Οι καλύτερες χώρες για να ζεις

Παρόλο που η δική μας είναι στην 34^η θέση, υπερβολικά ψηλά αν με ρωτάτε εμένα, από την άλλη όμως, η 70^η της Ελλάδας εφάνηκεν μου πολλά μίζερη, είδατε ότι μετά την Κύπρο κάμνω αναφορά στην Ελλάδα όπως ούλλες οι εφημερίδες στην Κύπρο σε αντίθεση με την Ελλάδα που ούτε να μας χέσει, μη μου δίνετε σημασία, θέλω να πάω να περάσω τρεις μήνες το καλοκαίρι σε ελληνικά νησιά τζαι επειδή δεν το βλέπω να γίνεται φκαίνει μου σε κακία, μια χαρά εν η 34^η για το καλοκαίρι φτάνει να μεν κάμει πολλούς καύσωνες.

Πρώτη εν η Δανία, μετά η Νορβηγία, μετά η Ελβετία, μετά η Ολλανδία, μετά η Σουηδία, μετά ο Καναδάς, Φινλανδία, Αυστρία, Ισλανδία, ναι αλλά τούτες εν έχουν ήλιο τζαι θάλασσα ναι αλλά τούτες έχουν κοινωνικές παροχές, οι πολίτες έχουν άπειρες ευκαιρίες να κάμουν τζείνο που θέλουν, εν έχουν τους πολιτικούς μας που από πού να ξεκινήσω χωρίς να πάθω κατάθλιψη, ακόμα εν έπαθες;!

Τι ξέρω για τη κάθε χώρα έτσι ώστε να επιλέξω μια από αυτές για μετανάστευση;

Λοιπόν, από την Δανία είναι ο Lars von Trier με αυτή τη ταινία, από τη Νορβηγία κάτι μικρά τριχωτά ζωάκια,  στην Ελβετία ο παράδεισος α όχι συγνώμη εννοούσα αυτός ο παράδεισος, στην Ολλανδία ο αγαπημένος μου ζωγράφος, η Σουηδία έχει την Liv Ullmann, ο Καναδάς τα δάση της εφηβείας μου, η Φινλανδία και η Αυστρία τον Ντάνιελ και τη Χέλγκα ας το καλό συγκινήθηκα τώρα, και η παγωμένη Ισλανδία με θάλασσα, χωρίς ήλιο, αλλά πάνω από εμάς σε όλους τους θετικούς γιατί στους αρνητικούς είμαστε πρωταθλητές τομείς.

Ανανεωμένες τάσεις φυγής, το καλό μου είμαι σταθερό άτομο. 

Αρχίσαμε

Πάσχα, γύρω στις δύο το πρωί, λίγο ζαλισμένη, λίγο ζαβλακωμένη, λίγο νυσταγμένη, λίγο να μεν τσιλλίσω κανένα, λίγο να πάω σπίτι σώα, προσπερνώ μια γιγαντοαφίσα με τον Ριτς της τόλμης και γοητείας τζαι παραλίγο να ξεράσω γιατί εγώ ήμουν του Θορν. Δεν πρόλαβα να διαβάσω τι λέει η αφίσα τζαι μέχρι το πρωί κατέληξα να πιστεύω πως ήταν παρενέργειες του ποτού τζαι ότι το εφαντάστηκα. Όι πως το θυμόμουν το πρωί, μέχρι την ώρα που ξαναπέρασα που τζιαμέ τζαι εξαναείδα το.

Δεν ήταν ο Ριτς της τόλμης και γοητείας, ήταν ένας υποψήφιος του δήκο για τες ευρωεκλογές, τζαι όσοι τζαι όσες νομίζετε ότι εν ωραίος επειδή μου θύμισε τον Ριτς μεν κάμνετε χαρά, τα γούστα μου ξέρετε τα. Από ότι φαίνετε θα είναι ο αριστίνδην αυτών των ευρωεκλογών, εκατό μέτρα πιο κάτω είσιεν ακόμα μια γιγαντοαφίσα, πας σε τούτα τα ποτούτα που προβάλλουν δυο τρεις αφίσες, τζαι ακόμα τζαι το πρωί, εφάνηκε μου ότι που τες τρεις αφίσες οι δυο ήταν η ίδια η δική του. 

Εγώ για το φουλάρι του γκρίνιαζα

Η Ουφ! λέει να πάει απόψε σινεμά…

Τι καλά που θα ήταν να είχε κάθε βράδυ όλο το χρόνο κινηματογραφικές μέρες (νύχτες μάλλον) στο Ριάλτο, ή κάπου αλλού με πιο άνετες καρέκλες (δεν αντέχω να μεν το σχολιάζω κάθε φορά τούτο). Και τι καλά που θα ήταν αν κέρδιζα πάντα season ticket για όλες τες παραστάσεις. Επί τρεις βδομάδες έστελνα μήνυμα στο Κανάλι 6, πρώτα για να κερδίσω να δω στο σινεμά το Grand Budapest Hotel και μετά για να δω (για τρίτη φορά αλλά στο σινεμά και όχι στο λάπτοπ) το Her. Τίποτε. Αν ξέρετε κανένα τρόπο να το δω δωρεάν ονλάιν το πρώτο πε τε μου, αλλιώς να το κατεβάσετε και να μου το βάλετε σε ένα σιντί και να μου το φέρετε να το δω. Ευχαριστώ.

Πρώτη ταινία το Omar από την Παλαιστίνη με το οποίο αποφάσισα να ξεκινήσω αυστηρά και το ψήφισα «καλό», μετά το βαρετό στα νεύρα Club Sandwich από το Μεξικό το οποίο με δίδαξε πως άμα μια ταινία δεν είναι καλή υπάρχει και το «μέτρια» για να μη τη πεις κακιά, το Love Steaks από τη Γερμανία με τον σωσία του Joaquin Phoenix δεν το είδα επίτηδες αλλά ήταν πολύ καλό, μετά το Pelo Malo από τη Βενεζουέλα με το μήνυμα πως άμα ισιώνεις τα μαλλιά σου είσαι πούστης, μετά το επιστημονικής φαντασίας road movie On my way από τη Γαλλία γιατί με το που βλέπουμε τον παππού (που εδώ που τα λέμε ήταν γουάου παππούς) λέμε εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος, το προσωπικά αγαπημένο για φέτος Tangerines από την Εσθονία το οποίο πρέπει να προβληθεί στους κυπριακούς κινηματογράφους με δωρεάν είσοδο για τες μάζες, μετά το γαλλικό Eastern Boys που ήταν ερωτικό μετά γκανγκστερικό μετά θρίλερ μετά ερωτικό μετά αγωνίας μετά αγάπης, μετά το Traitors από το πολύ κοντινό στην κυπριακή ιδιοσυγκρασία Μαρόκο το οποίο ψήφισα «πολύ καλό» απλά και μόνο λόγω διάθεσης, το αμερικάνικο Only lovers left alive που λύνει το μυστήριο του συγγραφέα του Άμλετ αν και το παράκανε λίγο με το name dropping νομίζω, το Funeral at Noon από το Ισραήλ το οποίο αποφάσισα να δω απλά και μόνο για να μη βαρεθώ να πάω στο επόμενο και τελικά με κέρδισε με τα υπέροχα πλάνα, και το Μικρό ψάρι του Γιάννη Οικονομίδη με τον επαγγελματία δολοφόνο που έπρεπε κάποιον να σώσει.

Νομίζω βρήκα επαγγελματικό προσανατολισμό. Θα γράψω ένα σενάριο, θα το γυρίσω ταινία τζαι θα γυρίσω τα φεστιβάλ του κόσμου. Ακούω ιδέες για ανάπτυξη. 

*

Τιμημένη προσφυγοπούλα

Ξέρω για το σπίτι της γιαγιάς, για τα έπιπλα που τωρά θα ήταν ρετρό τζαι θα μου άρεσκε να τα μαζεύκω κάτω που το υποτιμητικό βλέμμα των ξαδέλφων μου, το κρεβάτι με τον ουρανό τζαι τα σεντούτζια με τα προιτζιά της γιαγιάς μου, για το άλογο του παππού που έμεινε ποτζεί τζαι τι να απέγινε άραγε, πάντα μες τες διηγήσεις της μάνας μου εν τζείνο το άλογο, το κάρο, το σπιτούι στο χωράφι, οι πατάτες τζαι τα καρότα που εμαζεύκαν, η διαδρομή που το χωρκό στη Μόρφου τζαι στη Λεμεσό σαν υπάλληλοι με το λεωφορείο για να συνάξουν πορτοκάλια, το παράπονο της μάνας μου που την εφκάλαν που το σχολείο για να δουλεύκει στα χωράφκια τζαι ήρτεν που ποδά εργάτρια αντί δασκάλα που ήθελε τζαι έτα τα χωράφκια τωρά ποτζεί, για το σπίτι της θείας μου που ετέλειωσε λλίο πριν την εισβολή τζαι δεν εκατοικήθηκε ποττέ, για το μισό οικόπεδο που εν στο όνομα μου τζαι εν σε στρατιωτική περιοχή τωρά, για το ότι εγνωριζούνταν ούλλοι μεταξύ τους παρόλο που εν μεγάλο χωρκό, για το ότι αν πεις σε οποιονδήποτε μετά που τόσα χρόνια για το χωρκό κάποιον θα ξέρει που θα ξέρει τον παππού τζαι θα με ρωτά ποιου είμαι εγώ, που όταν συμπαθώ κάποιον τζαι ρωτά με πόθεν είμαι λαλώ του το χωρκό της μάνας μου για να με πιάσει στη κουβέντα τζαι να με ρωτά αν ξέρω τον τάδε του τάδε της τάδε του τάδε τζαι να γελώ τζαι να λαλώ όι, για την ψευδαίσθηση να θέλεις να ανήκεις κάπου τζαι ας ξέρεις ότι τούτο θα σε έπνιγε.

Σήμερα παρέλαβα την προσφυγική μου ταυτότητα. Εγεννήθηκα τρία χρόνια μετά την εισβολή, έννεν αστείο; 

Το βασίλειο μου για ένα δεκάευρο

Μες τα μαύρα μεσάνυχτα, σε περιοχές που δεν μου είναι πολύ γνωστές, να πρέπει κατεπειγόντως να βάλω πεζίνα τζαι τα μηχανήματα να μεν δέχονται τα χαρτονομίσματα των πέντε ευρώ που κρατώ. Αναμαλλιασμένη, φρικαρισμένη, να βάζω μια το ένα τζαι μια το άλλο που ούλλες τες πιθανές πλευρές τζαι να μου τα φκάλλει πίσω τζαι να προσπαθώ να υπολογίσω αν θα μείνω μες τες ερημιές τζαι αν η οδική βοήθεια θα έρτει να με σώσει.

Τελικά έρκεται ένα αυτοκίνητο τζαι προσπαθώ όσο το δυνατόν πιο συγκροτημένα τζαι ήρεμα να ρωτήσω τον οδηγό αν μπορεί να μου αλλάξει τα πεντάευρα με δεκάευρο, δεν έσιει, μετά έρκεται άλλος οδηγός τζαι δεν έσιει, μετά άλλος ο οποίος μου λέει πως τα συγκεκριμένα μηχανήματα δεν δέχονται τα συγκεκριμένα χαρτονομίσματα τζαι να πάω σε άλλη πεζίνα.

Πάω σε άλλη πεζίνα τζαι ξανά που την αρκή μια το ένα μια το άλλο χαρτονόμισμα, που ούλλες τες δυνατές πλευρές τζαι πάλε φκάλλει μου το πίσω. Αρχίζω να σκέφτομαι το άτυχο πλάσμα που θα ξυπνήσω που εννά μείνω μες τη μέση του δρόμου τζαι ξεκινώ να πάω σπίτι. Τελικά έρκεται μου η αναλαμπή πως δύο πεντάευρα με ένα δεκάευρο μπορεί να μου αλλάξει τζαι ένας περιπτεράς.

Για να έβρω οτιδήποτε ανοιχτό φτάνω στον φούρνο της ευρύτερης γειτονιάς μου όπου κατεβαίνω αναμαλλιασμένη, φρικαρισμένη, ανεμίζοντας τα δύο πεντάευρα, σκεφτόμενη όλες τες ληστείες που γίνονται μες τη μαύρη νύχτα σε φούρνους τζαι περίπτερα τζαι ρωτώ όσο το δυνατόν πιο συγκροτημένα τζαι ήρεμα την πωλήτρια αν μπορεί να μου αλλάξει τα δύο πεντάευρα με δεκάευρο.

Δεν μπορεί γιατί πρέπει να ανοίξει το ταμείο για να έσιει πρόσβαση σε λεφτά οπότε αφού μένω για λίγα δευτερόλεπτα χάσκοντας τζαι σκέφτομαι αν αξίζει τον κόπο να πάθω καμιά κρίση είτε κλαίγοντας είτε γελώντας, της λέω ότι πάω να φέρω το πορτοφόλι από το αυτοκίνητο, κοιτάζω μέσα στον φούρνο μες τη μαύρη νύχτα χωρίς να πεινώ να διψώ να έχω καταναλωτική μανία τζαι να προσπαθώ να έβρω κάτι να αγοράσω όταν μπαίνει ένας κύριος τζαι αγοράζει ένα μπουκαλάκι νερό.

Νερό, πάντα αξιόπιστο ακόμα τζαι αν έχω ένα μπουκάλι των 750ml μες τη τσάντα μου. Τελικά με φωνάζει η πωλήτρια να μου πει ότι δεν χρειάζεται να αγοράσω κάτι αφού το ταμείο θα ανοίξει έτσι τζι αλλιώς οπότε μου δίνει το δεκάευρω το οποίο ήταν λλίο τσαλακωμένο αλλά εφοήθηκα να της πω να μου δώσει άλλο τζαι πάω στη μοναδική πεζίνα μεταξύ του φούρνου τζαι του σπιτιού μου έτοιμη να ξεκινήσω ποδαρόδρομο αν ήταν χαλασμένο το μηχάνημα ή αν δεν δεχόταν το πολυπόθητο χαρτονόμισμα.