Βαρκούμαι!

Αργώ να ξυπνήσω το πρωί και βρικολακιάζω το βράδυ. Χρειάζομαι ένα πρόγραμμα. Πρέπει να βρω δουλειά. Χρειάζομαι λεφτά. Τρόποι για να βρω άμεσα λεφτά:

Να ληστέψω μια τράπεζα.
Το πρόβλημα: Το υποκατάστημα της γειτονιάς μου έχει διπλή πόρτα ασφαλείας. Πατάς ένα κουμπί, μπαίνεις σε ένα γυάλινο κουτί, περιμένεις να κλείσει η πόρτα, πατάς ένα άλλο κουμπί για να ανοίξει η απέναντι πόρτα και μόνο τότε μπορείς να μπεις στο κτήριο. Όπως καταλαβαίνετε μπορώ να μπω αλλά δεν θα με αφήσουν να βγω! Άσε που με πιάνει κλειστοφοβία όποτε πρέπει να πάω, τη τελευταία φορά μας ανακοίνωσαν ότι από στιγμή σε στιγμή θα κοπεί το ρεύμα και φοβόμουν να φύγω μπας και κλειστώ μέσα σε εκείνο το κωλόκουτο έτσι περίμενα αναγκαστικά πίσω από άλλα εικοσιπέντε άτομα ουρά στο ταμείο που χαράς την διάθεση τους να κάθονται να περιμένουν ενώ ήξεραν ότι θα κοπεί το ρεύμα!

Να παίξω λόττο ή τζόκερ.
Το πρόβλημα: Δεν θα κερδίσω ποτέ. Και μη μου πείτε ότι αν δεν παίζεις σίγουρα δεν θα κερδίσεις ενώ άμα παίζεις που ξέρεις. Όσες φορές έτυχε να παίξω περίμενα ειλικρινά ότι είχα πιθανότητες να κερδίσω, ονειρευόμουν το διαμέρισμα που θα αγόραζα, τα λεφτά που θα έδινα στους δικούς μου να αγοράσουν ότι ήθελαν, τα ταξίδια που θα έκανα και την επίπλωση του διαμερίσματος μου και αν έπιανα το εξάρι θα αγόραζα και ένα διαμέρισμα στην Αθήνα να βρίσκεται. Καταλαβαίνετε ότι η απογοήτευση ήταν πολύ μεγάλη για τις αντοχές μου όταν δεν κέρδιζα έτσι καλύτερα να μη παίζω καθόλου (διακρίνω μια παρόμοια αντιμετώπιση στον αισθηματικό τομέα αλλά αυτό είναι για άλλο ποστ!).

Να βγω στους δρόμους με μια κιθάρα.
Το πρόβλημα: Δεν ξέρω να παίζω κιθάρα! Επίσης δεν ξέρω να ζωγραφίζω, να περπατάω σε ξυλοπόδαρα ή να μένω ακίνητη αρκετή ώρα βαμμένη πολύχρωμη για να είναι αρκετά εντυπωσιακό και να βγάζω χρήματα. Και αν υποθέσουμε ότι ήξερα να κάνω κάτι από τα πιο πάνω, σε ποια πλατεία της πόλης θα μπορούσα να στηθώ και να περνάει κόσμος να με βλέπει, να με ακούει ή να μου ποζάρει και να αφήνει λεφτά;

Συμπέρασμα: χέσε μέσα!