Jesus shaves

Η ιταλίδα γκουβερνάντα προσπαθούσε να απαντήσει την τελευταία ερώτηση της δασκάλας όταν η μαροκινή μαθήτρια διέκοψε, φωνάζοντας «Συγνώμη, αλλά τι είναι ένα Πάσχα;»

Θα φανταζόταν κανείς ότι, παρόλο που είχε μεγαλώσει σε μια μουσουλμανική χώρα, θα είχε ακούσει αυτή τη λέξη, αλλά προφανώς όχι. «Το εννοώ» είπε. «Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάτε».

Η δασκάλα ζήτησε από τους υπόλοιπους να εξηγήσουμε.

Οι Πολωνέζες ξεκίνησαν όσο καλύτερα μπορούσαν. «Είναι» είπε η μια, «ένα πάρτι για το μικρό αγόρι του Θεού που λέει τον εαυτό του Ιησού και… σκατά». Κόμπιασε και η συμπατριώτισσα της έσπευσε να τη βοηθήσει.

«Λέει τον εαυτό του Ιησού και μετά αυτός πεθάνει μια μέρα σε δύο… κομμάτια… από ξύλα».

Η υπόλοιπη τάξη άρχισε να συμμετέχει, προσφέροντας αποσπασματικές πληροφορίες που θα έκαναν τον Πάπα να πάθει εγκεφαλικό.

«Αυτός πεθάνει μια μέρα και μετά πάει πάνω από το κεφάλι μου να ζει με τον πατέρα σου».

«Είχε στον εαυτό του μακριά μαλλιά και μετά που πεθάνει, πρώτη μέρα αυτός έρθει πίσω εδώ να πει γεια σου στους ανθρώποι».

«Αυτός καλός, Ιησούς».

«Αυτός κάνεις καλά πράγματα, και στο Πάσχα εμείς είμαστε στενάχωροι γιατί κάποιος τον κάνει νεκρό σήμερα».

Ένα βασικό πρόβλημα ήταν το λεξιλόγιο. Απλά ουσιαστικά όπως σταυρός και ανάσταση μας διέφευγαν εντελώς, πόσο μάλλον πιο σύνθετες φράσεις όπως «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Αντιμέτωποι με τη πρόκληση να εξηγήσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο της χριστιανοσύνης, κάναμε ό,τι θα έκανε κάθε φυσιολογική ομάδα ανθρώπων. Αρχίσαμε να μιλάμε για φαγητό.

«Το Πάσχα είναι μια γιορτή για να τρώμε αρνάκι» εξήγησε η ιταλίδα γκουβερνάντα. «Μπορούμε να φάμε πολλή σοκολάτα».

«Και ποιος φέρνει τη σοκολάτα;» ρώτησε η δασκάλα.

Ήξερα τη λέξη, οπότε σήκωσα το χέρι μου λέγοντας «Το Πασχαλινό Κουνέλι. Αυτός φέρνει τη σοκολάτα».

«Ένα κουνέλι;» Η δασκάλα, υποθέτοντας ότι είχα κάνει λάθος τη λέξη, έβαλε τα χέρια της πίσω από το κεφάλι της, κουνώντας τα δάχτυλα της σαν να ήταν αυτιά. «Αυτό εννοείς; Ένα κουνέλι κουνέλι;»

«Ναι, βέβαια» είπα. «Αυτός έρθει βράδυ όταν κοιμόμαστε στα κρεβάτια. Με ένα χέρι έχει καλάθι και φαΐ.»

Η δασκάλα αναστέναξε και κούνησε το κεφάλι της. Κατά την άποψη της έμοιαζε να είχα μόλις εξηγήσει τι ακριβώς δεν πάει καλά με τη χώρα μου. «Όχι, όχι» είπε. «Εδώ στη Γαλλία τη σοκολάτα τη φέρνει μια μεγάλη καμπάνα που έρχεται πετώντας από τη Ρώμη».

Ζήτησα ένα τάιμ άουτ. «Μα πως μπορεί να ξέρει η καμπάνα που ζει κάποιος;»

«Γιατί» μου απάντησε, «πως το ξέρει το κουνέλι;»

David Sedaris
Jesus Shaves
Εγκώ μιλήσει καλά κάποια μέρα

Καλό Πάσχα σε όλους!!!