Δέντρα στο Μπρούκλιν

Θκιαβάζω πολλά που μιτσιά τζαι θυμούμαι τζείνο το αίσθημα του να έχω θκιαβάσει ούλλα τα βιβλία στη βιβιοθήκη του δημοτικού τζαι να τα ξαναθκιαβάζω που την αρκή. Η βιβλιοθήκη ενός προσφυγικού δημοτικού της δεκαετίας του ογδόντα ήταν έναν έπιπλο με τρία ράφκια κάτω που το παράθυρο της τάξης. Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι τζαι οι Μικρές Κυρίες εν τα μόνα που θυμούμαι που τότε. 

Στα δώρα γενεθλίων του σογιού μου επικρατούσαν τα ρούχα τζαι τα μετρητά, επίσης μια μεγάλη συλλογή χρυσών κοσμημάτων που μιαν πλούσια θκειαν τα οποία επούλησα πριν χρόνια. Σε ούλλη μου τη παιδική ζωή, μια φορά μου εκάμαν δώρο βιβλίο, μιαν έκδοση για παιδιά του Μεγάλες Προσδοκίες του Ντίκενς, βιβλίο που νιώθω “δικό μου”. 

Τα πράματα αλλάξαν όταν επήα γυμνάσιο τζαι είχα πρόσβαση σε αληθινή βιβλιοθήκη, ένα δωμάτιο που τότε μου φαινόταν τεράστιο αλλά τωρά που το θυμούμαι εν ήταν πιο μεγάλο που μια μιτσιά τάξη. Τζαι ήταν τζειμέσα που μας εφέρναν τζαι τον παπά να μας εξομολογήσει, να του πούμε αν αντιμιλήσαμε των γονιών μας ή αν εκλέψαμε κανένα σελίνι που το τσεντί τους. 

Εν θυμούμαι πολλά που τα βιβλία που εθκιάβασα τότε αλλά ένα που τζείνα ήταν το Ένα Δέντρο Μεγαλώνει στο Μπρούκλιν. Η Φράνσι, λλίο πιο φτωσιή που εμένα, ήταν εγώ. Άρεσκεν της να θκιαβάζει τζαι είσιεν κάποιες που τες υπαρξιακές μου αναζητήσεις. Τα χρόνια επεράσαν, εν το εθκιάβασα ξανά τζαι ήβρα το πρόσφατα σε ένα βιβλιοπωλείο τζαι αγόρασα το. 

Εν συνηθίζω να ξαναθωρώ ταινίες που είδα, ούτε διαβάζω βιβλία δεύτερη φορά, εκτός τζαι αν εν κανένα με διηγήματα. Τα βιβλία στον κόσμο εν πολλά τζαι ο χρόνος λλίος. Τούτο έθελα να το ξαναδιαβάσω για να επισκεφτώ κατά κάποιον τρόπο τον κόσμο του, ειδικά μετά που έζησα το χιπστερικό πλέον Γουίλιαμσμπουργκ. 

Τζαι μετά που εθκιάβασα πέντε σελίδες ήβρα το κακογραμμένο, απλοϊκό τζαι πατροναρίστικο τζαι δεν ξέρω αν θα το θκιαβάσω για να φτάσω στες σκηνές που θυμούμαι που τα παιδικά μου χρόνια τζαι να τες αποδομήσω ή αν θα το πάρω σε κανένα σέκοντ χαντ βιβλιοπωλείο αθκιάβαστο.