Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Το Mοναστήρι να ‘ν καλά…

…άνοιξε τις κλειδαριές της παλιάς βαλίτσας, σήκωσε το σκέπασμα με χέρι που έτρεμε και είδε ένα γυμνό μωρό ξαπλωμένο σε ένα παχύ στρώμα βαμβάκι…

Πάνω που αναρωτιέσαι ποια από τις μοναχές ήταν η άτακτη, διαβάζεις περιγραφές για τη ζωή στο μοναστήρι και τις συνήθειες των μοναχών, που δεν μπορεί, κάποια σχέση θα έχουν με την συνέχεια της ιστορίας…

Η αδελφή Άννα συνοφρυώθηκε. «Αυτό αποκλείετε» είπε και οι ρυτίδες στο πρόσωπο της, που ήταν δημιούργημα περισσότερο του αυστηρού χαρακτήρα της παρά της ηλικίας της, ζάρωσαν.

Οκ, σίγουρα δεν είναι της αδελφής Άννας το μωρό. Άσε που αυτή η κάργια φαίνετε ότι θα μας δημιουργήσει μπελάδες… δεν θα περάσει το δικό σου Πεπίτα, θα σε συντρίψω!

«Θα ήθελα να βοηθήσω κι εγώ, μητέρα», είπε η αδελφή Μπεατρίθ.

Α, χα! Να την την ένοχη! Από την σελίδα 39 κιόλας… χμμμ αναρωτιέμαι πως θα εξελιχθεί τώρα! Δεν πήγαινε μόνο για προμήθειες στη πόλη η Μπεατρίθ…

Η αδελφή Μαρία Ινές είχε σοβαρούς λόγους να πιστεύει πως ο ερχομός του παιδιού στη μονή ήταν έργο της Θείας Πρόνοιας.

Η ηγουμένη κρύβει ένα μυστικό που θα μάθουμε σε αυτό το κεφάλαιο. Ακολουθούν ρομαντικοί περίπατοι στο πάρκο, αηδιαστικά γλυκόλογα με αναφορές στον Κολόμβο (!) και μια εκδρομή για σεξ!

Αφού τους μέτρησε για να σιγουρευτεί πως ήταν όλοι τους εκεί, βούτηξε το κρέας στο αρσενικό, προσέχοντας να μην αγγίξουν τα δάκτυλα της τη σκόνη. Οι σκύλοι μύρισαν το κρέας και μαζεύτηκαν γύρω της.

Και εκεί που νόμιζα ότι η ηγουμένη θα αρχίσει να σκοτώνει κόσμο εις το όνομα του Μωρού, όσο προχωρώ στην ανάγνωση καταλαβαίνω με απογοήτευση ότι δεν θα υπάρξει κανένα μακελειό, ούτε η ηγουμένη θα αρχίσει να κυνηγά τις μοναχές με τσεκούρι ουρλιάζοντας here’s Johnny…

Ακολουθούν λεπτομέρειες από τη ζωή του επισκόπου τον οποίο οι μοναχές λατρεύουν σαν θεό, ειδικά το λαγωνικό η αδελφή Άννα που του κάνει δώρα και κομπλιμέντα αλλά αυτός τη σιχαίνεται επειδή προτιμά πιο καλλίγραμμα δωράκια…

Είναι τόσο ανούσιο που νοιώθω εξαπατημένη… όχι τόσο για τα λεφτά που έδωσα ή τον χρόνο που μου πήρε να το διαβάσω όσο για την απογοήτευση μου όταν κατάλαβα ότι δεν θα συνέβαινε απολύτως τίποτα, καμία ανατροπή. Η μια αυτοκτόνησε και η άλλη ξεκίνησε μια καινούργια ζωή με το μωρό της. Αυτό είναι τόσο πρωτότυπο που δεν το έχουμε δει σε καμία χολιγουντιανή ταινία…

10 σχόλια:

  1. Σε νιώθω απόλυτα. να δίνεις ένα κάρο λεφτά για βιβλίο και στο τέλος να λες αποκλείεταινα είναι τόσο μαλακία. και όμως είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα τι βιβλίο είν' αυτό; Μου θύμισε το πρώτο επεισόδιο της Κάντυ :)
    Φυσικά η Κάντυ ήταν φοβερό καρτούν καμιά σχέση με το βιβλίο που διάβασες.

    Παλιά την πατούσα κι εγώ με βιβλία αλλά τα τελευταία χρόνια με την πιο κάτω τεχνική πολύ σπάνια μου'χει τύχει να μη διαλέξω βιβλίο που να μ'αρέσει:
    Για να διαλέξεις διαβάζεις το οπισθόφυλλο, την πρώτη σελίδα και μια τυχαία σελίδα κάπου στη μέση. Αν δε σε τραβούν αυτά τα αποσπάσματα δεν υπάρχει περίπτωση να σου αρέσει το βιβλίο.

    Δοκίμασε αν θες την τεχνική και πες μου :)

    x

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιό βιβλίο ήταν τούτο να μην το πάρω ποτέ στα χέρια μου???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mana, ακριβώς.... :S

    DaisyCrazy LOL @ Κάντυ!!!!!! δεν νομίζω να υπήρχε κορίτσι που να μη τη λάτρευε :-) πάω να ψάξω να βρω το πρώτο επεισόδιο, δεν το θυμάμαι! όσο για τα βιβλία, κι εγώ αυτό κάνω!!!!! :-) καμιά φορά όμως με παρασύρει το όνομα του συγγραφέα ή η περίληψη και αγοράζω στα τυφλά...

    LadyStou είναι Το Μοναστήρι, του Πάνου Καρνέζη... διάβασα παλιότερα μια συλλογή διηγημάτων του, Μικρές Ατιμίες ο τίτλος και μου άρεσε πάρα πολύ έτσι είπα να διαβάσω και αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μεγάλη απογοήτευση! Ευτυχώς που μας το είπεσ! Εγώ πάντα προσπαθώ να τελειώνω τα βιβλία που διάβάζω, αλλά αυτό δεν θα το τέλειωνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εγώ πάλι δεν τελειώνω τα βιβλία, τις ταινίες και τα άλμπουμ που δε μου αρέσουν, η ζωη είναι μικρή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ τα μόνα βιβλία που πραγματικά δεν άντεξα, ήταν του Κοέλο. Καταπιέστηκα να διαβάσω 4-5 βιβλία του και νομίζω το ένα ήταν το μοναδικό βιβλίο που δεν κατάφερα να τελειώσω ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το να σε απογοητεύσει ένα βιβλίο είναι πραγματικά τεράστια ξενέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραία Ελένη κι εγώ προσπαθώ να τα τελειώνω αν έχω προχωρήσει λίγο... τώρα για 3-4 σελίδες τα παρατάω εύκολα.

    Νυχτερινέ Ποδηλάτη ....για να είναι βαρετή, έννε; είναι και θέμα διάθεσης πολλές φορές αλλά αυτό πραγματικά....!

    Rain Tears κι εγώ δύο διάβασα και ήμουν κάπως "δλδ τόσο κακό αυτό ήτανε;!" και πρόσφατα μου είπε κάποιος που δεν πολυσυμπαθώ ότι έχει ένα ημερολόγιο με αποφθέγματα του Κοέλιο... πως συγκρατήθηκα να μην τον κοροϊδέψω ακόμα δεν ξέρω!!!

    Γλαύκη ναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. yes yes yes με τον κοέλο - ευτυχώς έshει τζι άλλους! εγώ ΕΝΑ εθκιάβασα (τάχα το πιο ξακουστό) τζιαι στο τέλος ένιωσα 5χρονο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή