Μες τη πόλη σου σαν ξένος

Κάθε μεσημέρι βλέπω το Κωνσταντίνου και Ελένης, ένοχη απόλαυση για μένα που μεγάλωσα με Ingmar Bergman και Andrey Tarkovskiy λέμε τώρα και κάθε φορά χαχανίζω σαν ανόητη ημιόνα. Το μοναδικό πρόβλημα είναι που δεν μπορώ ποτέ να υπολογίσω ακριβώς την ώρα που ξεκινάει οπότε για λίγα λεπτά αναγκάζομαι  να βλέπω μια εκπομπή από αυτές που ο παρουσιαστής λέει πανικοβλημένος έχετε εφτά δευτερόλεπτα και ο καλεσμένος λέει μα αφήστε με να ολοκληρώσω. Σήμερα ήταν ένας τύπος που δεν ξέρω ποιος είναι και έλεγε ότι οι φυλακές έχουν σημαντικότερα προβλήματα από μια καταγγελία για βιασμό…

Στο τέλος φυσικά θα φταίξει ο βιασμένος.

Το πρωί πήγα να πληρώσω το τηλέφωνο, στέκομαι στην ουρά μου γρυλλίζει ο υπάλληλος ότι είναι ανοικτό το ταμείο πλησιάζω καλημερίζω ξαναγρυλίζει δίνω τους λογαριασμούς μου λέει το ποσό δίνω τη κάρτα την περνάει στο μηχάνημα κάνει τη δουλειά του βγάζει τη κάρτα από το μηχάνημα και την πετάει μπροστά μου σαν να έπαιζε πόκερ που είναι και της μόδας και μόλις κατάλαβε ότι τον κέρδισα πέταξε το τελευταίο του χαρτί έτοιμος να με σφάξει. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις θα ήθελα να ανοίγω το στόμα μου να μιλώ αντί να κοιτάζω υποτιμητικά.

Σιγά μη κατάλαβε ότι τον κοίταξα υποτιμητικά δηλαδή!

Πριν κάμποσα χρόνια, όταν βγήκε το Μέρες Αδέσποτες έφαγα κόλλημα με τον Χρήστο Θηβαίο και άκουγα / αγόραζα ότι σιντί είχε συμμετοχή του. Απλές αθώες εποχές πριν η πειρατεία σκοτώσει τις δισκογραφικές και αναστήσει τους φοιτητές, έτσι αναγκάστηκα να αγοράσω ένα σιντί με τίτλο Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό με κάμποσα χειροκροτήματα στα διαλείμματα των οποίων ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδούσε από Υπόγεια Ρεύματα μέχρι αυτό αλλάζοντας τον στίχο σε τον Γιώργη ν’ αγαπήσεις…

Φρίκη δεν λες τίποτα!

Προχτές προσπάθησα να διαβάσω μια συνέντευξη κάποιου σκηνοθέτη που φτιάχνει μια ταινία με τίτλο Οι εντυπώσεις ενός πνιγμένου και αναφέρετε κατά κάποιο τρόπο στον Κώστα Καρυωτάκη δεν τα κατάφερα όμως γιατί ανάμεσα στα μου είπε και του είπα και μου εξήγησε και επέμενα της δημοσιογράφου ζαλίστηκα τόσο πολύ που τα παράτησα!

Έτσι κι αλλιώς από τον εαυτό της έπαιρνε τη συνέντευξη!

Μου αρέσει να χρησιμοποιώ το λεωφορείο, με κάνει να αισθάνομαι ότι ζω σε μια προηγμένη χώρα. Σήμερα μόλις κατέβηκα στη στάση μου, μου έπιασαν τη κουβέντα δύο ούγγροι τουρίστες με τους οποίους χάθηκα στη μετάφραση γιατί όταν με ρώτησαν αν είμαι από εδώ εγώ κατάλαβα εδώ τη Λεμεσό και τους απάντησα ναι ενώ αυτοί εννοούσαν εδώ την συγκεκριμένη περιοχή και με ρωτούσαν τιμές διαμερισμάτων και τους είπα ότι είναι πολύ ακριβά σαν να ήξερα κιόλας, που να ξέρω, το φαντάζομαι!

Εγώ κατέβηκα σε εκείνη τη στάση γιατί εκεί άφησα το αυτοκίνητο…

Το τραγούδι του τίτλου.