Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένα ζευγάρι κυπραίων που έρχονταν από την Αυστραλία! Αυτό με εντυπωσίασε πάρα πολύ γιατί ήταν κεφάτοι και ορεξάτοι και μου έλεγαν ιστορίες από την Μελβούρνη ενώ εγώ νύσταζα, βαριόμουν και σκεφτόμουν την μακρινή διαδρομή που θα έπρεπε να κάμω από τη Λάρνακα στη Λεμεσό! Μου μετάδωσαν όμως τον ενθουσιασμό τους έτσι ξύπνησα!
Μια φορά στη Λάρνακα παραλίγο να μη ταξιδέψουμε γενικά επειδή είχε κακοκαιρία και προσωπικά γιατί μόλις είδα το αεροπλάνο της Ολυμπιακής τόσο μικρό που είχε πόρτα μόνο στον κώλο είχα μια παρόρμηση να αρχίσω να τρέχω προς την αίθουσα επιβατών αλλά τελικά ήταν η πιο ήρεμη πτήση της ζωής μου ενώ στην Αθήνα ήταν καλοκαίρι και παραλίγο να μείνω με το σουτιέν από τη ζέστη!
Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένας πολλά γοητευτικός κύριος, εγώ να ήμουν είκοσι, εκείνος γύρω στα πενήντα με γκρίζους κροτάφους και λευκό μούσι και ήταν και καθηγητής πανεπιστημίου σε παρακαλώ και πιάσαμε τη κουβέντα και με χούφτωσε…
Μια φορά είχαμε καθυστέρηση οκτώ ώρες στο αεροδρόμιο της Αθήνας και καταλήξαμε μια γυναικοπαρέα να κάθετε απέναντι από τη σκάλα, την υπέροχη κλασική πασαρελική σκάλα των αναχωρήσεων του παλιού αεροδρομίου και να σχολιάζουμε τους πάντες!
Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένας τύπος του οποίου η γυναίκα δεν ξέρω τι μέσον έβαλε και έκατσε τρεις θέσεις μακριά του και μου μιλούσε σε όλη τη διαδρομή κι εγώ είχα απελπιστεί τόσο πολύ που πέρασα στην αντεπίθεση αφού δεν μπορούσα να φύγω να πάω πουθενά και του έκαμνα ερωτήσεις όλο ενδιαφέρον και ρωτούσα τόσες πολλές λεπτομέρειες που βαρέθηκε και φοβήθηκε να μου απαντά και επιτέλους έβγαλε τον σκασμό!
Μια φορά ταξίδευα με τη μάνα μου αμέσως μετά την 9/11 και αφού περιμέναμε κάμποση ώρα στην ουρά για έλεγχο τελικά την οδήγησαν δύο αστυνομικοί σε ένα δωμάτιο για σωματικό έλεγχο και από το άγχος της παραλίγο να τη βάλουν μέσα γιατί δεν μπορεί, με τόσο άγχος σίγουρα θα είχε καμιά βόμβα μες το βρακί της!
Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένας νεαρός αρκετά μπλαζέ αλλά όχι με τη καλή έννοια ο οποίος ενθουσιάστηκε μόλις έβγαλα ένα sketch book και μαρκαδόρους και με ρώτησε πεπεισμένος ότι βρήκε το άλλο του καλλιτεχνικό μισό αν ζωγραφίζω και του απάντησα πολύ ταπεινά ότι προσπαθώ και τότε αυτός μου είπε ότι γράφει ποιήματα και με ρώτησε αν μπορεί να δει τη δουλειά μου αλλά μόλις την είδε γύρισε από την άλλη και έκανε ότι δεν με έβλεπε σε όλη τη πτήση. Προσπαθώ είπα, δεν είπα ότι είμαι ο Πικάσο!
Μια φορά καθόταν δίπλα μου μια μάνα με το αγγελούδι της, το αγγελούδι έκλαιγε συνέχεια, όλη η σειρά μας στο αεροπλάνο κάναμε κουπεπέ στο αγγελούδι αλλά το αγγελούδι δεν σταματούσε το κλάμα και μόλις προσγειωθήκαμε το αγγελούδι σταμάτησε να κλαίει και ακούσαμε να κτυπάει το κινητό της μαμάς του που ήταν ανοικτό σε όλη τη πτήση και παραλίγο να μας κάνει αγγελούδια!
Μια φορά έκατσαν δίπλα μου τρεις καθολικές καλόγριες. Ήθελα να τες ρωτήσω αν είδαν μια ταινία με τη Whoopi Goldberg που ήταν νομίζω τραγουδίστρια σε μπουρδέλο και την κυνηγούσαν να την σκοτώσουν και πήγε να κρυφτεί σε ένα μοναστήρι ντυμένη καλόγρια αλλά τελικά συγκρατήθηκα, δεν είπα τίποτα και είχα ένα πράο χαμόγελο για να πάω στον παράδεισο αν έπεφτε το αεροπλάνο!
Μια φορά έκατσε δίπλα μου επιτέλους ένας άντρας της ηλικίας μου, με χιούμορ, έλληνας, κάπως κοντός αλλά κανένας δεν είναι τέλειος και μου είπε ότι είναι από τη Πρέβεζα. Με πέρασε για καμιά άσχετη και με ρώτησε αν ήξερα την Πρέβεζα και του είπα πως φυσικά και τη ξέρω, είναι η πόλη που σκότωσε τον Καρυωτάκη και αυτός εκτός του ότι ήξερε ποιος είναι ο Καρυωτάκης (λες στη Πρέβεζα να έχουν κανένα άγαλμα με επιγραφή «δαμέ επέχτηκεν που τη βαρεμάρα ο Καρυωτάκης» κάτω από το δέντρο που αυτοκτόνησε;!) μου απάντησε και με χιούμορ αλλά μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο χαθήκαμε.
Μια φορά άλλαξα τη τελευταία στιγμή το εισιτήριο μου για να πάω σε μια συναυλία και το σύμπαν με εκδικήθηκε με τρομακτικά κενά αέρος, έναν ηλίθιο διπλανό που διάβαζε εφημερίδα ενώ όλο το αεροπλάνο ούρλιαζε, μια τραβεστί πίσω μου που ταξίδευε με το σκυλάκι της και σε όλη τη πτήση του έλεγε «μη φοβάσαι αγάπη μου μη φοβάσαι», μια γυναίκα λίγο πιο πέρα που λιποθύμησε και ο άντρας της τη μοιρολογούσε κλαίγοντας και φωνάζοντας το όνομα της κι εγώ είχα να αντιμετωπίσω εκτός από τον τρόμο μου και ένα απελπισμένο κατούρημα το οποίο έπρεπε να περιμένει μέχρι να προσγειωθούμε…
Ο καθηγητής ενεργούσε μέσα στα πλαίσια έρευνας που διεξήξαγε το Πανεπιστήμιο του!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=MsSuMGj5Pro&NR=1
Επεθύμισα τούτα τα ποστς σου :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχα πολύ γέλιο με την εκδίκηση του σύμπαντος βρε ουφάκι. τουλάχιστον άξιζε η συναυλία; :))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ συνηθως στα ταξίδια που έκανα μόνη μου με το αεροπλάνο άνοιγα ένα μεγάλο περιοδικό ή βιβλίο και χωνόμουν μέσα μέχρι την προσγείωση. λίγα πράγματα θυμάμαι. όπως π.χ. μια γιαγιά που απ'το άγχος της δεν έβαλε γλώσσα μέσα και μου είπε την ιστορία των 5 παιδιών της με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. και μια γνωστή μου απ'το σχολείο φοβερά κουλ και κλάσυ που ήταν ντυμένη και βαμμένη στην τρίχα και σε μια φάση πριν την προσγείωση άρπαξε το σακουλάκι του εμετού και δεν το πίστευα ότι θα την παρακολουθούσα να κάνει εμετό όταν έφτυσε απλά μια πίσσα χαχαχαχα
Μια φορα καθισε διπλα μου ενας τυπος, που μυριζε μεγαλοστελεχος, μεγαλοεταιρειας, με κοστουμι πανακριβο, με ρολεξ κλπ (διερωτηθηκα γιατι δεν πηρε εισητηριο στην Business Class). Ανοιξε στα ποδια του το λαπτοπ και σε ολη τη διαδρομη "εργαζοταν". Ουτε γευμα δεν πηρε, μεν χασει δευτερολεπτο απο την εργασια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαραγγειλε, ομως, κρασι. Το δευτερο κολωνατο ποτηρι, που παραγγειλε, δεν καταφερε να το πιει γιατι απλουστατα εσχιονωσεν το πανω στο λαπτοπ τζαι στο πανακριβο κοστουμι του... Ζαβαλλι μου :(
Χαχαχαχαχα τέλειο!Ο καθηγητής όμως που του έπιασές τζαι κουβέντα τζαι εχούφτωσε σε!!Να μεν το κάμνε τούτο να του εδίας και το τηλέφωνο σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω να ταξιδέψω μαζί σου, να σε δω με το σουτιέν, ελέω ζέστης αλλά και να πράξω ομοίως με τον καθηγητή! ;D)φιλιά πολλλλλλλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξίδι που Σικάγο-Κύπρο, μέσω Φρανκφουρτης....2005-6 καπου τζαμέ.... Στην πτήση Φρανκφουρτη-Λαρνακα, μες το αεροπλάνο εν ουλλος ο ΘΟΚ! Ερκουνταν που Κινα σε παρακαλώ που επίαν σε ένα φεστιβαλ στο οποιο τους εκαλέσαν. Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, αδερφες + μάμα Παυλίδου, Βαρνάβας Κυριαζής, η Σελεντρουνα της Αιγιας,η Κικίτσα που το Βουρατε γειτόνοι..τζαι παααααρα πολυ άλλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκαθουνταν στες θέσεις μπροστα μου, στα καθισματα πισω μου....Εκαθουμουν πίσω που τζείνη που έπαιζε την γεναίκα του Λουρα στους Τακκους (ειδα ενα επεισοδιο ενα φεγγαρι-λολ)...η οποία ελάλεν τσοφτες αστεια τζαι εγελουσαν οι άλλοι....
Τζαι ενω επεριτριγυρίζουμουν που εγχωριους "σταρ", διπλα μου ακριβως εκάθετουν ενας Αράπης, ο οποιος ερέετουν τζαι αερίζετουν συνέχεια, τζαι εχτυπαν συνέχεια το κουμπι να έρτει η αεροσυνοδος. Εθελεν την μια φορα εξτρα ψωμί...λαλει του η κοπέλα, να σερβιριστει ουλλο το αεροπλανο, τζαι αν μεινουν θα σας φερω. Μετα που λίην ωρα ξαναχτυπα της...μα εν μπορω να φαω το φαι μου χωρίς ψωμι....βλέπεις εκαμνε "βουττιν"...Μετα επηρεν τον ο ύπνος τζαι εροχάλιζε.....
ouf γελώ μόνη μου ειλικρινά!! τούτες οι πτήσεις μαρτυρικές για τον καθένα
ΑπάντησηΔιαγραφήtakeiteasy :-)))))))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήκλασική σκηνή!!!
Invictus τζι εγώ :-)
DaisyCrazy άξιζε και με το παραπάνω :-) LOL @ συμμαθήτρια και γιαγιά!!!
Grouta :-))))) μάνα μου τον "φτωχό"!!!!
marilou για να με χουφτώσει στη γη; :-))))
Φώτη! φρόνιμα! :-)))
Πρασινάδα τι γκαντεμιά ρε παιδί μου... χάθηκε να καθόταν δίπλα σου ο Γραμματικόπουλος;;!!! ;-)
daffodil lament :-)))
Χαχαχα. Δυνατές εμειρίες. Τον καθηγητή έπρεπε να τον κάμεις ρεζίλι. Εγώ πάλε, αν ταξιδεύκω μόνος μου, με το που κάτσω στο αεροπλάνο τζοιμούμαι να περάσει η ώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγώ τα ίδια με τον def. γενικώς είτε μόνη μου είτε με παρέα πάντα κοιμούμαι μόλις κάτσω άρα εν έχω και πολλές ιστορίες εκτός που μια φορά που εταξίδευκα Λάρνακα-Λονδίνο και ήταν μόλις είχε φκεί το τελευταίο βιβλίο του Harry Potter και ούλλο το αεροπλάνο εδιάβαζε και εν ακούστηκε κιχ σε ούλλη την διαδρομή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙστορίες για αγρίους :)
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω κι εγώ διάφορα πανέμορφα.... οι ιστορίες μες στα αεροπλάνα/αεροδρόμια εν λείφκουν ποττέ, εν σαν τες ιστορίες του στρατου!
ΑπάντησηΔιαγραφήHaha :) Amazing
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρέσκουν μου οι ιστορίες των αεροπλάνων
Χαχα πολλά καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤούτο που βγήκες στην αντεπίθεση και ερώτας λεπτομέριες όσπου τζαι έσκασε εφαρμόζεται και στο έδαφος!
Defiance δυστυχώς δεν μπορώ να κοιμηθώ στο αεροπλάνο, αν είναι να πέσει θέλω να το δω :-)))
ΑπάντησηΔιαγραφήRania :-)))))))
Leni ναι!!! :-)
Moonlight πράγματι!!! πες μας τα δικά σου :-)))
Δρακουλίνα τζι εμένα :-)
kaisi άμα δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής, ναι :-)
εγώ επρόσεξα ότι όποτε φορώ στενή φούστα τζαι ψηλά παπούτσια στο αεροπλάνο, κάποιος βρίσκεται να μου κουβαλήσει τη βαλίτσα
ΑπάντησηΔιαγραφήok, δεν παίζεσαι με τίποτα!Με έκανες και γέλασα μέχρι δακρύων πρωί πρωί!
ΑπάντησηΔιαγραφήNeerie εγώ τούτο επρόσεξα το γενικά, όι μόνο στο αεροπλάνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήGlayki χαίρομαι :-)