Τη γλώσσα μου έδωσαν σαντανωμένη

Πριν λίγα χρόνια, σε κάτι μαθήματα ιταλικών όπου η καλύτερη μαθήτρια ήταν μια ρωσίδα γιαγιά ενώ εμένα μου είχε γυαλίσει ένας γερμανός, μια γυναίκα δεκαπέντε είκοσι χρόνια μεγαλύτερη μου μιλούσε ελληνικά, δηλαδή προφορά Αθήνας και περιχώρων, έτσι μια μέρα που φτάσαμε πρώτες και πιάσαμε τη κουβέντα, την ρώτησα από πού ήταν, σε αυτή την πολυπολιτισμική τάξη.

Με καμάρι, με ρώτησε αν την ρωτούσα επειδή μιλά έτσι. Ναι, της λέω, σπούδασα Αθήνα και μου αρέσει πολύ μπλα μπλα μπλα, μήπως είσαι από Αθήνα; Εδώ να αναφέρω πως τα πρώτα ένα δύο τρία τέσσερα πεντέξι καμιά δεκαριά χρόνια μετά που ήρθα Κύπρο από σπουδές, ένοιωθα σαν μετανάστρια, σαν παραπεταμένη, σαν ναυαγός σε ξερονήσι, άκουα Αθήνα τζαι έλιωνα.

Αλλά προφανώς όχι για τους ίδιους λόγους με την κυρία διότι αυτή, ήταν κυπραία που εμεγάλωσε στη Κύπρο τζαι δεν έμεινε ποττέ της πούποτε στην Ελλάδα αλλά μιλούσε καλαμαρίστικα επειδή είναι η γλώσσα μας και δεν πρέπει να μιλούμε με οποιαδήποτε προφορά που παραποιεί την ελληνική γλώσσα κλπ κλπ. Καταλαβαίνετε πως μετά από αυτό, όποτε της μιλούσα εχρησιμοποιούσα κυπριακές λέξεις που τες έβρισκα σε λεξικό, μόνο τζαι μόνο για να την εκνευρίζω.

Ακόμα το έχω απορία όμως, θεωρώντας ότι σε ένα κυπριακό περιβάλλον πρέπει να καταβάλλει προσπάθεια για να καλαμαρίζει, εν βαρκέται να προσέχει συνέχεια; Εν της φεύκει καμιά λέξη στα χωρκάτικα κυπριακά; Αν την αντελοσιάσει κανένας εν θα αρκέψει να θκιαολίζεται στα κυπριακά; Θα πει μπα σε καλό σου με τρόμαξες, ή εννά πει εφοΐτσιασες με;

Εθυμήθηκα την μετά που διάβασα την σημερινή εγκύκλιο του Τόμι. Τούτες οι πατρικές απευθύνσεις του, ξεπερνούν με τζαι όσο τζαι αν το θέλω εν έχω τα άντερα να την σχολιάσω. Μόνο που κάπου εσαντανώθηκε. Αν θέλει να έχει παιδεία που να μας φέρνει σε επαφή με την Ευρώπη, για γαλλική, γερμανική ή ιταλική παιδεία έπρεπε να κόπτεται, δεν ξέρει ότι τζαι η Ελλάδα στον μεσαίωνα έμεινε;