Ο Πελοπίδας

Κάθομαι στη παραλία τζαι μεσημεριάζει, εν πολλή πυρά οπότε αρχίζω να μαζεύω για να φύω τζαι τότε επρόσεξα τες, μόλις ήρταν στο καφέ που άνοιξε -πολύ πιθανόν παράνομα- πάνω στη παραλία τζαι βολεύονται νωχελικά τζαι με χάρη στους επιμελώς ατημέλητους καναπέδες. Φορούν τεράστια γυαλιά ηλίου, τεράστια καπέλα, φορεματάκια κοντά, ανάλαφρα τζαι σεξουλιάρικα τζαι κρατούν με το μπράτσο τους στον αέρα τεράστιες τσάντες με άνιμαλ πριντς.

Αποφεύγω τούτο το λάιφστάιλ αλλά τούτο το λάιφστάιλ έρκεται παντού τον τελευταίο τζαιρό τζαι βρίσκει με. Τζαι δεν ξέρω τι να κάμω.

Ξανακάθομαι τζαι ξεκινώ με τη παρέα μου μια συζήτηση πάνω σε τούτο το θέμα. Συμφωνούμε ότι τούτο το στυλ ανθρώπων έννεν πιο δήθεν από κάποιους που γνωρίζουμε τζαι συμφωνούμε πως εφόσον δεν έχουμε κανένα σημείο επαφής μαζί τους, έχουν την ολοκληρωτική αδιαφορία μας. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν μπαίνουν στο οπτικό ή ακόμα χειρότερα, στο ακουστικό μας πεδίο.

Αν είσαι η Μαρικκού που τα Λεύκαρα τζαι νομίζεις ότι είσαι η Πάρις Χίλτον επειδή είσαι ντυμένη καταχρεωμένη που πάνω ως κάτω ή αν είσαι κομπάρσα σειράς του Σίγμα τζαι νομίζεις ότι είσαι η Cate Blanchett (παρόλο που ίσως έπρεπε σε αυτή τη περίπτωση να έφερνα σαν παράδειγμα ταλαντούχας διασημότητας τη Μιμή Ντενίση) ή αν είσαι η Μαρικκού που τα Λεύκαρα τζαι νομίζεις ότι είσαι η Πάρις Χίλτον τζαι παίζεις τη κομπάρσα σε σειρά του Σίγμα τζαι μιλάς μου όπως θα μου εμίλαν η Πάρις Χίλτον ή η Cate Blanchett, ακόμα τζαι η Μιμή Ντενίση ρε γαμώτο, αργά ή γρήγορα θα υποστείς τις συνέπειες τζαι δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω.

Φορώντας ένα σκισμένο σορτς, κουβαλώντας μια ρούχενη τσάντα που χρησιμοποιώ για τη θάλασσα τζαι συγκρίνοντας το δικό μου στυλ με των κοκόνων, αναρωτιέμαι πόσο ελκυστική είμαι οπότε η συζήτηση μοιραία καταλήγει στους άντρες. Δεν μου αρέσκουν οι άντρες που τους αρέσκουν τούτες οι γυναίκες άρχισα όμως να υποψιάζομαι ότι τελικά, σε ούλλους τους άντρες αρέσκουν τούτες οι γυναίκες. Έτσι εφευρίσκω τον Πελοπίδα τζαι παίζω διπλό ρόλο.

Ο Πελοπίδας λοιπόν, τζαι η κοκόνα: 

«Πελοπίδααααααααααααααα δώσεεεεεεεεεεε μου λλλίγο ψαράκιιιιιιιιιιιιιιιιιιι» -όπου ψαράκι κάτι τηανισμένα fish fingers, true story, ήμουν παρών τζαι έζησα να το διηγηθώ, εν έπαθα συγκοπή ούτε είπα τίποτε.

Ο Πελοπίδας τζαι η Αλεξάντρα (εγώ είμαι τούτη, όπως λέμε αλεξικέραυνο, αλεξίσφαιρο, αλεξίπτωτο κλπ):
«Πελοπίδα μπορείς να μου ποταβρίσεις τα φισφίνγκερς;» -απλά σταράτα, to the point που λαλούν.

Ποιας θα ποταβρίσει τα ψαράκια μαζί με ότι άλλο του περισσεύκει ο Πελοπίδας; Ναι, έννε;