Oh my love!

Πριν λίγες μέρες είδα τη ταινία Little White Lies και μου άρεσε ένας από τους ηθοποιούς ο οποίος τελικά ανακάλυψα ότι είναι αυτός που παίζει στη καινούργια ταινία The Artist που πήρε και παίρνει τόσα πολλά βραβεία. Isn’t he cute?

Κάπου διάβασα ότι κάποιοι θεατές έκαναν μήνυση δεν θυμάμαι σε ποιον γιατί η ταινία είναι μαυρόασπρη και βωβή, πράγμα που αν προσέξατε το τρέιλερ δεν  φαίνετε πουθενά! Αυτό μου θύμισε μια τύπισσα που δουλεύαμε κάποτε μαζί και δεν έβλεπε ποτέ μαυρόασπρες ταινίες επειδή δεν μπορούσε τη σκοτεινιά, φαντάζεστε πόσα αριστουργήματα έχανε;!

Εδώ και λίγες μέρες σκέφτομαι να κάνω ένα ποστ με θέμα “ηλίθιοι στίχοι στο ποιοτικό τραγούδι” αλλά βαριέμαι. Η έμπνευση ήρθε όταν οδηγώντας άκουσα από το ράδιο ένα τραγούδι της Ελεονόρας Ζουγανέλη που έλεγε δεν είμαι η μαμά σου για φαντάσου λαλαλα δεν είμαι η μαμά σου για φαντάσου λαλαλα και δεν ήξερα αν ήθελα να γελάσω ή να κλάψω!

Ο Maurice λέει ότι συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια έτσι του έδωσα ένα σιντί με διάφορα από Παυλίδη για να μου βρει χαζό στίχο. Ακόμα δεν ανάφερε τίποτα αλλά όσο τον προκαλώ φοβάμαι ότι κάτι θα βρει!

Χρειάζομαι ένα τρόπο να ξυπνώ το πρωί… βάζω δύο ξυπνητήρια του κινητού με διαφορά μισής ώρας το ένα από το άλλο και βάζω και ένα από αυτά τα κουρδιστά που κάνουν ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΝ και ξυπνούν και πεθαμένο… κι εμένα με ξυπνά, το κλείνω και αλλάζω πλευρό…

Χρειάζομαι κίνητρο να σηκώνομαι από το κρεβάτι!

Όχι, δεν έχω κατάθλιψη, απλά ότι ώρα και αν ξυπνήσω θα προγευματίσω και μετά θα βαριέμαι. Σήμερα έφαγα μεσημεριανό η ώρα τέσσερις το απόγευμα βλέποντας το The Social Network και για δείπνο έφαγα ξηρούς καρπούς με 7up βλέποντας το καινούργιο μου ενδιαφέρον να βραβεύεται!

Για όλα φταίει ο καιρός, Σουηδία γίναμε! Πάντα έλεγα ότι μου αρέσει ο χειμώνας αλλά εγώ εννοούσα τον κυπριακό χειμώνα, όχι τον σκανδιναβικό!

Παραπαραξένεψα

Οι συνομιλίες για τη λύση του κυπριακού μου θυμίζουν τις συνομιλίες των γονιών μου λίγο πριν το διαζύγιο, δηλαδή τρία πουλάκια κάθονταν!

Σε ένα χτεσινό περιοδικό ανακάλυψα τη χαμένη αδελφή ψυχή μου στα γραφτά μιας δημοσιογράφου, μια ολόκληρη πρόταση ολόιδια, καλά λένε πως τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!

Δημοσιογράφος έπρεπε να σπουδάσω…

Νομίζω είναι καιρός να ξεκολλήσω από τη νοσταλγία και τα ατελείωτα «αν» και να δω λίγο μπροστά.

Είδα. Το χάος!

Πήγα σε αρκετές συνεντεύξεις για δουλειά τον τελευταίο καιρό. Στην ερώτηση πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου επαγγελματικά μετά από πέντε χρόνια νομίζω πρέπει να σκεφτώ καλύτερη απάντηση από το να δουλεύω όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μισθό και να κάνω μόνο πράγματα που μου αρέσουν.

Πλάκα κάνω. Απαντώ τις κλισέ απαντήσεις που περιμένει αυτή η κλισέ ερώτηση! Hate myself!

Θέλω να πάω Αθήνα, βρήκα εισιτήρια και εκεί που ετοιμαζόμουν να τα αγοράσω ονλάιν με έπιασε ένας τρόμος και το ακύρωσα. Νομίζω θα κόψω γενικά τις ειδήσεις, όχι μόνο από τη τηλεόραση!

Στον τύπο που βγήκε με κόκκινο χτες το βράδυ στον παραλιακό εύχομαι την επόμενη φορά ο οδηγός που θα τον αποφύγει τελευταία στιγμή κορνάροντας να μη σταματήσει μόνο λίγο πιο πάνω μέχρι να ηρεμήσει αλλά να κατέβει από το αυτοκίνητο, να πλησιάσει το δικό του, να του ανοίξει τη πόρτα, να τον τραβήξει έξω και να του σπάσει τα μούτρα!

Θέλω να τα φτιάξω με ένα μουσικό! Όχι με ένα συγκεκριμένο (εκτός βέβαια κι αν θέλει ο Φοίβος) αλλά γενικά δεν θα ήταν τέλειο να βλέπεις κάποιον στη σκηνή και να ξέρεις ότι μετά μπορείς να τον πάρεις σπίτι να παίξετε;

Επιτέλους ήλιος σήμερα! Καιρός ήταν γιατί παραγίναμε βορειοευρωπαίοι και δεν μας πάει ο αληθινός χειμώνας για πάνω από 4-5 μέρες! Το καλοκαίρι θα ‘ρθεί και εύχομαι φέτος να με βρει επιτέλους σε κανένα άλλο νησί να λιάζομαι κάτω από την ομπρέλα πασαλειμμένη με αντηλιακό με δείκτη προστασίας 180 και να γκρινιάζω για τη ζέστη!

Don’t try this at home

Χτες το βράδυ επιχείρησα να δω ταυτόχρονα τα βραβεία ΘΟΚ σε απευθείας μετάδοση από το ΡΙΚ1 και τις Χρυσές Σφαίρες σε μαγνητοσκόπηση. Δεν θα πω κακία ότι οι μαγνητοσκοπημένες σφαίρες ήταν πιο ζωντανές από τα ψόφια βραβεία του ΘΟΚ!

Άλλωστε στη Κύπρο ο πολιτισμός ισούται  με βαρετές μίζερες εκδηλώσεις, ομιλίες από τον διευθυντή του κάθε θεσμού και απαραίτητα από τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Επιπλέον, χαράς τον πολιτισμό που έχουν τα αμερικανάκια, γίνεται να είσαι άνθρωπος με κουλτούρα και να χαριεντίζεσαι ανέμελα;!

Μόλις ξεκίνησε η ομιλία του προέδρου το γύρισα στις σφαίρες για να δω αν μιλάει ο Ομπάμα. Μπα, ένας εγγλέζος κωμικός προσπαθούσε να είναι ευγενικός με όλους και όταν επέστρεψα στο ΡΙΚ ο πρόεδρος κατάφερε να συνδέσει την απονομή των θεατρικών βραβείων με τον άσβεστο πόθο για επιστροφή και επανένωση της πατρίδας μας.

Ότι και να κάνουμε, ότι και να πούμε, όχι και τόσο κατά βάθος είμαστε τριτοκοσμικοί, ας το παραδεχτούμε! Δεν είναι δυνατόν οτιδήποτε, οτιδήποτε συμβαίνει να συνδέετε με τη λύση του κυπριακού, εφόσον κιόλας η Τουρκία το έλυσε από το 1974. Είμαστε αξιολύπητοι!

Περίμενα με τρόμο ότι μετά τον πρόεδρο θα έβγαινε να μιλήσει ο αρχιεπίσκοπος αλλά τελικά δεν βγήκε. Καλά λένε ότι το θέατρο δεν έχει λεφτά!

Από ότι φαίνετε όμως ο ΘΟΚ έχει. Γιατί μοίρασε εφτά από τα δέκα βραβεία σε εφτά διαφορετικά σχήματα και άφησε και τρία για τον εαυτό του… θέλω να κάνω κι εγώ μια τέτοια επιτροπή και να αυτοβραβεύομαι… γίνεται;!

Ίσως κάποτε θεσπιστούν βραβεία για μπλόγκερ. Σοβαρά βραβεία όμως, όχι αυτά που δίνουμε κατά καιρούς ο ένας στον άλλο. Και τώρα που το θυμήθηκα εμένα δεν μου έδωσε ποτέ κανένας βραβείο, κανένας δεν με αγαπάει μπουχουχου…

Θα θεσπίσω βραβεία που μόνη μου! Καλώ όσους μπλόγκερ τυχαίνει όλως τυχαίως να είναι και φίλοι μου, να φτιάξουμε τις κατηγορίες, να προτείνουμε τους υποψήφιους, να συνεδριάσουμε για να πούμε ποιοι είναι οι πιο φίλοι μας για να τους δώσουμε τα βραβεία και να οργανώσουμε τη βραδιά με παρουσιαστή τον Χριστόδουλο Μαρτά για να τα μοιραστούμε.

Εγώ παίρνω τον παρουσιαστή, το είπα πρώτη, χάσατε!!! :Ρ 

Πάρε δέκα!

Μετά από μια βδομάδα που γκρέμισα και ξανάκτισα το σπίτι, θα έγραφα άλλο ποστ αλλά είμαι πολύ κουρασμένη και η έμπνευση μου με έχει εγκαταλείψει μαζί με τους τρεις τόνους σκουπίδια που πέταξα. Ελπίζω μόνο αυτή να γυρίσει σύντομα και επίσης να μην πέταξα καταλάθος κάτι που θα φάω τους τόπους να βρω αργότερα.

Αυτό με τα αγαπημένα πότε μου δεν το κατάλαβα… δηλαδή το καταλαβαίνω αλλά μου είναι αδύνατον να επιλέξω μόνο ένα! Άσε που τα «αγαπημένα» κάθε φορά επηρεάζονται από τη διάθεση μας… δηλαδή μπορεί να έχω δέκα αγαπημένες στιγμές αλλά επειδή αυτή τη στιγμή ζω την Α θα πω την Α ή αν νοσταλγώ την Β θα πω τη Β.

Ανακάλυψα τη ταshινόπιττα ξέρω το! Πάμε!

Αγαπημένη στιγμή μέσα στο νερό να επιπλέω με κλειστά τα μάτια και να τα ανοίγω πανικοβλημένη γιατί νομίζω ότι πήγα στα βαθιά ενώ το κύμα με έχει βγάλει σχεδόν στην αμμουδιά σαν ψόφια φώκια.

Αγαπημένο φαί σαλάτα για το ξεκάρφωμα και τηγανιτές πατάτες με τηγανιτό μπέικον και τηγανιτά αυγά με πολλή ψωμί για *εκείνες* τις μέρες… (αναουλιάστηκα μόνο που το έγραψα!)

Αγαπημένο άρωμα το κομμένο γρασίδι.

Αγαπημένο γλυκό αχααααα χα χα χα χα εχμμμ αδυνατώ να απαντήσω!

Αγαπημένο βιβλίο θα πω αυτό που μας βάλανε να διαβάσουμε στη πρώτη γυμνασίου και θυμάμαι που το αγόρασα ένα απόγευμα, ξάπλωσα στον καναπέ και το διάβασα μονοκοπανιά, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου της Άλκης Ζέη.

Αγαπημένη έξοδος στον ήλιο τον χειμώνα.

Αγαπημένο τραγούδι θα πω αυτό που μου κόλλησε τις τελευταίες μέρες, το Μόχα του Παύλου Παυλίδη αλλά σίγουρα αύριο θα είναι κάποιο άλλο!

Αγαπημένη σειρά το Friends. All time classic!

Αγαπημένη διαδρομή το κομμάτι του highway εκεί στον Άγιο Τύχωνα νομίζω όταν το αυτοκίνητο φτάνει στην ανηφόρα από όπου φαίνετε όλη η Λεμεσός και ειδικά το απόγευμα… ήταν η πρώτη της εικόνα που άρχισα να συμπαθώ!

Αγαπημένο ποτό βότκα πορτοκάλι.

Αγαπημένο blog που επέστρεψε: Α, μπα? 

Ιδέα για νέο παιχνίδι ίσως κάτι με τις στατιστικές στα μπλογκ μας; Έχουν πολλή πλάκα παρόλο που προσωπικά νοιώθω εντελώς αδικημένη, λέξεις-κλειδιά αναζήτησης τον τελευταίο μήνα: ανοιγμα καρυδας, anoigma karydas, ουφ, βαρκουμαι, πως ανοιγουμε καρυδα, pws katharizoume mia karuda, πως ανοιγουμε την καρυδα, εργαλεια χειρουργειου (!), καρυδα, πως ανοιγει μια καρυδα…

Κολλήματα

Κάποια στιγμή αυτή τη βδομάδα κάποιος έφτασε στο μπλογκ μου αναζητώντας τη φράση αν δεις στο όνειρο να τρως σαντιγύ. Δεν ξέρω σε ποιο ποστ τον / την έβγαλε αλλά ελπίζω να βρήκε αυτό που έψαχνε! Μου έχουν δημιουργηθεί βέβαια κάποιες απορίες για το όνειρο του / της και αν ξαναπεράσει από εδώ ελπίζω να μου τις λύσει!

Ας πούμε τι το σημαντικό είχε η σαντιγύ; Από πού ακριβώς την έτρωγε και του / της έκανε τόση εντύπωση το όνειρο για να το ψάξει; Μπορώ βέβαια να φανταστώ διάφορα…

Μέσα στο καλοκαίρι είχα δει ένα πολύ παράξενο όνειρο, μάλλον επηρεασμένο από αυτό το τραγούδι και σίγουρα επηρεασμένο από τις βότκες που προηγήθηκαν. Ήταν λέει ο ουρανός και τα αστέρια και το φεγγάρι, ένα τεράστιο πολύ κοντά στη γη φεγγάρι χάρτινα και πήγαινε ο κόσμος να τα αγγίξει και σχίζονταν, έπεφταν απαλά κάτω. Η αίσθηση του ήταν υπέροχη… ίσως πρέπει να τα πίνω συχνότερα!

Μα η ζωή μου είναι άχαρη τσίχλα δίχως ζάχαρη… ακούω ράδιο και έχει αυτό το τραγούδι, κάτι βαθυστόχαστα λέει ο εκφωνητής αλλά δεν με πείθει… η ροκ χάλασε, το γούστο του συγκεκριμένου εκφωνητή χάλασε ή το γούστο των ακροατών του; Αν ξέρετε κανένα καλό σταθμό με ροκ μουσική περισσότερο και πολύ λιγότερα λόγια ενημερώστε με σας παρακαλώ!

Είμαι σε Παυλίδης mood, ακούω μουσικές, βλέπω βίντεο, έβαλα και είδα το documentary από τη συναυλία στη Σύρο, διαβάζω συνεντεύξεις και παρηγορούμαι ότι κάποια μέρα δεν μπορεί, θα έρθει να παίξει και κάπου που δεν θα υπάρχουν μεθυσμένες μπαργούμεν να τσιρίζουν ή καθυστερημένους που θα εξακολουθούν να καπνίζουν μες τα μούτρα του ενώ τους ζήτησε ευγενικά να σταματήσουν… μα έτσι όπως με κοιτάς μ' αυτά τα μάτια…

Είδα το Ταγκό των Χριστουγέννων… Μου άρεσε πάρα πολύ αλλά αφού διαπίστωσα ότι μου είναι πιο εύκολο να κάνω αρνητική κριτική θα πάω σε αυτά που δεν μου άρεσαν. Το ότι μας έδειξε το σήμερα στην αρχή και στο τέλος ήταν εντελώς αχρείαστο. Ο χαρακτήρας του συνταγματάρχη υποτίθεται ήταν τόσο συντηρητικός και αγέλαστος ώστε να θυμώσει αν έβλεπε τη γυναίκα του και τη κόρη του να χορεύουν μέσα στο σπίτι τους. Όταν χόρεψε η γυναίκα του με τον κούκλο λοχαγό όμως το μόνο που είχε να σχολιάσει με κουτσομπολίστικη διάθεση ήταν ότι είχε τόσο επιτυχία η γιορτή του που ως και ο λοχαγός χόρεψε. Και ο λοχαγός την ώρα που τον φιλάει ο κούκλος φαντάρος και του μένει στα χέρια ουρλιάζει μη μου το κάνεις αυτό. Τι ακριβώς του κάνει; Τεζάρει πριν προλάβει να τον κάνει σούπερ ταγκοχορευτή;

Είμαι σπαστική…