Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Διαλύοντας τον Σαίξπηρ

Επήα να δω το Macbeth, την πολυαναμενόμενη νέα ταινία του θεού. Όπως είπε τζαι μια φίλη μόλις εφκήκεν το τρέηλερ τζαι είδαμεν τον, "θέλω να γινώ η Οφηλία του τζαι ας με πνίξει". Όι επειδή εν κατέχει τον Σαίξπηρ αλλά επειδή το δέος ήταν τέθκειο που έμπλεξε τρία έργα σε ένα τζαι η Λαίδη Μακμπέθ εγίνηκε η Δυσδαιμόνα του Άμλετ.

Την ταινία σας συνιστώ να τη δείτε με υπότιτλους επειδή ο Σαίξπηρ με αγγλική προφορά δεν παλεύεται. Είδα παράσταση του Twelfth Night το καλοτζαίρι τζαι εσιέρουμουν πολλά που ήταν κωμωδία τζαι εγελάσαμε λλίο αλλιώς θα έκοφκα φλέβες. Οπότε στον Macbeth, ήταν λλίο δύσκολο να συγκεντρωθώ μιας τζαι τα μισά εν τα εκαταλάβαινα. 

Εν μου αρέσαν τζαι κάτι σκηνοθετικά τρικ με fast forward τζαι slow motion, εφανήκαν μου ξεκάρφωτα, παρόλο που μου άρεσε που η κάμερα εμείνισκε σταθερή πας τον θεό τζαι απολαμβάναμεν τον. Επίσης εν μου άρεσε που εζηλέψαν που το Pride and Prejudice τζαι εβάλαν μια σκηνή με τον θεό γυμνό μες σε μια λίμνη, εφάνηκεν μου τέλλια ότι το εβάλαν για να ξεροσταλιάζουν κάτι στερημένες γεροντοκόρες καλή ώρα. 

Γενικά νομίζω ότι ο θεός ήταν τέλειος στον ρόλο, ειδικά στες σκηνές που άρκεψε να γυαλίζει το μάτι του έθελες πράγματι να ήσουν τζιαμέ να σε σφάξει. Τζαι δαμέ νομίζω εν το πρόβλημα μου με την ταινία, αφού εθώρουν την τζαι επερνούσαν που τον νου μου τρία δισεκατομμύρια σκέψεις το δευτερόλεπτο.

Ίντα ωραίος που ένι ρε παιδί μου, τι είπεν τωρά τούτος, ωωω ο David Thewlis καρδούλες καρδούλες, να θυμηθώ να ξαναδώ το Naked, εν καταλάβω λέξη, ούφφου πεινώ, η Marion Cotillard εν θεά, λαλείς να είμαι λεσβία, πώς γίνεται ολόκληρος Macbeth στη σειρά για τον θρόνο να μεινίσκει σε τούτο το χωρκούι να τον τρώει το αγιάζι, ούφφου εν καταλάβω δάμπου λαλούν, να πιάσω τίποτε έτοιμο σαν πηαίννω σπίτι αλώπως, άτε ξεκινούν τα φονικά, εν τούτος που είπεν το βασίλειο μου για ένα άλογο; α όι εν ο Ριχάρδος τζείνος, ίντα ωραία τοπία, εν πολλά ωραία η Σκωτία πρέπει να πάω, τούτο το μάτι που γυαλίζει εν να του δώσει υποψηφιότητα για Όσκαρ τώρα να δεις, να θυμηθώ να ξαναδώ το Shame, μάνα μου τον καημένο εν η άλλη η σκύλα που τον βάλλει πάνω, μάνα μου την καημένη τζαι επιάσαν την οι τύψεις με τον αγροίκο που έμπλεξε, ίντα ωραία γυναίκα όμως, να θυμηθώ να ψάξω να έβρω το Deux jours, une nuit με υπότιτλους, μα ετέλειωσε; 


2 σχόλια:

  1. Το ντε ζουρμ ουν νουί εν με ενθουσίασε, ήταν καλή τζείνη, αλλά όι οσκαρικά καλή- κατ' εμένα. Τζαι νερόβραστο πολλά το έργο. Ώρες ώρες έρκεται μου το σχόλιο που λαλεί "μα πώς γίνεται να εν τόσο βαρετό, αφού κινούνται!!!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Bend to Fass-Bend-er. Φυσικά ποιος είμαι εγώ να κρίνω όταν έχω το λούκι με την Bellούκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή