Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Η Ουφ! στη χώρα των οδοφραγμάτων


Εγώ με τη Λευκωσία ποτέ δεν θα πηγαίναμε καλά. Από τη πρώτη φορά που πήγα μόνη μου με το αυτοκίνητο μέχρι τη πιο πρόσφατη καταφέρνω κάθε φορά να χαθώ. Ακόμα και αν βρω τον προορισμό μου αμέσως, θα ενθουσιαστώ μέχρι την ώρα που θα χρειαστεί να φύγω. Τότε θα χαθώ σίγουρα!

Την πρώτη φορά έψαχνα την ελληνική πρεσβεία. Πήρα τηλέφωνο, μου εξήγησαν πώς να πάω και κατάφερα να τη βρω δύο ώρες μετά που πέρασα από το μοναδικό σημείο που αναγνωρίζω με ευκολία, το κεντρικό Debenhams. Έκανα και μία ώρα μέχρι να βρω κάπου να αφήσω το αυτοκίνητο και παρόλο που ήταν υπερβολικά δελεαστική η πλάτσα μπροστά από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας τελικά επικράτησε η λογική.

Δηλαδή νομίζω πως ήταν το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Αν ήξερα σίγουρα τι ήταν πιθανότατα να μη χανόμουν κιόλας!

Τη τελευταία φορά έψαχνα την Πύλη Αμμοχώστου. Μου εξήγησαν: θα έχεις τα τείχη στα αριστερά σου και στο τάδε στρίψιμο θα κάνεις αριστερά και μετά πάλι αριστερά. Το σημείο κλειδί στις οδηγίες είναι το τάδε στρίψιμο. Αφού όλα είναι ίδια μεταξύ τους! Και κάποια στριψίματα δεν είναι δρόμοι, είναι πάρκινγκ! Τελικά άφησα το αυτοκίνητο μέσα σε ένα από τα πάρκινγκ, μη με ρωτήσετε ποιο, και πήγα με τα πόδια.

Ενώ μέχρι εκείνη την ώρα ο ήλιος έκαιγε, μόλις κατέβηκα από το αυτοκίνητο άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Η Λευκωσία με μισεί και μου το δείχνει με κάθε τρόπο!

Στα ενδιάμεσα χρόνια η πιο αξιοσημείωτη περίπτωση ήταν όταν έψαχνα ένα σχολείο στην Έγκωμη για τη πρώτη και τελευταία φορά που έδωσα εξετάσεις για κυβερνητική θέση. Στο πήγαινε πήγα κατευθείαν, το ότι έστριψα κάπου λάθος δεν μετρά γιατί το κατάλαβα αμέσως και το διόρθωσα. Στην επιστροφή όμως δεν ξέρω πως έγινε ενώ όλα πήγαιναν μια χαρά, βρέθηκα στην πλατεία Ελευθερίας.

Άσε που νομίζω πως αυτή που νομίζω τόσα χρόνια για πλατεία Ελευθερίας είναι μια άλλη πλατεία ενώ η πραγματική πλατεία Ελευθερίας δεν έχω ιδέα ποια είναι!

Θα παρακαλέσω τους λευκωσιάτες που θα δουν αυτό το ποστ να μη προσπαθήσουν να μου εξηγήσουν τους δρόμους γιατί θα είναι άδικος κόπος, ακόμα και αν θυμάμαι τις οδηγίες σας την επόμενη φορά που θα πάω, πάλι θα χαθώ!

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Χρόνια πολλά Κατακλυσμούλα!!!

Σμούλα μου, κοίτα με στα μάτια και άκου...

...για σένα κλαίω και πονώ! 

τι κι αν άρχισα να μοιάζω με τον Πασχάλη...

θες να κάνουμε ένα στιγμιαίο λάθος μαζί;

πες ναι...

ναι!!!! ναι!!! κυρίες και κύριοι είπε ναιαιαιαιαιαιαιαιαιαι!!!! 

αχ είμαι τόσο ευτυχισμένος!!! 


προτάσσω τα στήθη μου σε κάθε εμπόδιο!

αχ Σμούλα μου... 

σε λατρεύω...

είσαι η μούσα μου...

...ο στύλλος του σπιθκιού μου! 
οι χορδές της κιθάρας μου...



μ' αυτή τη φανέλα θα 'μαι για πάντα ο φύλακας ο άγγελος σου...