Το δεκατέσσερα,

έμαθεν μου

Να δοκιμάζω κάτι δεύτερη φορά τζιαμέ που απότυχα την πρώτη αντί να λαλώ πως αφού απέτυχα την πρώτη φορά εν να αποτύχω τζαι τούτη τζαι γιατί καν να δοκιμάσω.

Να μεν γκρινιάζω μόνο αλλά να κάμνω τζαι πράματα που να σταματούν τζείνα για τα οποία γκρινιάζω.

Να ζητώ πράματα τζαι χάρες που τους άλλους χωρίς να σκέφτομαι τζαι να ξανασκέφτομαι ότι μπορεί να αρνηθούν τζαι αν αρνηθούν αρνήθηκαν εν εχάλασε ο κόσμος.

Να μεν φοούμαι τα συναισθήματα μου τζαι να κάμνω πλάκα τζαι να κλαίγομαι χωρίς να φοούμαι πώς εν να το πάρουν οι άλλοι τζαι τι εν να πιστεύκουν για μένα.

Να εμπιστεύομαι τους άλλους τζαι να τους λαλώ πράματα τζαι να τους ρωτώ να μου λαλούν πράματα χωρίς να νομίζω ότι κρατώ τα μυστικά του σύμπαντος ή ότι κανένας άλλος εν έσιει πράματα που τον πονούν ή ότι εν τους κόφτει ή ότι εν με κόφτει.

Να αγκαλιάζω τους ανθρώπους, δεν το έχω με τες αγκαλιές τζαι αν με αγκαλιάσεις θα νοιώσεις τη ζεστασιά μιας παγοκολόνας που εν έσιει σιέρκα οπότε εν ξέρει που να τα βάλει αλλά το δουλεύκω τζαι δουλεύκει.

Να έχω υπομονή τόση που όσοι με γνωρίζουν τώρα να με θαυμάζουν για τούτο, να παίρνω τα πράματα όπως έρχονται τζαι να με νομίζουν τρία πουλάκια κάθονταν τζαι να πηαίννω με το ρέμα όπου τζαι αν πάει τζαι να με κάμνει να φαίνομαι καλόβολη εγώ αν είναι ποτέ δυνατόν.

Να αποκτώ καλές φίλες για πρώτη φορά στη ζωή μου είτε κάθονται στο διπλανό κομπιούτερ είτε βρίσκονται σε άλλη χώρα τζαι να απορώ γιατί τόσα χρόνια εν είχα φίλες, ίσως επειδή δεν ήμουν υπομονετική τζαι καλόβολη ή ίσως επειδή δεν έβρισκα λόγο να είμαι υπομονετική τζαι καλόβολη ή ίσως εν φταίω εγώ αλλά έφταιαν πάντα οι άλλες όπως έλεε πάντα ο ανυπόμονος τζαι κακόβολος εαυτός μου.

Να συνειδητοποιώ το αυτονόητο ότι τον εαυτό σου έσιεις τον συνέχεια μαζί σου όπου τζαι αν πάεις με τα καλά του τζαι με τα κακά του τζαι ότι τούτα μπορούν να αλλάζουν.

Να με αγαπώ τζαι να με κακομαθαίνω τζαι να μου διεκδικώ πράματα χωρίς να νομίζω ότι εν μου αξίζουν ή ότι έννεν για μένα.

Να μεν περνώ πολλή ώρα με τον εαυτό μου τζαι να μεν τον πεθυμώ τόσο όσο νόμιζα πως θα τον πεθυμώ επειδή έμαθα να χάνομαι μέσα στους άλλους τζαι να περνώ καλά τζαι να μου αρέσκει.

Να βλέπω ότι τόσα χρόνια είχα άπλετο χρόνο να αναλύω τζαι να ξανά-αναλύω τζαι να παρά-αναλύω τα πάντα χωρίς στην πραγματικότητα να τα ζω ενώ τωρά δεν προλαβαίνω να αναλύσω τίποτε τζαι μάχουμαι να έβρω ένα pause για να δω αν τελικά ζω πράματα ή η ταχύτητα περιπαίζει με.

Άνθρωποι και ποντίκια*

Κάθομαι στη τουαλέτα προχτές το πρωί τζαι χαλαρώνω χέζοντας το πρόγευμα μου ενώ σκέφτομαι τι θα φορέσω στη δουλειά που να είναι σέξι τζαι άνετο όταν βλέπω μια σκιά στη χαραμάδα κάτω που την πόρτα τζαι ενώ στην αρχή λαώνουμαι αποφασίζω να μην πανικοβληθώ γιατί σίγουρα είναι ο ήλιος που δεν βγήκε ακόμα ή η συγκάτοικος που κοιμάται ακόμα ή η ιδέα μου όπως την άλλη φορά που ενόμισα ότι είδα κάτι να ποσσιεπάζει πάλε που την χαραμάδα τζαι να εξαφανίζεται τζαι εγύρευκα το να δω τι ήταν μες τον διάδρομο με τα βρακιά κατεβασμένα τζαι δεν είσιε τίποτε τζαι μάλλον εν οι κακουχίες του εργαζόμενου λαού τζαι πελλανίσκουν με σιγά σιγά καλά κρατιέμαι ακόμα εδώ που τα λέμε τι να φορέσω γαμώτο φούστα ή παντελόνι τζιν ή κανένα πιο χιπστερικό παντελόνι με ριγέ κλάτσες που πάνω του ή καλύτερα φούστα κοντή με τες ριγέ κλάτσες τζαι τζείνη την ώρα το θαρραλέο ποντίκι αποφασίζει να περάσει που τη χαραμάδα να εισβάλλει στο δωμάτιο να περάσει κάτω από τα πόδια μου τζαι να χωθεί σε μια τρύπα στον τοίχο πίσω που τη τουαλέτα τζαι εγώ να στριγκλίζω τόσο δυνατά που ενόμισα θα συναχτεί το σύμπαν να δει τι έπαθα αλλά δεν εμφανίζεται κανένας επειδή μάλλον κατάλαβαν ότι γνώρισα το πετ τους τζαι δεν ήταν έτοιμοι για το φιλοζωικό μου λογύδριο το οποίο αποφάσισα να μην εκφράσω αλλά να μαζεύω σιγά σιγά τα μπογαλάκια μου χωρίς τύψεις τζαι δεύτερες σκέψεις για ένα μέρος χωρίς –ελπίζω– ποντίκια.

*