Άμα δε σε θέλει…

Καθόμαστε με τον Maurice δίπλα στο τζάκι. Η θαλπωρή μας επηρεάζει γιατί αυτός σκανάρει τον χώρο ψάχνοντας για τον άντρα της ζωής του ενώ εγώ έχω μια πολύ έντονη εσωτερική συζήτηση με τον εαυτό μου για το αν πρέπει να στείλω ένα μήνυμα ή όχι. Αποφασίζω να μη στείλω τελικά και γέρνω αποφασιστικά μπροστά γνέφοντας στον Maurice να πλησιάσει.

Να ανοίξει η πόρτα, του λέω, και να μπουν μέσα δύο ωραίοι τύποι, ένας γκέι και ένας στρέητ και να κάτσουν δίπλα μας. Γελάμε και εκείνη την ώρα ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα δύο ωραίοι τύποι, γνωστοί του Maurice, ένας γκέι και ένας στρέητ και έρχονται και κάθονται δίπλα μας. Μιλάμε μαζί τους για λίγο και φεύγουν. Εγώ νοιώθω εξαπατημένη, μια ευχή που είχα να πραγματοποιηθεί τα Χριστούγεννα χαραμίστηκε σε αυτούς τους δύο;

Διαβάζω τη Lifo που ψάχνει τη καλύτερη συνοικία της Αθήνας για να ζεις και θέλω να ζήσω σε όλες ενώ έχω ήδη ζήσει σε μια. Αχ ρε Φοίβο, ήμασταν γείτονες φανταστικέ άντρα της ζωής μου; Μπορώ να ευχηθώ κάτι ακόμα ή θα ισχύσει πάλι το πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να το πάθεις και να βρεθώ σε κανένα χαρτόκουτο στην Ομόνοια;

Το ξέρετε ότι βγαίνει καινούργιο Before…; Γυρίστηκε στην Ελλάδα και ονομάζεται Before Midnight. Κανένας δεν ξέρει ακόμα την υπόθεση αλλά αν κρίνω από τη μοναδική φωτογραφία που κυκλοφόρησε, αυτή θα έσυρε αυτόν σε ένα βουκολικό χωριό να αρμέξουν γίδια και αυτός γκρίνιαζε για τη Νέα Υόρκη που πεθύμησε ή αυτός έσυρε αυτή σε ένα βουκολικό χωριό για να γράψει το καινούργιο του μυθιστόρημα με τίτλο ίσως Μεσάνυχτα στη Μεσσηνία και αυτή βαριέται και ονειρεύεται το Σανζ Ελιζέ.

Δεν μπορώ καν να ευχηθώ να ταξιδέψω στην Ευρώπη με τρένο γιατί την προτελευταία φορά που το έκανα, ενώ καθόταν απέναντι μου ένας ωραίος νεαρός, κοιμόταν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού με το ένα μάτι ανοικτό! Φορούσα μαύρα γυαλιά γιατί δεν μπορούσα να είμαι και εντελώς σίγουρη ότι κοιμόταν και τον παρακολουθούσα για δύο ώρες να ροχαλίζει με το ένα μάτι ορθάνοικτο να βλέπει το ταβάνι.

Άμα δε σε θέλει…  

Καλά Χριστούγεννα Πρασινάδα

Αγαπητή Πρασινάδα,

ο Secret Ουφ! Santa λειτουργεί και σαν μαγικό τζίνι αφού ζήλεψες τη δόξα του Νόνη και ήθελες κι εσύ βραβείο Νόμπελ έτσι τι να κάνω κι εγώ αγγάρεψα τον Santa και μπήκαμε στη σελίδα των Νόμπελ για να σου απονείμω αυτό της Χημείας ή το Medicine όπως το γράφει εκεί και όπως το είπες κι εσύ αλλά δεν ξέρω πως μεταφράζεται στα ελληνικά και φυσικά βαριέμαι να ψάξω αλλά αυτά τα δύο βραβεία τα έχουν πάρει δυάδες έτσι αποφάσισα να σου δώσω το Νόμπελ Φυσικής που δεν ξέρω καν αν είναι στον κλάδο σου αλλά τουλάχιστον θα το είχες πάρει μόνη σου αλλά και αυτό το έχουν πάρει δύο μαζί και θα έλεγα ότι οι επιστήμονες είναι σαν τους χιώτες πάνε δυο δυο αλλά θα ήταν μάλλον σαχλό αστείο έτσι θα σου δώσω τελικά το Νόμπελ Χημείας που από όσο ξέρω είναι στον κλάδο σου και σου βρήκα και συνέταιρο συνεργάτη σύντροφο πως τους λένε για να σε βοηθά με τις έρευνες σου να πλένει κανένα πιάτο την ώρα που εσύ θα παίζεις με τις πρωτεΐνες και να παίζει και καμιά κιθάρα τραγουδώντας σου αγαπησιάρικα τραγούδια για εμψύχωση οπότε κατάλαβες για ποιον σου λέω τόση ώρα έτσι απόλαυσε το δώρο σου στα πλαίσια των ευχαριστιών των μπλόγκερς προς εσένα που μας οργάνωσες σε αυτό το τόσο ωραίο παιχνίδι γλυψ γλυψ γλυψ. 

Η μοναδική τελεία του ποστ αφιερωμένη στη δική μου Secret Santa για τα τέλεια της δώρα :-)  

Μεγάλες στιγμές για τη χώρα μας

Όλα ξεκίνησαν μια κρύα νύχτα του Νιόβρη του 1895 όταν ένας ζάμπλουτος σκανδιναβός εκλώτσησε την ολόχρυση του σίκλα. Επειδή προφανώς δεν μπορούσε να τα πάρει μαζί του, επένδυσε στην αθανασία αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του σε κάτι βραβεία που θα είχαν το όνομα του σε τομείς όπως η επιστήμη, η ειρήνη, η λογοτεχνία και κάπου αλλού που βαριέμαι τώρα να ψάξω.

Το βραβείο λογοτεχνίας για φέτος πάει για πρώτη φορά σε ένα κύπριο, μπλόγκερ ποιητή αγαπητό στην κυπριακή μπλογκόσφαιρα η οποία χάρηκε και συγκινήθηκε με το γεγονός. Κάποιες φήμες ότι γνωστή κύπρια μπλόγκερ σύζυγος μάνα έπαθε νευρικό κλονισμό και έφτιαχνε γλυκά με τα χεράκια της με σκοπό να τα στείλει στη σουηδική ακαδημία με σημείωμα «εκ μέρους του Φίλιπ Ροθ, με αγάπη» είναι απλά φήμες και κακοήθειες.

Για φέτος, κυρίες και κύριοι, το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Νόνη! Πάτα δαμέ για τα πυροτεχνήματα.

Σε συνομιλία που είχαμε μαζί του, μας εξέφρασε την έκπληξη του για τη βράβευση του. Όπως ανάφερε, ήταν στόχος ζωής το Νόμπελ Λογοτεχνίας αλλά δεν το περίμενε τόσο νωρίς στη καριέρα του. Όλα ξεκίνησαν πέρσι τα Χριστούγεννα όταν η διάσημη πανέμορφη πανέξυπνη μπλόγκερ Ουφ! σαν η Secret Santa του, του έκανε δώρο ένα ποστ στο οποίο τον προέτρεπε να γράψει το ποιητικό αριστούργημα που του χάρισε τελικά το Νόμπελ. Μας ανάφερε ότι της χρωστά τα πάντα, γι αυτό και το χρηματικό ποσό που συνοδεύει το βραβείο θα το καταθέσει στον λογαριασμό της.

Η ποίηση του Νόνη όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Ακαδημίας, μέσα από τις παθιασμένες του λέξεις, μας κάνει να ερωτευόμαστε ξανά. Σε ερώτηση της ρεπόρτερ μας αν θα ταξιδέψει στη Στοκχόλμη για την απονομή, ο Νόνης απάντησε πως κάθε Δεκέμβρη περνά τις διακοπές των Χριστουγέννων στο σαλέ της συντρόφου του, διάσημης ιταλίδας ηθοποιού Μόνικα Μπελούτσι στις γαλλικές Άλπεις και ακόμα δεν είναι βέβαιος αν θα αντέξει να την πάρει μαζί του και να του κλέψει τη δόξα έστω και με διαφορά στήθους.

Συνέντευξη του νομπελίστα ποιητή μας μπορείτε να διαβάσετε στην ονλάιν έκδοση του επόμενου Σίκρετ Πίκου Απίκου από την αρχισυντάκτρια μπλόγκερ τουίτερερ τέρας οργάνωσης Σίκρετ Σάντα επιστήμονα μαγείρισσα ζαχαροπλάστισσα επαναπατρισθείσα Πρασινάδα.

Καλά Χριστούγεννα Νόνη και εύχομαι κάποια στιγμή να κερδίσεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας και στην πραγματικότητα!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και μη ξεχνάτε, five more days to sant-a-gift!

Προεργασία

Αυτό το ποστ είναι μέρος του δώρου του Secret Santa προς τον Νόνη. Κάποια στιγμή ήθελα να βάλω το πιο κάτω σαν λινκ στο ποστ και σκέφτηκα αυτό τον τρόπο για να το ανεβάσω. Αν υπήρχε πιο εύκολος τρόπος μη μου το πείτε γιατί θα θιχτώ. Απολογούμαι σε όσους περίμεναν το loading να κάμει load :Ρ

η Ουφ! γυμνή

Ήρτετε; Τέλεια!! Λοιπόν, πάτε τώρα από εδώ να δείτε τις οδηγίες για τον φετινό Σίκρετ Σάντα!! 

υγ. ο τίτλος είναι κλεμμένος από το βιβλίο του Νικ Χόρνμπι, Η Τζούλιετ γυμνή στο οποίο μια άσημη εγγλέζα που ζει σε μια παραλιακή πόλη γνωρίζει και *γνωρίζεται* με τον αγαπημένο της αμερικανό τραγουδοποιό. Εντελώς συμπτωματικά κι εγώ ζω σε παραλιακή πόλη και αν κρατήσουμε τη κοινή γλώσσα - διάλεκτο περιμένω από τον αγαπημένο μου έλληνα τραγουδοποιό να έρθει να γνωριστούμε! 

Πάλι το ίδιο

Το αεροπλάνο φεύγει σε μια – μιάμιση ώρα κι εγώ μόλις τώρα θυμάμαι ότι έχω εισιτήριο για τη συγκεκριμένη πτήση και ότι πρέπει, και θέλω, να το προλάβω. Πανικοβάλλομαι και τρέχω στην αποθήκη για τη βαλίτσα προσέχοντας πρώτα τη φάτσα μου στον καθρέφτη του μπάνιου. Όπως πολύ συχνά άμα κολοτζιάζω στο σπίτι, είμαι άπλυτη, αχτένιστη, ένα χάλι και φοράω γυαλιά μυωπίας τα οποία είναι κάπως παλιά, η μυωπία μου έχει στο μεταξύ μεγαλώσει και δεν βλέπω πολύ καθαρά.

Στην αποθήκη, προσπαθώ να βγάλω τη βαλίτσα από εκεί που είναι αλλά κάτι με εμποδίζει το οποίο λόγω της μυωπίας δεν μπορώ να δω. Τελικά χωρίς να το καταλάβω βγαίνει με ένα τρόπο που ξαφνικά φαίνετε πολύ απλός και τρέχω στο υπνοδωμάτιο να μαζέψω τα πράγματα μου. Ανοίγω ντουλάπια και συρτάρια και προσπαθώ μες τον πανικό μου να συνδυάσω ρούχα παπούτσια τσάντες και βρακιά.

Απελπίζομαι, λέω ότι δεν θα προλάβω, σταματώ για λίγο και σκέφτομαι πως θα χάσω το αεροπλάνο και πως δεν πειράζει αφού δεν θυμόμουν καν ότι θα ταξίδευα. Ξαφνικά η μια – μιάμιση ώρα φαίνετε αρκετός χρόνος για να προλάβω και συνεχίζω πετώντας στη βαλίτσα ότι να ‘ναι.

Μπαίνω στο ταξί στο χάλι που ήμουν όταν θυμήθηκα τη πτήση και σκέφτομαι ότι θα σουλουπωθώ στο αεροδρόμιο μετά το check-in. Τότε θυμάμαι ότι ξέχασα να βάλω στη βαλίτσα τα καλλυντικά μου και λέω στον οδηγό ότι προλαβαίνω να πεταχτώ στο σπίτι να τα πάρω. Στην επόμενη σκηνή κρατάω ένα νεσεσέρ και πετάω μέσα μπουκαλάκια, σωληνάρια και καλλυντικά.

Το αεροπλάνο φεύγει σε είκοσι λεπτά και πρέπει να προλάβω το λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Λέω πάλι να τα παρατήσω, δεν προλαβαίνω με τίποτα αλλά σκέφτομαι ότι μπορεί να έχει καθυστέρηση η πτήση κι εγώ να προλάβαινα και να μη πάω και να είναι τόσο κρίμα.

Τώρα είμαι στη στάση για το λεωφορείο του αεροδρομίου το οποίο έρχεται με καθυστέρηση κι εγώ κοντεύω να σκάσω. Λέω στον οδηγό να τρέχει γιατί άργησα και σε μηδενικό χρόνο φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Ψάχνω τη πτήση μου στις ανακοινώσεις αλλά δεν βλέπω τα γράμματα, τρέχω στα check-in αλλά δεν βγάζω νόημα (μάλλον οι άλλοι δεν βγάζουν νόημα), κολλάω στα τζάμια ψάχνοντας στον δίαυλο το αεροπλάνο αλλά δεν έχω ιδέα ποιο αεροπλάνο ψάχνω.

Ξυπνώ.

Επαναλαμβανόμενο όνειρο. Ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, αστρολόγοι, ονειρολόγοι, μπλογκολόγοι περιμένω τη διάγνωση.