Movie post

Κανονικά τούτο το ποστ έπρεπε να είναι μέρος της σειράς oh my love αλλά έχασα που τα καλά τον λοαρκασμό τζαι πρέπει να κάτσω να μετρήσω πόσα ποστ έκαμα τζαι φυσικά βαριέμαι. Είδα κάμποσες ταινίες τες τελευταίες μέρες, τζαι πιο παλιές τζαι καινούργιες, μόνο το August: Osage County δεν άντεξα να δω από όσες πήρα, με το κεφάλι ψηλά τζαι έτοιμη για καυγά ομολογώ ότι φακκκκά μου η Meryl Streep, όσο τζαι αν μου αρέσκει ο Benedict Cumberbatch δεν άντεχα να περιμένω να εμφανιστεί, έτσι έκλεισα το.

Τωρά η Meryl θα μείνει άυπνη μια βδομάδα.

Είδα το 12 years a slave τζαι πιστή στες αξιόλογες κριτικές μου, βασισμένες στην ιστορία του κινηματογράφου τζαι στην απεικόνιση της πραγματικότητας πάνω σε μοτίβα συμπεριφορών βασισμένων σε μαλακίες γράφω τόση ώρα, ο τύπος επέρασεν δώδεκα χρόνια δουλείας τζαι ούτε μια ρυτίδα δεν έφκαλε, ούτε μια άσπρη τρίχα, κούκλος ήταν κούκλος έμεινε.

Ναι, η πίεση κάμνει με ρηχή, τι θέλετε;

Είδα το Her. Ρομαντική κομεντί με έναν μόνο άνθρωπο. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει. Ο Joaquin Phoenix αρέσκει μου που το Gladiator, ήταν ο μόνος λόγος που άξιζε να δεις τον μάξιμους βαρηλάτικους αιμοβόρικους, δεν υπάρχει ταινία που να μην είναι τέλειος.

Μέχρι που είδα το The Master.

Το ότι είδα δύο τόσο διαφορετικές τέλειες ταινίες με τον ίδιο πρωταγωνιστή σε δύο τόσο διαφορετικούς τέλειους ρόλους μέσα σε δύο μέρες, εμπλόκαρε τον εγκέφαλο μου. Σαν να μεν έχω ένα σωρό πράματα να κάμω, κάθομαι τζαι βλέπω συνεντεύξεις του στο YouTube τζαι φωτογραφίες του στο google images.

Τωρά ψάχνω κανένα fun club να γίνω μέλος. Ευτυχώς δεν έχουμε σχολείο αύριο έτσι μπορώ να ξενυχτήσω. 

Το τσεκούρι*

Στάδιο πρώτο, να στείλεις αίτηση. Την έστειλα.

Στάδιο δεύτερο, να σε ειδοποιήσουν ότι πέρασες στον επόμενο γύρο. Πέρασα.

Στάδιο τρίτο, να σε καλέσουν σε εξετάσεις. Με κάλεσαν.

Στάδιο τέταρτο, να πας στις εξετάσεις. Πήγα.

Στάδιο πέμπτο, να μη πανικοβληθείς από το πλήθος. Δεν πανικοβλήθηκα.

Στάδιο έκτο, να γράψεις την εξέταση. Την έγραψα.

Στάδιο έβδομο, να περιμένεις τα αποτελέσματα. Τα περίμενα.

Στάδιο όγδοο, να τα πας καλά στις εξετάσεις. Τα πήγα.

Στάδιο ένατο, να σε καλέσουν για συνέντευξη. Με κάλεσαν.

Στάδιο δέκατο, να μη τα κάνεις σκατά στη συνέντευξη. Χμφ.

Στάδιο εντέκατο, να περιμένεις τα αποτελέσματα. Τα περιμένω.

Στάδιο δωδέκατο, να ιδιωτικοποιείται ο οργανισμός.

Δεν συμφωνώ με τες ιδιωτικοποιήσεις, τζαι όι επειδή έκαμα τα πιο πάνω άδικα.

*

Το κόψιμο της τύχης

Κυκλοφορώντας με τον Maurice και αφού πολλοί μας βλέπουν σαν ζευγάρι, πολύ συχνά νομίζουμε και οι δύο ότι κόφκουμε τη τύχη για νέες γνωριμίες και στιγμές ακολασίας each other.

Αν πάμε κάπου και δούμε κάποιον που ξέρει τον Maurice από κάπου αλλού όπου κάπου αλλού ίσον κανένα gay spot, ο Maurice λέει πως του κόφκω τη τύχη του γιατί πώς να τον προσεγγίσουν άμα χρησιμοποιά μια γυναίκα για κάλυψη γιατί αυτό λέει ότι θα πιστεύουν και όχι ότι βγήκε με μια φίλη του. Ή όταν πάμε κάπου και έχει άντρες τους οποίους δεν ξέρει ο Maurice από κάπου αλλού όπου κάπου αλλού ίσον κανένα gay spot, άρα υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι στρέητ, λέει ότι μου κόφκει τη τύχη μου γιατί πώς να με προσεγγίσουν άμα συνοδεύομαι.

Το θέμα είναι ότι τη τύχη μου τη ξέρω, και δεν χρειάζεται ο Maurice για να μου τη κόφκει.

Βράδυ νούμερο ένα: συναντούμε στον δρόμο ένα γνωστό του τον οποίο θέλω να μου συστήσει τα τελευταία δύο χρόνια. Τον τύπο δεν τον βλέπω συχνά, μου αρέσει η δουλειά του, θέλω να δω πώς είναι σαν άνθρωπος αλλά πάντα κάτι προκύπτει, δεν είναι και καλός ο Maurice στις συστάσεις, φατσικώς γνωριζόμαστε αλλά δεν μιλάμε ποτέ. Μόνο μια φορά ανταλλάξαμε δυο κουβέντες, και όπως πάντα από την αμηχανία μου ήμουν μάλλον προσβλητική.

Φυσικά δεν με συστήνει ούτε τώρα αλλά ο τύπος του λέει ότι θα πάει στο ίδιο μέρος με εμάς, οπότε ενθουσιάζεται ο Maurice γιατί λέει θα μου τον συστήσει οπωσδήποτε στο διάλειμμα. Πράγματι, ο τύπος έρχεται, κάθεται λίγο πιο μπροστά μας, μένει κανένα μισάωρο και σηκώνεται και φεύγει. Πριν το διάλειμμα.

Βράδυ νούμερο δύο: έχω ραντεβού με μια φίλη και περπατώ μόνη μου βιαστικά σε πεζόδρομο. Παρόλο που δεν είναι ούτε οκτώ η ώρα είναι κάπως τρομακτικά γιατί δεν κυκλοφορά πλάσμα και όλα τα καταστήματα είναι κλειστά. Σκέφτομαι τες πιθανότητες να βρεθώ σφαγμένη σε κανένα χαντάκι όταν από ένα μπαλκόνι ακούγεται μια φωνή να μου λέει να ανέβω. Εντάξει σκέφτομαι, βιασμένη και σφαγμένη σε χαντάκι. Η φωνή επιβεβαιώνει τους φόβους μου αφού αρχίζει να εκθειάζει τα κάλλη μου όπως θα εκθείαζε ένας χοιροτρόφος το γουρούνι που θέλει να κάμει μπέικον και να μου λέει να ανέβω να μου δείξει πώς γαμάνε οι έλληνες.

Ναι, είναι αρκετά δελεαστική η τύχη μου όταν δεν συνοδεύομαι. 

Η πιο καλή δασκάλα είμαι ‘γω

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, συνεργάζομαι με ένα φροντιστήριο, διδάσκω η φωστήρας κάποια τεχνικά μέρη του κλάδου μου στα οποία γιατί να το κρύψω άλλωστε, είμαι πολλά καλή.

Δεν είναι μόνιμη ή σταθερή δουλειά, όποτε υπάρχει άτομο το οποίο θέλει να μάθει τα συγκεκριμένα πράματα, με καλούν να του / της τα μάθω και πληρώνομαι με την ώρα, πράμα που μου επέτρεπε όταν δούλευα και κανονικό οκτάωρο, να βγάζω το παντεσπάνι μου και το οποίο μου επιτρέπει τωρά που δεν δουλεύω κανονικό οκτάωρο, να βγάζω τα μακαρόνια μου.

Τούτα ούλλα τα χρόνια, πολλά έχουνε δει τα μάτια μου αλλά αυτό το τωρινό μου φέρνει τρόμο (χοντροκλεμμένο).

Άντεξα ένα τύπο ο οποίος δυσκολευόταν αφάνταστα να κατανοήσει το 1 + 1 και επιπλέον μου εκόλλαν, άντεξα έναν άλλο τύπο του οποίου ήθελα να κολλήσω αλλά δεν εγίνετουν με αποτέλεσμα οτιδήποτε να του λαλώ να παίρνει μες τον νου μου πονηρές διαστάσεις, πχ 1 + 1 ίσον δύο όπως εμείς οι δυο τίτσιροι στο κρεβάτι μωρό μου, άντεξα μια τύπισσα η οποία βρήκε στο πρόσωπο μου μια φιλενάδα και η οποία μου ανέλυε για δύο ώρες τα γκομενικά της. Άντεξα.

Με την καινούργια δεν ξέρω τι θα γίνει όμως. Νοιώθω σαν να παίζω στη Λάμψη και το Καλημέρα ζωή ταυτόχρονα. Διάλογος:

Εγώ: 1 + 1 ίσον δύο

Τζείνη: τι;

Ε: 1 + 1 ίσον 2

Τ: α

Ε: το κατάλαβες;

Τ: ναι

Ε: 1 + 1 ίσον;

Τ: τι;

Ε: πόσα κάμνουν;

Τ: ποια;

Ε: το 1 + 1

Τ: ε ναι, τι πράμα;

Ε: πόσα κάμνουν;

Τ: εννοείς πόσα κάμνουν 1 + 1;

Ε: ναι

Τ: α! εεεεεεε…

Ε: το είπαμε, 1 + 1 κάμνει…

Τ: περίμενε, μα εννοείς πόσα κάμνει 1 + 1;

Ε: ναι.

Τ: 2, έννε;

Ε: ναι!! μπράβο!! [πυροτεχνήματα, βουβουζέλες, κόκκινα χαλιά, νόμπελ, όσκαρ, γκράμμυ, μπάφτα, τόνυ, θοκ]

Τ: να σε ρωτήσω κάτι;

Ε: φυσικά [αστέρι μου]

Τ: τελικά, 1 + 1 πόσα κάμνουν; 

Απαντάς ή όχι;

Το 2004 με το Σχέδιο Ανάν δεν ήταν τόσο διαδεδομένα τα social media, δεν ξέρω καν πόσα από αυτά που είναι σήμερα στην καθημερινότητα μας υπήρχαν τότε και πόσοι τα χρησιμοποιούσαν. Ξέρω πως τούτη τη φορά θα είναι διαφορετικά τα πράματα επειδή ο καθένας από εμάς έχει πρόσβαση σε πολλές και διαφορετικές απόψεις οι οποίες πολλές φορές χρειάζονται ηρεμιστικά για να διαβαστούν.

Διαβάζω στο Facebook από ανθρώπους που τόσο τζαιρό ποστάρουν λινκς από σάιτ όπως τούτο τζαι τραγούδια του Παντελίδη (ναι προσπαθώ να σας ζωγραφίσω την εικόνα ενός ηλίθιου), διάφορες προτροπές για όχι στην ομοσπονδία, όχι στο ένα όχι στο άλλο και τελικά την παραδοχή τζείνοι ποτζεί τζαι εμείς ποδά μια χαρά εν η κατάσταση όπως είναι.

Η επιχειρηματολογία τους φυσικά δεν έχει καμιά λογική βάση, δεν μπορείς να κάμεις διάλογο αλλά πολλές φορές μπαίνω στον πειρασμό. Η διαδικασία log in σε διάφορα σάιτ είναι αποτρεπτική ευτυχώς έτσι θα το γράψω εδώ, δυστυχώς.

Η είδηση είναι αυτή και μπήκα στο Sigmalive λόγω ανωτέρας βίας. Το σχόλιο που με έβαλε σε πειρασμό να αφήσω κόμμεντ είναι της κοντοχωριανής Κερυνιώτισσας και η απάντηση μου είναι αυτή: «αγαπητή Κερυνιώτισσα, μια γλώσσα για να γίνει επίσημη γλώσσα της ΕΕ δεν χρειάζεται να έχει κάτι ιδιαίτερο, ούτε γίνεται κάποια τελετή για να τιμηθεί σαν επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Οι γλώσσες που μπορείς να δεις σε αυτό το σάιτ: http://europa.eu/ είναι όλες επίσημες γλώσσες της ΕΕ επειδή ανήκουν στα κράτη μέλη της ΕΕ. Επίσης, η τουρκική είναι επίσημη γλώσσα, μαζί με τα ελληνικά, της κυπριακής δημοκρατίας». 

Αυτό που με εξοργίζει είναι το ότι δεν κρατούν καν κάποια προσχήματα, να δουν μια προτεινόμενη λύση τζαι να την απορρίψουν αν δεν τους αρέσει. Ξέρω πως ακόμα τζαι αν έρτει μια λύση που θα λέει ότι θα εξαφανιστεί οτιδήποτε τουρκικό από την Κύπρο, πολλοί δεν θα την δεχτούν επειδή φαντάζομαι θα έχουν αποδείξεις ότι είναι ένα κόλπο της νέας τάξης πραγμάτων για να μας φαν τα πετρέλαια μας.

Ποστ εκνευρισμένο, πρώτο τζαι τελευταίο με αυτού του είδους «διάλογο», κουρασμένο τζαι με έντονες τάσεις φυγής. 

Που τα άγραφα

Βγήκα το Σάββατο τζαι εφόρησα κοντό φόρεμα με ψηλοτάκουνα. Γι αυτό τζαι οι σεισμοί ποτζεί ποδά: το τέλος του κόσμου πλησιάζει. Εντόπισα κάποιον απέναντι που δεν μου άρεσε καθόλου αλλά δέχτηκα την πρόκληση από τον Maurice που έλεγε ότι δεν τολμούσα να τον φλερτάρω όμως πριν προλάβω να τον κάμω καν να με προσέξει, εκάτσαν δίπλα του δύο τύπισσες οι οποίες χαμογέλασαν ευγενικά σε αυτόν και τον κολλητό του τζαι τζείνοι αναθάρρεψαν τζαι επιδόθηκαν σε αυτό που ο Maurice χαρακτήρισε «συγκινητική προσπάθεια» οπότε περάσαμε όλο το βράδυ να πίνουμε, να τρώμε κούννες τζαι να βλέπουμε το love story που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μας βάζοντας στοιχήματα για το τι σκέφτονται αυτοί, για το τι σκέφτονται οι τύπισσες τζαι για το αν θα τους αφήσουν σύξυλους στο τέλος αλλά μετά επήαμεν τζαι αλλού τζαι όσο τζαι αν μας έτρωεν η περιέργεια εν εστραφήκαμε να δούμε την έκβαση του ζευγαρώματος γιατί ωραία τα ψηλοτάκουνα αλλά για πρώτη φορά ένοιωθα ένα με το πλήθος των περπατώ-σαν-τη-χεσμένη κορασίδων.

Δεν το παραδέχτηκα στον Maurice αλλά με πείραξε που ο φαφλατάς τύπος που δεν μου άρεσε καθόλου δεν μου έδινε σημασία οπότε έβαλα τα μεγάλα μέσα εφαρμόζοντας το πείραμα της κοντής φούστας το οποίο περιλαμβάνει ένα ζευγάρι πόδια αποτριχωμένα, λεπτό καλτσόν, κοντή φούστα, ψηλοτάκουνα και διάθεση εδώ το καλό κρέας ελάτε να πάρετε ελάτε και το οποίο πείραμα έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα, τόσο αναμενόμενα που χάνω ακαριαία το ενδιαφέρον μου γιατί είπαμε, ψηλή ξανθιά γαλανομάτα κουκλάρα αλλά θέλω να με θέλουν για τον εσωτερικό μου κόσμο άρα θα πρέπει να με θέλουν τζαι άμα είμαι όπως τη λέτσα επειδή δεν έχω καμιά διάθεση να συναγωνίζομαι όλες τες ζάμπες της Λεμεσού μπας τζαι γυαλίσει του καμιά πιο αποτριχωμένη καμιάν ημέρα τζαι αναγκαστώ να κάμω λέιζερ.

Στο πείραμα λοιπόν, πήγα στο μπαρ, στάθηκα δίπλα του, έσκυψα προς τον μπάρμαν, παράγγειλα ακόμα ένα γύρο ποτά τζαι επιστρέφοντας στη βάση μου βλέπω τον τύπο να προσπαθεί να ενεργοποιήσει τη βιονική του όραση η οποία προφανώς του επιτρέπει να μιλά με μια γυναίκα στρέφοντας το πρόσωπο του προς το μέρος της ενώ ταυτόχρονα τα μάτια του κοιτάζουν μια άλλη γυναίκα, συγνώμη, τες ζάμπες μιας άλλης γυναίκας, εκατόν πενήντα μοίρες πίσω του προσπαθώντας να μεν αλληθωρίσει τζαι αναρωτώμενος αν οι καινούργιες ζάμπες θα άξιζαν ίσως τον κόπο να αφήσει τες ζάμπες που τον ακούαν ήδη αλλά την ώρα που είχαμε για μισό δευτερόλεπτο eye contact πρόσεξε ότι τον κοίταζα με τζείνο το πολύ καλό κακό μου ύφος οπότε ξαναγύρισε στα ίσως σίγουρα. 

The Talented Mr. Hoffman

Πρώτα ήταν το Scent of a Woman όπου έπαιζε ένα καλομαθημένο πλουσιόπαιδο που μπλέκει σε φασαρίες τον καλό συμφοιτητή του, κάμνοντας σε να θέλεις να τον χαστουκίσεις μέσα από την οθόνη τζαι καθησυχάζοντας σε στο μέλλον πως ακόμα τζαι αν δεν είσαι ομορφονιός σε ένα επάγγελμα όπου κυριαρχούν οι ομορφονιοί, άμα έσιεις ταλέντο ξεχωρίζεις.  

Στο Boogie Nights ερωτεύεται τζαι τρώει χυλόπιτα από τον Mark Wahlberg σε μια πολύ άβολη σκηνή εφιάλτη για κάθε ερωτευμένο, στο The Big Lebowski είναι ο σχολαστικός σπασίκλας μπάτλερ του πλούσιου Big Lebowski, στο Happiness είναι ο μοναχικός τύπος που προσπαθεί να προσεγγίσει μια γυναίκα αλλά δεν είναι καμιάς ο τύπος, στο Magnolia είναι ο νοσοκόμος που παίρνει τη κατάσταση στα χέρια του, στο The Talented Mr. Ripley είναι ο υποψιασμένος φίλος του Jude Law που παραλίγο να ξεσκεπάσει τον ταλαντούχο κύριο Ρίπλει και στο Almost Famous είναι ο αρχισυντάκτης father figure για τον πρωταγωνιστή.

Στο 25th Hour είναι ένας καθηγητής ερωτευμένος με τη μαθήτρια του που προσπαθεί πολύ σκληρά για να μην το καταλάβει αυτή ενώ στο Capote είναι ο Truman Capote την εποχή που γράφει το In Cold Blood. Στο Before the Devil Knows You're Dead ληστεύει μαζί με τον αδελφό του το κοσμηματοπωλείο των γονιών τους και στο Synecdoche, New York είναι ο σκηνοθέτης που χάνεται ελαφρώς μέσα στο έργο του.

Το The Ides of March είναι η τελευταία του ταινία που είδα.