Έσιει μόνο μια βδομάδα που εν πάω στο γραφείο τζαι ήδη εξέχασα ποια είμαι τζαι τι κάμνω σε σχέση με τη δουλειά. Όι πως εν δουλεύκω, δουλεύκουμεν ούλλοι που σπίτι, τωρά πόση δουλειά υπάρχει τζαι πόση φκαίνει, εν άλλη ιστορία.
Εν νομίζω να μας καρτερά κανένας να είμαστε σούπερ παραγωγικοί με μια πανδημία πόξω. Περνά το οκτάωρο τζαι ενώ είμαι μπροστά στο κομπιούτερ, εν κάμνω τίποτε. Ούτε καν σόσιαλ μίντια ή ειδήσεις, έκατσα να δω ειδήσεις τη Παρασκευή τζαι μετά που εμάχουμουν να τζοιμηθώ έπιανε με σύγκρυο. Τζαι άτε να καταλάβεις αν τρέμεις που τον φόο σου ή αν σε έπιασε η πανδημία.
Για ένα υποχόνδριο άτομο που επέρασε μια γερή κρίση χελθ ανξιάεττι πριν λλία χρόνια, καλά κρατώ. Θυμάστε το ποστ με τες παντόφλες που εδίσταζα να πω του Παύλου να φορεί; Ε τωρά είδεν με σε φουλ επίθεση ενάντια στα μικρόβια τζαι εν νάκκον εν ξέρει πόθθεν του ήρτε, εν να του περάσει.
Εχτές εφκήκα μια βόλτα στη γειτονιά τζαι σε κάποια φάση άκουα μια δυνατή φωνή να λαλεί ΜΠΟΑ - ΜΠΟΑ - ΜΠΟΑ, μετά παύση, μετά ξανά ΜΠΟΑ - ΜΠΟΑ - ΜΠΟΑ ώσπου τζαι είδα ένα τύπο να σέρνει τα βήματα του. Είδεν με τζαι τζείνος τζαι εσταμάτησε, εφοήθηκα λλίο αλλά μόλις έστριψα σε πιο κεντρικό δρόμο εξανάκουσα τον, ΜΠΟΑ - ΜΠΟΑ - ΜΠΟΑ με παύση τζαι ξανά που την αρκή, ασταμάτητα.
Νομίζω είδα πολλές ταινίες καταστροφής τζαι επιστημονικής φαντασίας που διαδραματίζονται στη μικρή μας πόλη τζαι είμαι ψιλοχεσμένη για το τι μπορεί να γίνει. Άσε που έκαμα τη βλακεία να δω το Shaun of the Dead τζαι έπαθα μια σύγχιση ότι εν ζόμπι όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους.
Πολλά αστείο πάντως, με ένα πλάνο που δουλεύκει ρολόι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου