντια, κοιτάζει τα λουλούδια, κοιτάζει τα λουλούδια, κοιτάζει τα λουλούδια, κόβει ένα φύλλο, τα ξανακοιτάζει, τα ξανακοιτάζει, μετά από κανένα τέταρτο κόβει ακόμα ένα φύλλο, τα κοιτάζει λίγο ακόμα και μετά βγάζει τα γάντια και πάει μέσα. Μετά από καμιά ώρα ξανά η ίδια ιστορία.

Αν περάσουν τρεις τέσσερις μέρες και δεν δω τη γυναίκα του να σαλαβατά θα στείλω αστυνομία να κάνει έρευνα στα παρτέρια του!!! Και, τώρα που το σκέφτομαι… αυτός δεν είχε κάποτε και μια πεθερά;!!! Που πήγε;;;!!!!