Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Mental age: 25

Κάμνοντας κλικ ποτζεί ποδά κατέληξα να κάμνω ένα τεστ για το πόσον χρονών εν ο εγκέφαλος μου τζαι εφκήκα εικοσιπεντάχρονη. Τωρά κατά πόσο μπορούν να το κρίνουν από έξι ερωτήσεις δεν με πείθει τζαι πολλά αλλά είμαι πολύ νέα για να το αμφισβητήσω.

Όταν ήμουν που τα καλά εικοσιπεντάχρονη, το μεγαλύτερο μου πρόβλημα ήταν το ότι ήμουν αναγκασμένη να μένω Κύπρο. Ήταν αληθινό πρόβλημα τζαι όι άππωμα αλλά παρόλο που καμιά φορά κάμνω την, στην πραγματικότητα μισώ τες drama queens έτσι όσο τζαι αν το θέλω, εν θα κλαφτώ για το θέμα.  

Είχα συμφοιτήτριες στην Αθήνα που εν εθέλαν να φκαίνουν γιατί εν εμπορούσαν να ταλαιπωρούνται μες τα ταξί τζαι τα λεωφορεία. Είχα συμφοιτήτρια που κάθε Παρασκευή έμπαινε μες το κτελ πέντε ώρες να πάει στον Βόλο τζαι κάθε Δευτέρα πρωί έρκετουν κλαμένη τζαι φορτωμένη ταπεράκια κατευθείαν από τα κτελ για μάθημα. Είχα έντονη άποψη για το θέμα τότε, για αυτό μάλλον όι τζαι πολλές φίλες –δεν είμαι τζαι το πιο συμπαθητικό πλάσμα του κόσμου φοούμαι.

Τζαι μετά ήρτα Κύπρο τζαι άρχισα να φκαίνω μέχρι που πολύ σύντομα κατάλαβα ότι εν άξιζε τον κόπο τζαι ότι καλύτερα να κάθομαι σπίτι να μιλώ με το ταβάνι. Μια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν, μόλις ήρτα, μια έξοδος για σινεμά. Στην Αθήνα θα επηαίναμε σινεμά, μετά για ένα καφέ ή ποτό, θα μιλούσαμε, θα περπατούσαμε, θα ελέαμε βλακείες μες τη μέση του δρόμου. Στην ώριμη ηλικία των εικοσιπέντε παρά κάτι όμως, βρεθήκαμε μια παρέα έξω από το σινεμά, είδαμε την ταινία, σχολιάσαμε στην έξοδο ότι ήταν πολλά καλή, μπήκαμε η καθεμιά στο αυτοκίνητο της και πήγαμε σπίτια μας.

Μια άλλη παρέα, ήθελε να πηαίννουμε να καθόμαστε κάθε Σάββατο στα Starbucks. Καθόμασταν, χάσκαμε καμιά δεκαριά άτομα το ένα το άλλο χωρίς καμιά ουσιαστική συζήτηση τζαι μετά επηένναμε σπίτια μας. Με μια φίλη αναρωτιόμασταν πως γίνεται τόσοι άντρες στην παρέα, να μην ενδιαφέρεται κανένας για καμιά από τις γυναίκες. Νομίζαμε ότι ήμασταν τέρατα, που ακόμα τζαι τούτοι οι βαρετοί χαζοβιόληδες δεν ήθελαν, αργήσαμε πολύ να καταλάβουμε ότι τα είχαν αναμεταξύ τους τζαι ήμασταν η κάλυψη τους γιατί ήταν τζαι κομπλεξικοί πουπάνω.

Το καλοκαίρι που έκλεισα τα εικοσιπέντε, ήταν το πρώτο καλοκαίρι εκτός Αθήνας τζαι στες πρώτες διακοπές από την πρώτη δουλειά με τα πρώτα λεφτά που έπιασα, επήα για προσκύνημα στες παλιές μου γειτονιές. Έφυα ξημερώματα Σαββάτου μετά τη δουλειά τζαι ήρτα πίσω Κύπρο δύο βδομάδες αργότερα απόγευμα Κυριακής πριν πάω δουλειά την Δευτέρα.

Εντελώς λάθος κίνηση διότι αν είσαι μπροστά από ένα κομπιούτερ τούτη τη Δευτέρα ενώ την προηγούμενη Δευτέρα ήσουν στην Σαντορίνη τζαι έτσι ώρα εκάθεσουν πουπάνω που το ηφαίστειο ενώ σήμερα κάθεται πουπάνω που τη κκελέ σου ο προϊστάμενος, ένα μικρό πανικό τον παθαίνεις.

Που τότε, όποτε πάω Αθήνα δεν μένω ποτέ πάνω από 4-5 μέρες διότι πρόσεξα πως πάνω από πέντε μέρες συνηθίζεις τζαι εν θέλεις να φύεις επομένως η κατάθλιψη της επιστροφής θέλει πάνω από τρίμηνο να περάσει ενώ οι λλίες μέρες αφήνουν σε με μιαν αίσθηση ανικανοποίητου που σε κάμνει να κλείεις το επόμενο ταξίδι μόλις έρτεις που το προηγούμενο. Όταν δουλεύεις τζαι έσιεις λεφτά τουλάχιστον. Αλλιώς παλεύκεις μες το μπλογκ να μεν είσαι drama queen.

Εθυμήθηκα τζαι μια κότα συνάδελφο τωρά που μας ελάλεν με περηφάνια αναλυτικά όλες τες μέρες των διακοπών της, εγώ κλασικά δεν εμιλιούμουν τζαι ενομίζαν ούλλοι ότι εν επήα πούποτε τζαι όταν με ρώτησε συγκαταβατικά που επήα τζαι είπα της, εστραβομουτσούνιασε γιατί εν καλή η συγκατάβαση αλλά όι τζαι να πηαίννεις κάπου –που πιστεύκουν ότι είναι– πιο ωραία που τζείνους.

Ίντα κόσμος κυκλοφορεί ρε γαμώτο. Δε βαριέσαι, εβρυκολάτζιασα τζαι πόψε, του χρόνου πιον. 


21 σχόλια:

  1. επροβλημάτισέ με το κείμενό σου. εσπούδασα τζι εγώ στην Αθήνα τζαι άρεσκέ μου πολλά. η παρέα, οι καφετέριες, τα σινεμά, το περπάτημα νύχτα σαββάτου για την εφημερίδα της κυριακής, ο κόσμος που ανοίεται τζαι μιλά πιο εύκολα από ότι είχα συνηθίσει στην κύπρο. στο τέλος ήθελα να φύω όμως. αρέκει μου ο τόπος μου, το χωρκό μου, οι παιδικοί μου φίλοι, οι συγγενείς. τούτα που λείπουν προσπαθούμε να τα κάμνουμε σπίτι μας με τις παρέες μας. οι συζητήσεις γίνουνται στα σπίτια ή περπατώντας στην παλιά λευκωσία τις νύχτες. τα σουβλιτζίδικα εν τα καλλύττερα τζαι φτηνόττερα εστιατόρια, οι αυλές μας έχουν ζωή, δέντρα, πουλιά, κάττους, σιύλλους. τα κοπελλούθκια μας εν πιο ασφαλισμένα παρά αν ήταν στην αθήνα. παρόλο που έχω πολλά καλές αναμνήσεις που αθήνα, πλέον εν θέλω να πηαίννω. ενοχλούν με τα σκουπίθκια, η φασαρία, ο αέρας, τα μαύρα κτίρια. τζαι μαραζώννω που η λευκωσία πάει να γίνει κάτι παρόμοιο τζαι άρκεψα τζαι αποφεύγω την. αλλά πε μου εγιώ είμαι 40... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εξέχασα τες εφημερίδες της Κυριακής τη νύχτα του Σαββάτου, ίντα ωραίο πράμα :-) πρέπει να τους αφιερώσω ένα ποστ νομίζω :-))

      Διαγραφή
  2. Γεια σου Ουφ μου. Σε σχέση με τις παρέες, θα σου πω κάτι που είπαν και σε μένα κάποτε: Μην περιμένεις πάντα απο τους άλλους να παίρνουν πρωτοβουλίες. Πρότεινε ή κάνε εσύ το κάτι διαφορετικό. Το πιο πιθανό να ακολουθήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τζαι μετά ήρτα Κύπρο τζαι άρχισα να φκαίνω μέχρι που πολύ σύντομα κατάλαβα ότι εν άξιζε τον κόπο τζαι ότι καλύτερα να κάθομαι σπίτι να μιλώ με το ταβάνι.

    Εντελώς τα ίδια κάμνουμε. Ναι συμφωνώ με τις 4-5 διακοπές γιατί μετά πέφτεις σε κατάθλιψη μεγάλη.

    Γενικά όλο το ποστ σου μου ξυπνά κάτι το οικείο γιατί καταλάβω πολλά όσα λες. Τελικά, μόνο τα ταβάνια μας καταλάβουν εμάς.

    Καλές γιορτές ντίαρ. xxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όχι ρε, δε συμφωνώ... Εγώ άμαν πάω πίσω στους τόπους των φοιτητικών μου χρόνων κάθομαι πάντα 2-3 εβδομάδες, να φύγω εντελώς από την "πραγματικότητα" της Κύπρου. Μετά θέλω κανένα μήνα να επανέλθω πίσω αλλά χαλάλι. Αυτό με το έξω το καταλαβαίνω εντελώς. Άμαν το ψάξεις λίγο όμως κάτι θα βρεις, καλή διάθεση και παρέα χρειάζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φοούμαι να μείνω 2-3 βδομάδες Αθήνα... αν θα θέλω να φύω μετά; αν πω σε κάποια φάση "θέλω το αυτοκινητούι μου" ή "σαν την Κύπρο εν έσιει;" την στιγμή που θα το πω θα κάμω χαρακίρι :-)))
      ευτυχώς οι παρέες άλλαξαν :-)

      Διαγραφή
  5. Είχα έντονη άποψη για το θέμα τότε, για αυτό μάλλον όι τζαι πολλές φίλες –δεν είμαι τζαι το πιο συμπαθητικό πλάσμα του κόσμου φοούμαι.
    χαχαχαχαχαχα σέημ χίαρ. με πολλά πράματα δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχω την εντύπωση ότι εμείς οι δυο είμαστε εντελώς διαφορετικές τζαι ολοϊδιες!! :-)))

      Διαγραφή
  6. Καλή Χρονιά Ουφ! Είμαι εδω εκ μέρους της συντακτικής μας ομάδας για toportal.gr για να σου ζητήσουμε την άδεια να αναρτήσουμε αυτό το κείμενο για την 31η του Δεκεμβρίου -σήμερα το βράδυ λίγο μετά τα μεσάνυχτα δηλαδή. Αν δεν έχεις αντίρρηση σ'ευχαριστούμε απο καρδιάς. Και αν έχεις είμαστε στο davarakis@gmail.com για οτι θές. Ευχές και πάλι, καρδιακές, για όλους και για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ πολύ για την επιλογή και την φιλοξενία :-)
      καλή χρονιά!!

      Διαγραφή
  7. εμενα τα προβλήματα μου ελυθήκαν που την ώρα που έκαμ το τεστ και έβγαλε με 4 χρονη, αν εν το ίφιο βέβαια, συνεπως από εκεί και κάτω εν πρέπει να με απασχολεί τίποτα γιατί το Menta state μου εν τετράχρονης. Χρόνια πολλά στους προγραφήσαντες, προλαλήσαντες, χρόνια πολλά ουφ μου!!Καλό νέο έτος σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τεσσάρων χρονών τζαι ξέρεις να κάμνεις τεστ μες τα ίντερνετ;; :Ρ

      Διαγραφή
  8. χρόνια πολλά, καλή χρονιά σε όλους :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ουφ, δώσμου το λινκ για το τεστ. αλόπως έκαμα το λάθος, γιατί έφκαλεν με 47!!!

    ω, ήταν ανάγκη να πιω τούτο το πικρό ποτήρι; αλί και τρισαλί.

    όσο για τες Αθήνες/διακοπές/συναδέλφους, οι επιλογές σου εν επιλογές δικές σου. ούτε δικαιολογίες, ούτε αιτιολόγηση θέλεις. Live and let live.

    Άκου με εμένα που ειμαι μεγάλη...:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν νομίζω να καταφέρω να έβρω το λινκ :-)))
      θα σε ακούσω, 22 χρόνια που με περνάς εν κάμποσα :ΡΡ

      Διαγραφή
  10. egw 19! ennen yper mou touto. What did u do, explain why drugs are not a good idea?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Happy new year Ουφένια μου! 37 έφα σας ούλλες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή