Η Ουφ! ρωτά την Ράνια (και η Ράνια απαντά)

Οι εντολές της Πρασινάδας μέσω του γραμματέα της, του Αιμίλιου του Μήλου ήταν σαφείς: θα έπαιρνα συνέντευξη από τη Ράνια. Χάρηκα γιατί τη Ράνια την ήξερα… εδώ που τα λέμε θα χαιρόμουν από όποιον / όποιαν και να έπαιρνα συνέντευξη, η εξαφάνιση του Αιμίλιου δεν είχε καμία σχέση μαζί μου, πληροφορίες λένε πως τον έφαγε η Πρασινάδα. 

Η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό είναι και η πρώτη που θα διαβάσετε πιο κάτω. Περίμενα να μου απαντήσει πως δεν ξέρει, δεν το έχει σκεφτεί κλπ. Όμως, πλέον είμαι βέβαιη ότι το Chester's Books κάποια στιγμή θα το χαρούμε, φτάνει να μας πληρώνει η Ράνια το εισιτήριο και τη διαμονή στο Λονδίνο :Ρ

Όταν ανοίξεις κάποτε εκείνο το βιβλιοπωλείο που θέλεις στο Λονδίνο τι όνομα θα του δώσεις;

θα το ονομάσω Chester's Books..και το logo θα είναι ενα mini pincher σε ενα χαλί και μπροστά του ενα ανοιχτό βιβλίο! (from my dog που λεγόταν Chester) 

Υπάρχει κάποιο βιβλίο με την ηρωίδα του οποίου νοιώθεις να ταυτίζεσαι απόλυτα και αν ναι ποιο είναι αυτό; 

Απόλυτα νομίζω δεν ταυτίζομαι με καμμία ηρωίδα..αλλά βλέπω characteristics of myself σε μερικές ηρωίδες όπως η Jane Eyre που είναι passionate and opinionated, η Sonya απο το Crime and Punishment για το devotion της στην οικογένεια της, η Elizabeth Bennet απο το Great Expectations για την λογική και την εξυπνάδα της, η Jo απο το Little Women γιατί είναι αγοροκόριτσο και τα λέει έξω απο τα δόντια..γενικά over the years ταυτίστηκα με διάφορες ηρωίδες depending σε τι φάση ήμουν. Lately επειδή διάβασα το A song of Ice and Fire (τα βιβλία που έγιναν σειρά με τον τίτλο Game of Thrones) ταυτίστηκα με την Catelyn Stark. 

Ποια είναι η ταινία ή οι ταινίες που έχεις δει περισσότερες φορές χωρίς να βαριέσαι ακόμα και αν ξέρεις την κάθε ατάκα και τη κάθε σκηνή που ακολουθεί; 

Είναι 2 και τις βλέπω τουλάχιστον once a month..το Armageddon γιατί είναι απο τις λίγες ταινίες που κατάφερε να με συγκινήσει (η σκηνή που η Liv Tyler αποχαιρετά τον μπαμπά της) και το Lord of the Rings όχι μόνο γιατί είναι απο τα αγαπημένα μου βιβλία αλλά επειδή είναι απο τις καλύτερες ταινίες του αιώνα και επειδή παίζει ο αγαπημένος μου Ian McKellen.. Ξέρω τα lines by hard..I recite them in my head την ώρα που βλέπω την ταινία!

Ποια είναι η πιο ηλίθια ερώτηση που σου έκαναν σε συνέντευξη για δουλειά και τι τους απάντησες; 

Αν είμαι παντρεμένη και απάντησα όχι αλλά ελπίζω να μην έχει κάποια βαρύτητα για το ποιός υποψήφιος θα επιλεχθεί τελικά για την θέση. 

Στο προφίλ σου στο μπλογκ γράφεις ότι διαβάζεις βιβλία, εφημερίδες, μπλογκς και το μυαλό των ανθρώπων. Αν είχες στη πραγματικότητα αυτή τη δυνατότητα (να διαβάζεις το μυαλό των ανθρώπων, όχι τα υπόλοιπα) πως θα την χρησιμοποιούσες; 

Νομίζω δεν θα ήθελα να έχω αυτή την ικανότητα..I would be so unhappy. Αν την είχα πιθανόν I would take advantage of it for my benefit..ξέρω γω θα πήγαινα σε κανένα τηλεπαιχνίδι γνώσεων και θα κέρδιζα τα λεφτά γιατί θα μπορούσα να διάβαζα τι σκέφτεται ο παρουσιαστής την ώρα που θα έκανε τις ερωτήσεις (hopefully τις σωστές απαντήσεις!).. αλλά νομίζω μια τέτοια ικανότητα θα ήταν κατάρα γιατί δεν είναι ωραίο να γνωρίζεις τι σκέφτεται ο άλλος. Ο λόγος που το έγραψα αυτό είναι γιατί μερικές φορές I read between the lines αυτών που λέει ο άλλος..στους κοντινούς μου ανθρώπους εννοώ..αυτά που θέλεις να πείς αλλά δεν τα λές. Αλλά even in that case I still act as if και δεν κατάλαβα τι μπορεί να σκέφτεται ο άλλος γιατί what comes out of their mouth its the important thing..

Έσβησες ποτέ ανώνυμο ή επώνυμο κόμμεντ από το μπλογκ σου και αν ναι γιατί; 

Οχι..I believe that people are entitled to their opinions και ακόμα και αν δεν συμφωνώ δεν σημαίνει οτι δεν δικαιούται να πεί αυτό που πιστεύει. As long as its not offensive to me or other people that read/comment on the blog τότε δεν έχω λόγο να το σβήσω. Μέχρι τώρα δεν έτυχε να χρειαστεί να το κάνω.  

Μοιράσου μαζί μας μια ιστορία από τα γυρίσματα εεεεεε από ένα αστείο περιστατικό που ίσως σου συνέβηκε σε σχέση με το μπλογκ εννοώ! 

Αστείο περιστατικό..χμ..το πιο αστείο/shocking (το είχα γράψει και στο blog) είναι που με ρώτησαν μια φορά στο άσχετο αν είμαι η Ράνια η blogger  και που μερικές φορές ξεκινώ να λέω κάτι και μου απαντούν 'α ναι το διάβασα στο blog σου...' και συνεχίζουν μόνοι τους την ιστορία!

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι Ράνια και όλοι!!! 

No computer weekend

Τη Παρασκευή το βράδυ αποφάσισα πως το σαββατοκύριακο θα ήταν ένα διήμερο μακριά από το κομπιούτερ και το ίντερνετ. Μάζεψα το λάπτοπ στη θήκη του και το φύλαξα στη ντουλάπα κολλώντας πάνω του ένα σημείωμα με κόκκινο μαρκαδόρο που έλεγε «μη το ανοίξεις, διάβασε ένα βιβλίο, δες μια ταινία, καθάρισε τη βιβλιοθήκη».

Φυσικά αν ήθελα να ανοίξω το λάπτοπ θα το άνοιγα όσα σημειώματα και αν του κολλούσα αλλά ήθελα να δώσω λύσεις στον εαυτό μου σε μια στιγμή αδυναμίας. Όταν είσαι διακοπές είναι πολύ εύκολο να μην ασχολείσαι καθόλου με τον ονλάιν εαυτό σου αλλά όταν είναι ακόμα ένα συνηθισμένο σαββατοκύριακο όσο να ‘ναι θες να δεις τα μέηλ σου, να τα απαντήσεις, να διαβάσεις κάτι και να το κάνεις share, να περιμένεις feedback και τελικά να καταλήξεις ακόμα ένα πεντάωρο να σκοτώνεις την ώρα σου με μαλακίες.

Αυτό ήθελα να αποφύγω!

Το Σάββατο το πρωί πήγα θάλασσα, πήγα σπίτι το μεσημέρι, έφτιαξα κάτι να φάω, κοιμήθηκα λίγο, ξύπνησα και ήθελα να δω τα μέηλ μου. Σκέφτηκα πως αν λύγιζα τόσο εύκολα σε μια τόσο απλή πρόκληση πως θα έβαζα σοβαρούς στόχους και σκοπούς στη ζωή μου και γι’ αυτό δεν ξέρω τι μου γίνεται επειδή δεν μπορώ να κρατήσω καν μια τόσο απλή απόφαση και τελικά δεν άνοιξα το λάπτοπ.

Στη πραγματικότητα οι σκέψεις μου διήρκησαν περίπου πέντε δευτερόλεπτα και ήταν πολύ πιο ανάλαφρες από τη πιο πάνω παράγραφο.

Πήρα τηλέφωνο τον Maurice για να κλαφτώ και με ενημέρωσε ότι στο Public για μια βδομάδα μπορείς να πάρεις οποιοδήποτε βιβλίο δεν θέλεις και σαν αντάλλαγμα μπορείς να αγοράσεις ένα άλλο με μόνο ένα ευρώ έτσι βρήκα στόχο για το απόγευμα αποφασίζοντας ποια βιβλία θα ξεφορτωθώ. Ήξερα πολύ καλά ποια βιβλία θα ξεφορτωνόμουν, κάποια που αγόρασα πριν από αρκετά χρόνια όταν τίτλοι όπως «ο Αλχημιστής» με ψάρωναν γιατί νόμιζα πως είναι φιλοσοφικά.

Αν δικαιούμουν να ανοίξω το κομπιούτερ θα κοίταζα να δω τι θα κάνει το Public όλα τα βιβλία που θα μαζέψει, αν είναι να τα δώσει για ανακύκλωση πολύ ωραία αλλά αν θα τα έδινε ή πουλούσε σε άλλους δεν θα ήταν κρίμα να πάει ένα τόσο ηλίθιο βιβλίο σε κόσμο που με άλλες συνθήκες δεν θα το αγόραζε / διάβαζε;

Το βράδυ ευτυχώς είχε στη τηλεόραση το Four weddings and a funeral έτσι ανάμεσα στα χάχανα τη στιγμή που ο Huge Grant κρύβεται σε ένα ντουλάπι όταν οι νεόνυμφοι κάνουν σεξ και στα δάκρυα την ώρα της κηδείας δεν χρειάστηκα καθόλου το κομπιούτερ.

Τη Κυριακή το πρωί εφοδιάστηκα με εφημερίδες τις οποίες διάβαζα μέχρι το απόγευμα και μετά, την ώρα που κανονικά θα έλιωνα στο κομπιούτερ άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο που ξέθαψα από τη βιβλιοθήκη και δεν προοριζόταν για ανακύκλωση. Πλέον δεν είχα ανάγκη το κομπιούτερ ούτε το ίντερνετ και άρχισα να θυμάμαι εκείνη την εποχή πριν από οχτακόσια χρόνια που οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς computers, laptops, mails, Facebook, Blogs, Twitter, likes, shares, replies, forwards, follows, updates και διάφορα άλλα τότε ακαταλαβίστικα και τώρα απαραίτητα.

Το βράδυ ευτυχώς βγήκα έτσι δεν ξέρω αν θα εξακολουθούσα να μην τα έχω ανάγκη ή αν θα λύγιζα. Σήμερα το πρωί ξύπνησα νωρίς και το άνοιξα για να κάνω κάτι σημαντικά πράγματα που είχα να κάνω έτσι άνοιξα τα μέηλς μου και τα απάντησα μετά άνοιξα το Facebook και έκανα τα likes, shares, replies μου, μετά διάβασα διάφορες ειδήσεις από διάφορα site, δέστε αυτό, δεν είναι φανταστικό;

Τώρα η ώρα είναι μία και άρχισα να πεινάω, θα τα κλείσω και θα πάω στη κουζίνα. Ακόμα δεν έχω κάνει τα σημαντικά πράγματα που είχα να κάνω… 

oh my love vol.3

Δεν καταλαβαίνω λέξη από ότι λέει αλλά δεν τα λέει πολύ ωραία;! Άσε τον άνθρωπο να μιλήσει μωρή γερμανίδα Μπήλιω!!

Νοικοκυροσύνες

Μέσα από την απόλυτη την γνήσια την αυθεντική την καθαρά καλοκαιρινή βαρεμάρα που με κρατά εδώ και κάμποσες μέρες αποφάσισα να συγυρίσω ολόκληρο το σπίτι μέσα στο οποίο γίνεται ο κακός χαμός γιατί πετάω ότι θέλω όπου θέλω και όπως θέλω και την ίδια μέθοδο ακολουθώ και στο συγύρισμα αφού ανοίγω ένα συρτάρι βγάζω πράγματα από μέσα, πετάω τα μισά, ξεσκονίζω τα υπόλοιπα, τα βάζω πίσω ενώ όσα πιστεύω ότι θα ταίριαζαν κάπου αλλού τα πετάω προσωρινά σε ένα άλλο συρτάρι μέχρι να έρθει η σειρά και του τελευταίου συρταριού για να ξαναξεκινήσω από την αρχή και να πετάξω άλλα τόσα και μετά από καιρό να νευριάζω που τα πέταξα και γιατί δεν τα κράτησα και αφού έχω τόσο χώρο αλλά ας μη γκρινιάζω γι αυτό από τώρα, ας γκρινιάξω μετά που θα τα πετάξω και σκέφτομαι ότι έχει καιρό να γκρινιάξω για διαμέρισμα αλλά με μια υποτίθεται σοβαρή έρευνα που έκανα κατάλαβα ότι για ενοίκιο πάει περίπου δέκα ευρώ το τετραγωνικό άρα για μια τρύπα πληρώνεις τετρακόσια ευρώ και σκέφτομαι σοβαρά να μεταναστεύσω σε άλλη γη σε άλλα μέρη και αυτό το ίντερνετ μου έχει σπάσει τα νεύρα γιατί μια μικρή έρευνα έκανα και με τυφλώνει σε όποια σελίδα και αν μπω με διαφημίσεις για διαμερίσματα με τόσα ευρώ στην τάδε πόλη και δεν είναι σαν τις δικές μας τις πολυκατοικίες τις τετράγωνες με τις εσωτερικές βεράντες στα ακάμωτα με ονόματα όπως Mappouros Court ή Efterpi Bldg αλλά κτίρια με χαρακτήρα και ομορφιά έτοιμα για παντρειά (ε;!) ψηλοτάβανα με παρκέ και μεγάλα παράθυρα να μπαίνει ο ήλιος να βλέπω το φως να παύει ο έρως να είναι τυφλός (ε;!) και δεν με φτάνει το βάρεμα μου βρήκα και την πόλη και την περιοχή και την πλατεία και τον δρόμο και νομίζω θα πουλήσω τα υπάρχοντα μου και θα πάω!

Ούφφου βαριέμαι!

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε

Νομίζετε!

Με τζείνο το βίντεο στο YouTube μετά το αρχικό σοκ γέλασα τόσο πολύ που έτρεχαν τα μάτια μου. Εντάξει, η αισθητική του καθενός διαφέρει τζαι σίγουρα κάποια σχόλια ήταν πολλά άκυρα αλλά τα περισσότερα ήταν πιο αστεία ακόμα τζαι που το ίδιο το βίντεο γι αυτό απογοητεύτηκα πολλά όταν τα έσβησαν. Όταν όμως άρχισαν να εμφανίζονται σχόλια που χαρακτήριζαν το άσμα «έπος» τζαι «εξαιρετικό» τζαι «τα σπάει» ξύπνησε η επαναστάτρια μέσα μου, ύψωσα το κεφάλι, ανέβασα τα μανίκια, πρόταξα το στήθος τζαι πάτησα dislike.

Οι τροϊκανοί, οι μοϊκανοί και οι αριανοί

Πήρε το αυτί μου ότι κατέβηκαν κάτι τύποι από την Ευρώπη για να μας βοηθήσουν με το μνημόνιο μας, ή δεν έχει σχέση με τη μνήμη και τα μπερδεύω; Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα πάθουν απανωτά εγκεφαλικά όταν δουν τους κυβερνητικούς… Λάθος, ανυπομονώ για τη στιγμή που θα πάθουν απανωτά εγκεφαλικά οι κυβερνητικοί όταν δουν τους τροϊκανούς.

Η Ευρώπη τον Μεσαίωνα 

Διάβασα ότι χτες σε ναό έγινε δοξολογία για την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. Ναι. Δοξολογία. Για την ανάληψη της προεδρίας. Της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τη χρονιά 2012. Μετά Χριστό. Θα μου πεις το 2012 προ Χριστού δεν υπήρχαν χριστιανοί. Οκ. Δηλαδή προεδρεύουμε και ο θεός βοηθός. Και κάτι έλεγε για την Ευρώπη που η εκκλησία ελπίζει να επιστρέψει στις ρίζες της ή κάτι τέτοιο, δεν πολυκατάλαβα. Μάλλον είδαν και τη «βιντεοταινία» της πρώτης παραγράφου. Όμως, σε ποιες ρίζες ακριβώς να επιστρέψει η Ευρώπη που να έχει σχέση με την εκκλησία;

I wish I was special

Είπα θεός πιο πάνω και θυμήθηκα ένα θεό που γνώρισα τη περασμένη βδομάδα. Τον γνώρισα με μια πολύ γενικευμένη έννοια της λέξης γνώρισα φυσικά, κυρίως αυτός καθόταν στην άλλη άκρη της αίθουσας και θαύμαζε την ομορφιά του κι εγώ καθόμουν στην άλλη άκρη της αίθουσας (την άλλη-άλλη όχι την άλλη την ίδια με τη δική του) και θαύμαζα την ομορφιά του. Ενώ αν ήμουν δίμετρη παστή κουκλάρα θα θαυμάζαμε και οι δύο την ομορφιά μου… αχ αχ αχ… σύμφωνα με το word, που αναγνώρισε τη λέξη παστή, πρέπει να είμαι σαρδέλα όχι κουκλάρα… αχ αχ αχ…

Κι εγώ έχω θέμα αλλά δεν το κάνω θέμα

Σκέφτομαι να τυπώσω τα ποστ του μπλογκ. Όχι όλα, τα καλύτερα. Δηλαδή όλα. Θα πάω σε μια τράπεζα που είναι και επίκαιρες, θα κάνω ένα δάνειο για να το εκδώσω, θα βάλω και ένα φίλο μου που βγάζει ωραίες φωτογραφίες να βάζει μια πάνω από κάθε ποστ/διήγημα, θα του βάλει ο εκδοτικός οίκος τιμή πώλησης 25 ευρώ, το 75% των κερδών θα είναι δικό μου, έχω από ότι λέει ο μπλόγκερ 153 αναγνώστες, αν αγοράσει ο καθένας ένα για τον εαυτό του, ένα για το έτερο του ήμισυ, δύο για τους γονείς του, ακόμα δύο για τους παππούδες του, τι λέω, ακόμα τέσσερα για τους παππούδες του και από πενήντα για συγγενείς και φίλους έχουμε 18.75 το κάθε βιβλίο επί 153 επί δύο και 153 επί έξι και 153 επί 50 ίσον με 8.874… πολύ λίγα… υπολογίστε 50 ευρώ το κάθε βιβλίο και εκατό ο καθένας για συγγενείς και φίλους… πάλι λίγα είναι… δε βαριέσαι, έτσι κι αλλιώς μόνο για τη δόξα το κάνω!