Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Πενήντα ευρώ

Μπαίνω σε ένα κατάστημα, πάω στο ράφι με το προϊόν που αγοράζω κάθε τρία-τέσσερα χρόνια, μου το βρίσκει η πωλήτρια, πάμε προς το ταμείο και μου έρχεται η έμπνευση να την ρωτήσω πόσα στοιχίζει. Δεν ξέρω αν ακρίβυνε τόσο από τότε που είχα να το αγοράσω αλλά σαράντα ευρώ για ένα μέηκ απ παραλίγο να με στείλουν στην εντατική. Δεν το αγόρασα φυσικά, θα βασιστώ στη φυσική μου ομορφιά από δω και πέρα.

Το ποστ είναι εμπνευσμένο από αυτό το άρθρο και από τα σχόλια του, κάτι που είναι πολυτέλεια για σένα, για μένα είναι ανάγκη και κάτι που για σένα είναι ανάγκη, για μένα είναι πολυτέλεια οπότε νομίζω πως έχουν όλοι δίκαιο στο τέλος.

Ας δούμε πως μπορώ να ξοδέψω πενήντα ευρώ.

Μια υδατική προσώπου, υγρό για φακούς και κρέμα για τα χείλη που σκάνε.

Ένα παντελόνι, ένα πουλόβερ και μια μπλούζα από ισπανική εταιρεία made in Bangladesh.

Τρία βιβλία, τρία βρακιά και δύο σουτιέν.

Ένα ζευγάρι παπούτσια.

Μια παράσταση, ένα σινεμά, φαγητό, δύο ποτά.

Σουπερμάρκετ.

Ανανέωση κυκλοφορίας αυτοκινήτου και το ετήσιο του πλύσιμο σε συνεργείο.

Βενζίνη για δύο βδομάδες.

Καθάρισμα του λάπτοπ που είναι έτοιμο να απογειωθεί, να βγει από το παράθυρο και να ταξιδέψει στο διάστημα.

Δίλημμα. 


8 σχόλια:

  1. έμπαινα παλιά στη διαδικασία να μιλήσω για αππώματα. Τσέντες των 500 ευρώ, παπούτσια των 300, ταξίδια 3 φορές το χρόνο, διαμονή σε πολυτελές ξενοδοχείο, φαί έξω κάθε τρίτη μέρα.
    Αν το δεις έτσι, τζι εγώ που έχω τσάντα των 50ευρώ, τζαι παπούτσια των 50, τζαι πάω ένα ταξίδι κάθε 1μιση χρόνο (και αν), και μένω σε φίλους ή σε χόστελς, τζαι φκαίνω για φαί 1 φορά κάθε 10 μέρες, είμαι αππωμένη για τον άλλο που έχει:

    μια τσάντα των €15 εδώ και 3 χρόνια, παπούτσια των €12 που μια αγορά, παν ταξίδι κάθε χρόνο αλλά παν σε κάμπινγκ, τζαι άμα φαν έξω εν μια μακαρονάδα σε σπίτι φίλων.

    Τζαι τούτοι εν υπερβολικοί μπροστά σε άλλους που την τσάντα και τα παπούτσια τους επιάσαν τα που προγράμματα φιλανθρωπίας ή αλληλεγγύης, που έχει να παν ταξίδι που τζείνη τη φορά πριν 18 χρόνια που επήαν στους κουμπάρους στην Αθήνα, που έχει να φαν κάπου έξω 2 χρόνια.

    Έλεα ότι αφού έχει τόσα λεφτά "για πέταμα" ας τα δώσει σε τζείνους που έχουν ανάγκη. Αλλά ρε γμτ, εν δικά σου. Είτε τα δούλεψες, είτε τα δουλέψαν άλλοι για σένα, η μιζέρια εν υποκειμενική.

    Τζαι τελικά η ιστορία ούλλη είναι να αναγνωρίζεις το άππωμα σου; Εν ξέρω. Μεγάλο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επίσης...50 για το ίντερνετ, το ρεύμα με τίποτε, ψώνια για το σπίτι με τίποτε, νερό με τίποτε...μπορείς να πάεις να ψωνίσεις 10 πράγματα από το Άλφα Μέγα τζιαι να σου φκουν 50ευρώ. Ε; Τι λές;;;


    Μια τραγωδία η κατάσταση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Που την άλλη μπορείς να πεις ότι 40 ευρώ κάθε 3-4 χρόνια τα δίνεις οπότε γιατί όχι. Εξαρτάται πως βάζεις σε προτεραιότητες τις ανάγκες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και ποιοι είναι οι διαθέσιμοι σου πόροι, μισθός,οικονομίες και στην Κύπρο παίζει και η χορηγία γονιών και το παρατράβημα. Επίσης για ακόμα μία φορά συμφωνώ με την Μουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν δεν θα στερηθεις που κατι αλλο πιο σημαντικο ισως και να μην ειναι πολλα. Οπως ειπε τζαι η μουν τα παντα ειναι σχετικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Tρία βιβλία= πέλα σέλα 30 ευρώ
    Τρία βρακιά= ατε πες 10
    10 ευρώ για 2 σουτιέν;; Μήπως πρόκειται για βάτες με τιράντες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή