Ανάρμοστη Έλξη

Στην αρχή ήταν ο μελαχρινός νεαρός με τα καστανά μαλλιά. Γυρόφερνε συνέχεια έξω από το σπίτι της και τα μάτια του έλαμπαν μόλις την έβλεπε. Προσπαθούσε να πλησιάσει, να τη ρίξει με γλυκόλογα και γαλιφιές. Αυτή κυρία στην αρχή, μετά έπεσε. Και να σου τα φιλάκια πάνω από τον φράκτη, και να σου τα υπονοούμενα για τα περαιτέρω.

Μετά εμφανίστηκε ο μαυρούλης, ο κούκλος με τα σγουρά μαλλιά. Αυτός δεν ήτανε τόσο θαρραλέος όσο ο μελαχρινός, δίσταζε και το σκεφτόταν. Πλησίαζε όμως και της έριχνε διαπεραστικά μαύρα βλέμματα. Δεν πολυμιλούσε κι όμως τη γοήτευσε.

Αυτοί οι δύο στο μεταξύ γίνανε φίλοι. Ξεροσταλιάζουμε που ξεροσταλιάζουμε θα σκέφτηκαν, ας περνά λίγο πιο ευχάριστα η ώρα. Όποιον και αν διαλέξει, εμείς πάλι φίλοι, τώρα που βρεθήκαμε.

Αυτό δεν την ενοχλούσε. Ήταν και οι δύο πολύ ωραίοι για να διαλέξει μόνο τον ένα και στο κάτω κάτω καλύτερα και τους δύο παρά να πληγωθεί κάποιος.

Μέχρι που εμφανίστηκε ο νέος. Με την τόλμη που του δίνουν τα νιάτα έδιωξε τον μαυρούλη και προσπάθησε να υπονομεύσει τον μελαχρινό. Αυτός όμως δεν περίμενε τόσο καιρό για να έρθει ένα σκατό να του πάρει τη γυναίκα μέσα από τα χέρια. Τσακωθήκανε.

Ο μελαχρινός, πιο συνεσταλμένος από τον ορμητικό νεαρό έκανε πίσω. Την κοίταζε όμως με μάτια λυπημένα και την παρακαλούσε να θυμηθεί τον έρωτα τους και τα φιλιά τους πάνω από τον φράκτη.

Πρέπει να πούμε ότι εκείνη δεν φέρθηκε τίμια. Ο νεαρός τη γοήτευσε από τη πρώτη στιγμή. Ήταν έτοιμη να του παραδοθεί όταν ένοιωσε δύο χέρια να την αρπάζουν στον αέρα, όλο της το σώμα μπερδεύτηκε σε μια ιλιγγιώδη στροφή και το πρώτο πράγμα που είδε μπροστά της, πίσω από το τζάμι, μόλις ένοιωσε ξανά τα πόδια της στο πάτωμα, ήταν ο νεαρός.

Δε βαριέσαι… έξυσε το δεξί αυτί της με το πίσω αριστερό πόδι, έγλυψε λίγο τη πατούσα της, έκανε μια στροφή όλο χάρη και ξάπλωσε νωχελικά στο κρεβάτι της. Και αύριο μέρα είναι!

Μια βόλτα σε διάφορα blogs μου θύμισε τα άρλεκιν που όλες κάποτε διαβάζαμε. Η δική μου εμπειρία είναι από κάτι βαρετά καλοκαίρια σε χωριό, όταν ήμουν γύρω στα 12-13 και είχα το ελεύθερο να ψαχουλεύω τα συρτάρια των θείων μου. Όλα τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας ήταν αγόρια και δεν ήταν πια γοητευτικό να κυνηγιέμαι στους δρόμους στριγγλίζοντας, κύριε δικαστά! Τότε έβρισκα και διάβαζα από μικιμάους μέχρι κλασική λογοτεχνία και soft porn αναγνώσματα. Κάτι μαύρα κουτιά για βιντεοκασέτες που δεν έγραφαν τίποτα απ’ έξω ακόμα δεν τολμώ να σκεφτώ τι είχαν μέσα και να κάνω τον συνειρμό… θεία Λάλλα;! Ας μη σκεφτούμε τι θα έλεγε για αυτό ένας καλός ψυχολόγος και ας απολαύσουμε το site!