No computer weekend

Τη Παρασκευή το βράδυ αποφάσισα πως το σαββατοκύριακο θα ήταν ένα διήμερο μακριά από το κομπιούτερ και το ίντερνετ. Μάζεψα το λάπτοπ στη θήκη του και το φύλαξα στη ντουλάπα κολλώντας πάνω του ένα σημείωμα με κόκκινο μαρκαδόρο που έλεγε «μη το ανοίξεις, διάβασε ένα βιβλίο, δες μια ταινία, καθάρισε τη βιβλιοθήκη».

Φυσικά αν ήθελα να ανοίξω το λάπτοπ θα το άνοιγα όσα σημειώματα και αν του κολλούσα αλλά ήθελα να δώσω λύσεις στον εαυτό μου σε μια στιγμή αδυναμίας. Όταν είσαι διακοπές είναι πολύ εύκολο να μην ασχολείσαι καθόλου με τον ονλάιν εαυτό σου αλλά όταν είναι ακόμα ένα συνηθισμένο σαββατοκύριακο όσο να ‘ναι θες να δεις τα μέηλ σου, να τα απαντήσεις, να διαβάσεις κάτι και να το κάνεις share, να περιμένεις feedback και τελικά να καταλήξεις ακόμα ένα πεντάωρο να σκοτώνεις την ώρα σου με μαλακίες.

Αυτό ήθελα να αποφύγω!

Το Σάββατο το πρωί πήγα θάλασσα, πήγα σπίτι το μεσημέρι, έφτιαξα κάτι να φάω, κοιμήθηκα λίγο, ξύπνησα και ήθελα να δω τα μέηλ μου. Σκέφτηκα πως αν λύγιζα τόσο εύκολα σε μια τόσο απλή πρόκληση πως θα έβαζα σοβαρούς στόχους και σκοπούς στη ζωή μου και γι’ αυτό δεν ξέρω τι μου γίνεται επειδή δεν μπορώ να κρατήσω καν μια τόσο απλή απόφαση και τελικά δεν άνοιξα το λάπτοπ.

Στη πραγματικότητα οι σκέψεις μου διήρκησαν περίπου πέντε δευτερόλεπτα και ήταν πολύ πιο ανάλαφρες από τη πιο πάνω παράγραφο.

Πήρα τηλέφωνο τον Maurice για να κλαφτώ και με ενημέρωσε ότι στο Public για μια βδομάδα μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε βιβλίο δεν θέλεις και σαν αντάλλαγμα μπορείς να αγοράσεις ένα άλλο με μόνο ένα ευρώ έτσι βρήκα στόχο για το απόγευμα αποφασίζοντας ποια βιβλία θα ξεφορτωθώ. Ήξερα πολύ καλά ποια βιβλία θα ξεφορτωνόμουν, κάποια που αγόρασα πριν από αρκετά χρόνια όταν τίτλοι όπως «ο Αλχημιστής» με ψάρωναν γιατί νόμιζα πως είναι φιλοσοφικά.

Αν δικαιούμουν να ανοίξω το κομπιούτερ θα κοίταζα να δω τι θα κάνει το Public όλα τα βιβλία που θα μαζέψει, αν είναι να τα δώσει για ανακύκλωση πολύ ωραία αλλά αν θα τα έδινε ή πουλούσε σε άλλους δεν θα ήταν κρίμα να πάει ένα τόσο ηλίθιο βιβλίο σε κόσμο που με άλλες συνθήκες δεν θα το αγόραζε / διάβαζε;

Το βράδυ ευτυχώς είχε στη τηλεόραση το Four weddings and a funeral έτσι ανάμεσα στα χάχανα τη στιγμή που ο Huge Grant κρύβεται σε ένα ντουλάπι όταν οι νεόνυμφοι κάνουν σεξ και στα δάκρυα την ώρα της κηδείας δεν χρειάστηκα καθόλου το κομπιούτερ.

Τη Κυριακή το πρωί εφοδιάστηκα με εφημερίδες τις οποίες διάβαζα μέχρι το απόγευμα και μετά, την ώρα που κανονικά θα έλιωνα στο κομπιούτερ άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο που ξέθαψα από τη βιβλιοθήκη και δεν προοριζόταν για ανακύκλωση. Πλέον δεν είχα ανάγκη το κομπιούτερ ούτε το ίντερνετ και άρχισα να θυμάμαι εκείνη την εποχή πριν από οχτακόσια χρόνια που οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς computers, laptops, mails, Facebook, Blogs, Twitter, likes, shares, replies, forwards, follows, updates και διάφορα άλλα τότε ακαταλαβίστικα και τώρα απαραίτητα.

Το βράδυ ευτυχώς βγήκα έτσι δεν ξέρω αν θα εξακολουθούσα να μην τα έχω ανάγκη ή αν θα λύγιζα. Σήμερα το πρωί ξύπνησα νωρίς και το άνοιξα για να κάνω κάτι σημαντικά πράγματα που είχα να κάνω έτσι άνοιξα τα μέηλς μου και τα απάντησα μετά άνοιξα το Facebook και έκανα τα likes, shares, replies μου, μετά διάβασα διάφορες ειδήσεις από διάφορα site, δέστε αυτό, δεν είναι φανταστικό;

Τώρα η ώρα είναι μία και άρχισα να πεινάω, θα τα κλείσω και θα πάω στη κουζίνα. Ακόμα δεν έχω κάνει τα σημαντικά πράγματα που είχα να κάνω…