Ευτυχώς!

Σήμερα στο σουπερμάρκετ μια γυναίκα έλεγε σε μια άλλη γυναίκα: προχτές το μεσημέρι εκάθετουν στη στάση ένας μαύρος, ποτούτους τους πακιστανούς. Εφκήκα θκυο τρεις φορές τζαι έβλεπα τον για να με δει ότι τον είδα. Αλώπως ήρτεν να κάμει αναγνώριση τζαι να έρτει άλλην ώρα να ανοίξει κανένα σπίτι. Τελικά ήρτεν το λεωφορείο εμπήκε μέσα τζαι έφυεν. Ευτυχώς οι μιτσιοί τζειπάνω άμα δουν κανένα ξένο δείχνουν του.

Τι του δείχνουν; Δεν ξέρω! Έμεινα με ανοιχτό το στόμα να την κοιτάζω μέχρι που με είδε, έκαμα τη κίνηση του κεφαλιού που λέει τς τς τς τς και απομακρύνθηκα. Την ίδια ώρα από τα μεγάφωνα του σουπερμάρκετ-wannabe-σκυλάδικου ακουγόταν ένα τραγούδι που έλεγε ότι ο θεός έκαμε τον έλληνα την όγδοη μέρα και έγινε ο κόσμος πιο ερωτικός και πιο σοφός! Με έπιασε υστερικό γέλιο μαζί με απελπισία η οποία εντάθηκε μόλις τώρα που ανακάλυψα ότι το εν λόγω άσμα το τραγουδά το είδωλο της φαντασίωσης μου… ευτυχώς που δεν μου δίνει σημασία και την γλύτωσαν τα αυτιά μου!

Το περασμένο Σάββατο κάτσαμε για φαγητό σε εστιατόριο απέναντι από… εχμμμ ένα μέρος στο οποίο οι κοπέλες έμπαιναν βαμμένες σαν drag queen, χτενισμένες σαν γάμος στα κοκκινοχώρια, φορώντας αποκαλυπτικά εφαρμοστά ρούχα, δωδεκάποντα και υποβασταζόμενες για να μπορούν να ταράσσουν ενώ οι άντρες έδιναν τα κλειδιά των μερσεντές σε υπαλλήλους για να τους τα παρκάρουν ενώ οι ίδιοι, οι κοιλιές τους και οι υποβασταζόμενες έμπαιναν μέσα. Διασκέδασα πολύ. Είδα όλο το πανηγύρι χωρίς να χρειαστεί να ακούσω ούτε μια σκυλάδικη νότα!

Χτες το πρωί χρησιμοποίησα το λεωφορείο. Δύο άτομα ήμασταν μέσα, εγώ και μια κοπελίτσα. Πιάσαμε τη κουβέντα και όταν κατεβήκαμε στο τέρμα περπατήσαμε μαζί μέχρι την Ανεξαρτησίας. Είναι ωραίο να γνωρίζεις κόσμο σε έτσι σκηνικό, όπως τα έργα αλλά όχι ακριβώς. Η κυρία Κούλα ας πούμε, τη περασμένη Τρίτη γνώρισε ένα νεαρό στον ηλεκτρικό και στη μισή παράσταση βγάζανε τα μάτια τους στη γκαρσονιέρα του. Γιατί είναι τόσο άδικος ο κόσμος;!

Πριν από πάρα πολλά χρόνια είδα αυτή τη ταινία. Πέρα από το θέμα που προβάλλει το trailer, ξεκινά με την ξανθιά να προσλαμβάνει τον ζιγκολό για να τη συνοδέψει σε μια οικογενειακή υποχρέωση. Η ιδέα μου άρεσε. Πολύ. Από τότε προσπαθώ να βρω ευκαιρία να την χρησιμοποιήσω. Υπάρχουν βέβαια ένα δυο προβληματάκια, όπως το ότι δεν έχω ιδέα που συχνάζουν οι κύπριοι ζιγκολό και αν είναι να μοιάζουν με αυτόν στην ταινία να μου λείπει! Μήπως να προσλάβω κανέναν ηθοποιό; Δεν χρειάζεται να είναι ο Μαρτάς, μπορώ να συμβιβαστώ και με κάποιο λιγότερο ωραίο. Όμως έχω οικογενειακή υποχρέωση. Και τον χρειάζομαι!

Γενετζαίματα. Εκείνο το δρώμενο που θα είμαστε μαζεμένες οι γενέτζιες μέσα στη κουζίνα και θα μιλούμε για χαρτώματα (=το πάρτυ), γάμους (=τους καλεσμένους), εγκυμοσύνες (εμετός), γέννες (κι άλλος εμετός), τρίπατα (βιετναμέζικος εμετός), συνταγές, τηλεοπτικά (και θα πρέπει να συμφωνήσω ότι ναι, η Ζέτα είναι κούκλα αλλιώς θα είμαι ένα παράξενο φρικιό!) ενώ οι αδρώποι της καθεμιάς θα είναι στη μπροστινή βεράντα να καπνίζουν γιατί ξαφνικά έγινε και ο θείος Πανίκκος ευρωπαίος που δεν καπνίζει μέσα στο σπίτι και θα μιλούν για πολιτική και ποδόσφαιρο ενώ ένας πολύ συγκεκριμένος θείος θα με κοιτάζει και θα ξερογλείφεται.

Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp!