Σήμερα το μεσημέρι μπροστά μου στον δρόμο τρία κορίτσια φοιτήτριες του ΤΕΠΑΚ μιλούσαν με πάθος για το τελευταίο επεισόδιο της Ελένης της Πόρνης και το σύγκριναν με τη σειρά Γυμνοί Άγγελοι. Σκέφτηκα ότι είναι τραγικό τα νιάτα να χαραμίζονται στους νέους.
Μετά θυμήθηκα μια μέρα που μόλις είχα πρωτοπάει στην Αθήνα και πήγαμε βόλτα μια παρέα από κορίτσια στη Πλάκα και το Μοναστηράκι. Μια κοπελίτσα που κάθε Παρασκευή απόγευμα ταξίδευε πέντε ώρες για να πάει στο χωριό της και κάθε Δευτέρα πρωί ερχόταν στο μάθημα κατευθείαν από τα ΚΤΕΛ φορτωμένη με ταπεράκια της μαμάς με ρώτησε τι μουσική ακούω και της απάντησα Σάκη Ρουβά.
Όλοι υπήρξαμε 18 χρονών.
Μετά σκέφτηκα πως κι εγώ νέα είμαι και στα πενήντα μου θα σκέφτομαι πως τώρα είμαι γριά, όχι στα τριάντα μου! Και στα εβδομήντα μου, τώρα θα είμαι γριά, όχι στα πενήντα μου. Αν μάλιστα πήρα τα γονίδια του παππού μου στα εκατό μου θα ξέρω ότι οι τριαντάρηδες είναι νήπια. Οι σαραντάρηδες θα είναι στη πρώτη δημοτικού. Οι εικοσάρηδες θα είναι αγέννητοι so fuck them!
Τη πρώτη φορά που είδα το Breaking the Waves είχα πάει τυχαία στο σινεμά με μια παρέα που δεν ήταν δική μου, double date πλάτες σε μια φίλη και ενώ εμένα η ταινία με ενθουσίασε, οι σιγανοπαπαδίτσες που ήταν μαζί μου σοκαρίστηκαν στη θέα ενός πέους στην οθόνη παρόλο που η μισή παρέα είχε από ένα έτσι φύγαμε άρον άρον.
Πάντα είχα προβλήματα με τις παρέες.
Όταν βαριέμαι ένα άτομο ή μια κατάσταση δεν μπορώ να το κρύψω. Μια φίλη δεν μου μιλά για αυτό το λόγο. Δεν ξέρω πόσο φίλη ήταν βέβαια, δεν την ήξερα και πολύ καλά. Μιλούσε πολύ για ένα θέμα που αγαπούσε πολύ, τον εαυτό της. Και εγώ βαριόμουν. Όταν κοκορεύτηκε για κάτι το οποίο θεώρησα πολύ γελοίο το ύφος μου τα είπε όλα. Όλα όσα το χαμόγελο που είχε παγώσει κάτι ώρες στο πρόσωπο μου είχε καλύψει αποκαλύφθηκαν με εκείνο το στιγμιαίο ειρωνικό ύφος.
Είμαι απαίσια.
Καταβάθος όμως είμαι πολύ γλυκιά. Ειδικά άμα συμπαθήσω κάποιον. Τότε γίνομαι και κάπως ηλίθια!
Και για να μη ξεχνιόμαστε…
"είναι τραγικό τα νιάτα να χαραμίζονται στους νέους"
ΑπάντησηΔιαγραφήlike :)
Με την τελευταία σου παραγραφο νιώθω λες και περίγραψες εμένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο ποστ :) ναι παρέες εν δύσκολο να βρεις.. το αγαπημένο θέμα του καθενού εν ο εαυτός του εν το ξέρεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήένιγουεις εθύμισε μου τζιαι μενα κάτι παρόμοιο που μου εσυνέβηκε στην αθήνα πέρσι όταν επείαμε παρέα να δούμε το Στρέλλα.. ενω η τενεία ήταν παράξενα ωραία το μόνο που σχολίαζαν ήταν το πέος που είδαν. όκει.. συμβαίνει..
άσχετο: αλλα αφου ασχολείσε με τενείες, πολλά ωραία τενεία που είδα εχτές τζιαι εσυγκίνησε με απίστευτα εν το 'la vie en rose' http://www.youtube.com/watch?v=rKgcKYTStMc
Άρεσεν μου η ανάρτηση σου, εκφράζει με. Επίσης νομίζω ότι οι πραγματικοί φίλοι εν τζείνοι που μένουν σε βάθος χρόνου δίπλα σου. Που τους λαλείς,
ΑπάντησηΔιαγραφή-ρε μα πρήζω σε έννεν?κανεί ..
τζιαι σου απαντούν
-ναι ρε. Αλλά εν εντάξει, ε..όμως ξηκόλλα α, κανεί. Πάμε για κρέπα? :)
Κι εγώ πολλές φορές είμαι στην κοσμάρα μου , ειδικά στο περιβάλλον της δουλειάς. Ο νους μου ταξιδεύει αλλού και ακούγομαι σαν από άλλον πλανήτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ επίσης ούτε εγώ να κρύψω αυτό που νιώθω και αν αντιπαθήσω κάποιον, τέλειωσε, δεν αλλάζω εύκολα γνώμη. Για τους πραγματικούς μου φίλους όμως και αυτούς που αγαπώ, μπορώ να κάνω πάρα πολλά.
εγώ άμαν προσπαθώ να κρύψω κάτι έχω ένα σφιγμένο ύφος λες και με έπιασε το χειρότερο σφίξιμο...
ΑπάντησηΔιαγραφή"είναι τραγικό τα νιάτα να χαραμίζονται στους νέους" Συμφωνώ και επαυξάνω με Σάικ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕθκιάβαζα το ποστ σου και ενόμιζα ότι εθκιάβαζα για μένα. 'nuff said.
Ήσουν συναυλία Δεληβοριά; Ήμουν κι εγώ, ήρταμε που Λευκωσία μόνο για τη συναυλία, Φοίβο σ'αγαπάμε κλπ.
Για μένα το Breaking the Waves ήταν το καλύτερο έργο που 'χω δει. Το εβλεπα και έκλαιγα και δεν μπορούσα να σταματήσω. Ευτυχώς το είδα σε βιντεοκασέτα στο σπίτι μου κι όχι με άλλους που θα μου το χαλούσαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά κάνεις και δείχνεις τι αισθάνεσαι. Γιατί να κρύβεσαι άλλωστε; Σ'όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε έλεγε κάποτε ένα τραγουδάκι κι είχε πολύ δικιο.
http://www.youtube.com/watch?v=Oq5Uiabz6gI
Φιλάκια αγαπησιάρικο ουφάκι μας :)
Gia s ouf m ime kala. Esy pws ise?
ΑπάντησηΔιαγραφήExi kati mines na mpw sto blog k empika simera k ida oti me psaxnis kai esiginithika :)
Kapote pethimosas. Telwspanton, gia na men s ta polilogw irta agglia k agonizomai apognosmena na mathw ti glossa gia na mpw sto university prin akrivosoun ta didaktra oi egglezoi. Etsi den exw polli xrono kai ektos toutou apofeygw na diavazw ellinika (kipriaka, opos to thelei o kathenas) gia na sinithisw touta ta mayrogerima ta agglika p itan ine kai tha ine o efialtis m. Omos an thelis na grafw sta agglika tzai na me diortwneis gia na mathw ginete... :)
"Σκέφτηκα ότι είναι τραγικό τα νιάτα να χαραμίζονται στους νέους."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταβάθος όμως είμαι πολύ γλυκιά. Ειδικά άμα συμπαθήσω κάποιον. Τότε γίνομαι και κάπως ηλίθια!
ενα κόλλημα με τον Φοίβο το έχεις πάντως! :)
πολύ ωραίο ποστ
ελπίζω να βρηκες κανενα καλό φιλο/ φιλη/φίλους τωρά, που να μην μιλούν μόνο αλλά και να ακούγουν και που να νοιαζονται παρολο που μπορεί κάποτε να σε γράφουν, να μην πηγαίνουν για φαι μετά τις συναυλίες για παραδειγμα ή να μην βγαίνουν τις Παρασκευές ή γενικά να μην είναι πάντα διαθεσιμοι
αλλά να είναι πάντα εκεί, γιατί το αξίζεις...
πρωί Κυριάκής, χειμωνιατικοανοιξιατικο... με παρομοια διαθεση ...
Sike δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει και ενώ το έψαξα στο ίντερνετ κανένας που να το αναφέρει δεν μπήκε στον κόπο να ψάξει τον εμπνευστή. ούτε κι εγώ βέβαια :/
ΑπάντησηΔιαγραφήXippasmeni :-)
Nipenthes ξέρω το. απλά ποτέ δεν κατάλαβα με τι λογική ένα άτομο πιστεύει ότι έχεις την όρεξη να το ακούς σε ατελείωτους μονολόγους και μάλιστα βαρετούς! το Στρέλλα ήταν πολύ ωραίο. το 'la vie en rose' θέλω να το δώ, ελπίζω να το έχει το ντιβιντάς μου - είναι ένα ποστ από μόνος του :-)
μαθητούδι ακριβώς! άψογος ο διάλογος σου :-)
Σκουλουκούιν phone home ;-)
Μάνα LOL!!! εγώ πάλι έχω ένα ύφος σαν να είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα :/
Eólica σοβαρά; εντυπώσεις; :-) λατρεύουμε Φοίβο :-)
DaisyCrazy η πρώτη φορά ήταν και η τελευταία, δεν έχω καταφέρει ακόμα να το δώ κανονικά!
ονειροπόλε γειαααα :-) καλά είμαι!!! βρήκα δουλειά - υπάρχουν κάμποσα γκρινιάρικα ποστ πιο κάτω :Ρ πολύ χαίρομαι που μου έγραψες :-) oh dear, good luck in england. my egglezika isn't that kala but you still can grafeis some words to your blog, like "england sucks" or something tethkio and i will anser :-)
περαστικέ βρήκα :-)
τι γνώμη έχεις για τη κλωνοποίηση;
hahaha "England shit". Eto to prwto m post sta agglika. oi re asteykw en exw (polla) parapona alla san tin kipro en exei. Telia paradwsiakos kipreos egw. Xeromai poli p vrikes doulia, imoun sigouros gia sena... telos panton en thelw na akougome polla melo. Pantos ixa skopo na to svisw alla twra kamnw deyteres skepseis
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά όλοι οι bloggers έχουν κακό marketing profile.. Τωρά τελευταία επρόσεξα οτι εν συμπαθώ κόσμο. Σε κάθε νέα γνωριμία προσπαθώ να έβρω κάτι που εν μου αρέσκει. Ελπίζω μεγαλώνοντας να μεν καταλήξω ποτζιήνες τες περίεργες μεγαλογυναίκες που ζουν με 50 κάττους τζιαι τρων dogfood.
ΑπάντησηΔιαγραφήE oneiropole αξιο το προσκύνημα σου γιε μου :p
βρήκα τυχαία (?)- όσον τυχαία μπορεί να θεωρηθεί αφού έσσιει που τες 14 που θωρώ βιντεούθκια με τη Μάρθαν Φριντζήλα. - χάτε..εντζόι!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=w-kMZ0JUevk&feature=related
:)
μα εσύ αποκλείεται να είσαι απαίσια...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπαίσιοι είναι οι ανειλικρινείς... ;)
ονειροπόλε χαίρομαι που δεν το έσβησες :-) όταν βρεις χρόνο γράψε μας τις εγγλέζικες περιπέτειες σου -έπρεπε να το έγραφα στα αγγλικά αυτό αλλά το θέμα είναι να μάθεις αγγλικά όχι να μπερδευτείς ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχάπαρη έχεις τα αχαπαράκια εσύ, ο ρόλος της "τρελής" με τους 50 γάτους και τους 30 σκύλους είναι δικός μου :Ρ
σε κάθε νέα γνωριμία ξεκινώ πάντα με κάθε καλή διάθεση -εκτός από τις περιπτώσεις που το άλλο άτομο εμπίπτει σε κάποια από τις ιδιοτροπίες μου!
μαθητούδι αχ αχ αχ αχ :-)
Κουνούπι έχεις τόσο δίκιο :-)