Για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε λέει το άσμα. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που εμείς αρέσουμε αλλά δεν μας αρέσουν οι άλλοι; Εδώ μπορώ να γκρινιάξω αρκετά, η σχέση μου με την αγορά εργασίας είναι ίδια με τη σχέση μου με τους άντρες, σπανιότατα τυχαίνει να αρέσω σε αυτόν που μου αρέσει και συνήθως δεν μου αρέσουν αυτοί στους οποίους αρέσω.
Μη βιαστείς να μου το παίξεις ψυχαναλυτής, έχω τις ιδιαιτερότητες και τις βίδες μου αλλά δεν είμαι τόσο ανασφαλής να απορρίπτω κάποιον μόνο και μόνο επειδή του άρεσα. Ναι, έχω δηλώσει ότι I would never want to belong to any club that would have someone like me for a member αλλά μάλλον επειδή δεν έτυχε ποτέ να με θέλει αρκετά κάποιος που ήθελα άρα το να με θέλει κάποιος που δεν τον ήθελα δεν ήταν κάτι που θα ήθελα!
Κατάλαβες; Δεν πειράζει! Άλλο είναι το point!
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι πιστεύω πως είναι γελοίο να δίνεις ευκαιρίες σε άτομα τα οποία ξέρεις από την αρχή ότι δεν σου αρέσουν έτσι κι αλλιώς. Πολλοί λένε ότι αν δεν τους δώσεις μια ευκαιρία πως θα ξέρεις ότι σωστά τους απορρίπτεις; Όμως κάποια πράγματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα έτσι δεν είναι;
Αυτή την ερώτηση πρέπει να αρχίσω να τη χωνεύω για τις περιπτώσεις που με απορρίπτει κάποιος. Δεν γίνεται να αρέσουν σε όλους οι πανέμορφες πανέξυπνες γυναίκες με θεϊκό κορμί και γαλάζια μάτια, κάποιοι νοιώθουν ανασφάλεια κοντά μας.
Κουγχκουγχκουγχ…
Το πρόβλημα είναι ότι όπως και στους άντρες, έτσι και στην αγορά εργασίας έρχεται κάποια στιγμή που λες, κάτσε μωρή, ποια νομίζεις ότι είσαι; Θες να καταλήξεις άστεγη γριά με δεκαπέντε σκύλους και τριάντα γάτες και όταν τα κακαρώσεις να σε βρουν μετά από ένα μήνα από τη μυρωδιά;
Έτσι αφού δεν μπορείς να έχεις μια δουλειά η οποία να σου αρέσει έστω και λιγάκι αποφασίζεις να πας σε εκείνη που σε προσλαμβάνει αύριο κιόλας και ας νοιώθεις ότι θα σου βγάζουν κάθε πρωί τα νύχια με τη τανάλια. Και κάνεις και πέτρα τη καρδιά σου και δέχεσαι να βγεις με τον Κωστάκη που έχει χόμπι τους εσπερινούς.
Το θέμα όμως είναι, ότι μερικές φορές η προοπτική των δεκαπέντε σκύλων και των τριάντα γάτων δεν είναι καθόλου άσχημη και άλλωστε όταν τα κακαρώσεις σκασίλα σου αν σε βρουν αμέσως ή μετά από ένα μήνα, τα καημένα τα ζωντανά τι θα τρώνε τόσο καιρό δηλαδή;
συμφωνώ σε όλα :).. εκτός από την "σκοτεινή" τελευταία παράγραφο :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνεν κακό να απορριπτουμαι ατομα και καταστάσεις τζαι να λαλούμεν τζαι κανένα "οχι". Εν θωρείς τόσους της σόου μπιζ που λαλουν οτι την σωστή καριέρα την χτίζεις με τα όχι. Όχι κύριε/κυρία μου, δεν θα έρτω να παιξω στην σειρά σας όσα και να μου δώσεις, γιατί το σενάριο σας ειναι μια σκέτη βλακεία! Ε οκ, επαρεκτράπηκα λίο αλλά εκατάλαβες τι εννοώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτανει ομως,όμως να καταλαβαίνουμε οτι οπως απορριπτουμε, μπορουν και να μας απορρίψουν τζαι να μην καταντήσουμε το ενα μας μυρίζει το ενα μας βρωμάει ....αμαν ειμαστε οκ με τουτο, τοτε θα βρεθει το κάτι/ο κάποιος που θα πεις το ναι.
Υ.Γ. Αν θέλεις οταν έρτει ο καιρός να βρεθούμε να παίζουν τα σκυλάκια σου μαζί με τα 15 δικά. Εγω γάτους εν νομιζω να εχω ομως. Προτιμω να γίνω old dog lady.
Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ. Όπως ένας εργοδότης μπορεί να σου φανεί καλούης στην αρχή τζιαι να ενθουσιαστείς όταν σε προσλάβουν αλλά μετά να παρακαλάς να εδέχεσουν την άλλη δουλειά με τα πιο λλία λεφτά κτλ ή αντίθετα όταν ο εργοδότης έσιει τζιείνο το ύφος μαντές τζι εσάπησε λεμόνι κάτω που τη μούττη του αλλά μόλις δουλέψεις τζιαμαί έσιει σε σαν την κόρη του, έτσι ακριβώς κάποιοι άντρες αλλιώς σου συμπεριφέρουνται πίσω που το οχυρό τους τζι αλλιώς όταν τους δώκεις μιαν ευκαιρία. Συμφωνώ ότι πρέπει να σε δελεάσει ο άλλος για να κάμεις κάτι τέτοιο, αλλά ποττέ εν ξέρεις πόσο διαφορετικός θα μπορούσε να μοιάζει όταν του δώσεις μιαν ευκαιρία. Εξάλλου, το λογικό (νομίζω) είναι να αφήννεις τζιαι κάποια πράματα για ποιό special αθθρώπους, αν θέλεις να δεις κάτι special πρέπει να γίνεις special για τζιείνον αλλά εν θα το ρισκάρει να σου το δείξει ενόσω υπάρχει η περίπτωση της χυλόπιττας. Got it?? =)
ΑπάντησηΔιαγραφή(Damn, εν έπρεπε να αφήκω την ψυχολογία τελικά, περνά μου!)
Ο Ξενοφίλιος εκαλυψεν με σε ολα τα επιπεδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενοφιλιε εν επρεπε να φηκεις την ψυχολογια, περνα σου! ;)
Εξαρταται πως το βλέπεις. Μπορει καποιος να μεν ανοιγεται ευκολα τζαι να σου δειχνει κατι αλλο στην αρχη απο αυτο που ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήοντως ο ξενόφιλος εν έπρεπε να αφήσει την ψυχολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήένα πράμα να πω. εσύ είσαι πάντα το ίδιο ειλικρινής με όλους; στις κοινωνικές μας υποχρεώσεις κάποτε δεν φορούμε μάσκες, κρατάμε άμυνες και κρύβουμε πτυχές μας; και επειδή όλλοι το κάνουμε, ίσως ο Κωστής Γιαννής, ο εργοδότης, ο οποιοσδήποτε που απέρριψες να μην ήταν τελικά αυτό έδειχνε.
Στις δουλειές ακόμα και αν είναι αυτές που πάντα θέλαμε, θα κάμεις συμβιβασμούς όταν από αυτές βγάζεις τα προς το ζην σου. Το ίδιο και στους μεγάλους έρωτες όταν αυτοί καταλήξουν σε μακροχρόνια σχέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα στα γκομενικά αν δε δώσεις πραγματικά μια ευκαιρία, ποτέ δε ξέρεις. Μπορεί να σε εκπλήξει ευχάριστα ο άλλος, μπορεί και όχι αλλά τουλάχιστον θα ξέρεις.
Ξενοφίλιος για Πρόεδρος!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενοφίλος + Ψυχολογία = L.F.E.T.
Ξε-νο-φίλιος! ΤΑ ΤΑ ΤΑ!
Τωρά σοβαρομιλάς; Συγκρίνεις τη δουλεία με τους άντρες; Ενεν το ίδιο!! Το ένα κάμνεις το επειδή πρέπει, αν σου εδιούσαν λεφτά εν θα προτίμας να είσαι για πάντα σε διακοπές τζαι να κάμνεις οτι σου κατεβεί χωρίς να ανησυχείς για τίποτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ τον άντρα θέλεις τον όμως, εν τον χρειάζεσαι όπως την δουλεία, θέλεις τον. Εκατάλαβες το ποϊντ μου;
Στη δουλεία, στην ανάγκη εννα πάεις τζαι τζιαμέ που εν σου αρέσκει, στον άντρα εν θα πάεις όμως.
Εν δύσκολα τούτα κόρη. Πιο παλιά επίστεφκα οτι πρέπει να συμβιβαζούμαστε τζιαι επαγγελματικά τζιαι συναισθηματικά. Τωρά εν είμαι τζιαι τόσο σίουρη. Στα συναισθηματικά τουλάχιστον πρέπει να νιώσεις τζείνο το κάτι. Αλλιώς γάμα τα..
ΑπάντησηΔιαγραφήit depends που πολλούς παράγοντες αν θα δώσεις chance ή αν θα συμβιβαστείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήπρέπει να υπάρχει balance νομίζω..να ξέρεις για πράγματα θα δώσεις μάχη και ποια θα αφήσεις να περάσουν έτσι..για τον καθένα είναι διαφορετικά.
Η Αχάπαρη εσοβαρεύτηκε....τα πράματα παίρνουν άλλη τροπή...του ρου ρου ρου του ρου ρου ρου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυφ μου, τζι εγώ μια που τα ίδια δαμαί. Αφού μπορείς να επιβιώσεις ακόμα κάμνοντας το δικό σου τζιαι χωρίς να είσαι βάρος στους δικούς σου, κάμε το τζιαι η δουλειά η καλή εννά έρτει (ή εννά την δημιουργήσεις εσύ!)
Όσο για τους άντρες, ακολούθα το ένστικτό σου γιατί μετά που τόσα χρόνια (πόσα;) σίουρα μπορείς να μυριστείς ποιος εν για σένα τζιαι ποιος όι. Εν λαλώ ότι θα πέσεις πάνω στον κεραυνοβόλο έρωτα (οι δύο μεγάλες μου σχέσεις ξεκίνησαν με πολύ "εννά δούμε" διάθεση από μένα και χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό) γι'αυτό δώσε την ευκαιρία αν πιστεύεις ότι αξίζει και μόνο.
εγώ συμφωνώ με αχάπαρη στα αισθηματικά πρέπει να νιώσεις το κλικ αλλιώς γάματα. αλλα στο επαγγελματικό θα πρεπει σε κάποια φάση να καταπιέσεις την καλλιτεχνική φύση σου ουφ μου..εν έχουμε άλλη επιλογή δυστυχώς
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει εγώ εν πιστεύκω ότι αξίζει να δώκεις ευκαιρία άμαν ο άλλος εν σου αρέσκει εξωτερικά. Άμαν εν με ελκύει ο άλλος τζιαι εν θέλω να το βάλω χαμέ, τι να την κάμω την καλήν καρκιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζιαι έννεν ότι προτιμώ το ένα που τα θκυο, απλά μπορείς να έσιεις τζιαι τα θκυο.
Georgia :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρασινάδα άσε που άμα γίνω διάσημη εννά χώσω τες τσόντες που εγύριζα τόσο καιρό ;-) υγ. φυσικά! να παίζουν όλα μαζί :-)
Ξενοφίλιος εν έπρεπε να αφήσεις τη ψυχολογία :-) καταλάβω τι λέεις τζαι δεν διαφωνώ, μιλώ για τες περιπτώσεις που κάποια πράματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα, σε μια γυναίκα ας πούμε δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει που δεν θα το άντεχες ποτέ, με τίποτα, έννε; άρα; εντάξει, καταλαβαίνω ότι κάποια πράματα ίσως εβαρούσαν παραπάνω που τζείνο που εν θα σου άρεσκε που την αρκή αλλά πιστεύκω πως άμα κάτι σε ενοχλεί όσο καλή διάθεση τζαι να έχεις, έν θα πάψει να σε ενοχλεί...
Grouta :-)))
ΣΜΙΛΙ ΤΩΡΑ άρα να είναι μυστηριώδης; τούτο για μένα εν αφροδισιακό :Ρ το θέμα είναι όταν ο "μυστηριώδης" ανοίξει το στόμα του, τι θα φκει; :-)))
Μάνα δεν απορρίπτω αμέσως ανθρώπους. ακόμα και αν ξέρω από την αρχή ότι δεν σκέφτομαι τζαι την άλλη επιλογή. αλλά δεν!
Ina κάνω συμβιβασμούς όταν πιστεύω ότι ο άλλος το αξίζει.
Sike :-)))
marilou εν το συγκρίνω! απλά λέω ότι το ίδιο πράμα συμβαίνει τζαι στες δύο περιπτώσεις.
Αχάπαρη επαγγελματικά το καταλαβαίνω αλλά συναισθηματικά νομίζω πως δεν θα το άντεχα.
Rania συμφωνώ.
Eólica αχ με καταλαβαίνεις!!!
daffodil lament δεν είναι θέμα καλλιτεχνικής φύσης, είναι να βλέπεις κάθε πρωί το αφεντικό σου και να μην σκέφτεσαι τρόπους να τον δολοφονήσεις...
Δρακουλίνα θα προτιμούσα τη καλή καρκιά που να με ελκύει :-)