Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Ο Maurice και το λεωφορείο

Πριν λλίες μέρες ένα μεσημέρι που είσιεν ωραίον ήλιο είχα την υπέροχη, την καταπληκτική ιδέα να πείσω τον Maurice να πάμε περπατητοί στο κέντρο να δούμε παράσταση καραγκιόζη στον χαρουπόμυλο.

Δαμέ τωρά κανονικά αν ήταν ταινία θα έκαμνε fade-out τζαι θα μεταφερόμασταν σε μια πλατεία ενός χωριού της δεκαετίας του σαράντα – πενήντα, καρέκλες που τον καφενέ στημένες στη σειρά, στην βεράντα του καφενέ τα πράματα του καραγκιοζοπαίχτη, τα μωρά να βουρούν γυρόν που το πανί, οι μεγάλοι να συζητούν τζαι να μαζεύεται κόσμος σιγά σιγά. Fade-out εν έκαμε, αλλά εσκέφτηκα το γιατί η σκηνή στον χαρουπόμυλο έμοιαζε πολλά –ευτυχώς εν επρόσεξα καμιά λουί βιτό να λιποθυμά με τους συνειρμούς μου.

Έκαμεν μου εντύπωση που είσιε τόσες οικογένειες τζαι μωρά τζαι αναρωτιόμουν, χωρίς να έχω δει ποττέ μου καραγκιόζη, αν θα είσιεν απήχηση πάνω τους χωρίς ειδικά εφέ ή 3D. Τελικά επαρεξήγησα τα μικρά γιατί εδιασκεδάζαν το τζαι εσυμμετείχαν όποτε τους το ζητούσε ή όποτε εν τους το ζητούσε ο καραγκιοζοπαίχτης τζαι ως το τέλος δεν ξέρω αν οι μεγάλοι εγελούσαμεν με τον Καραγκιόζη ή τες ατάκες των μωρών. Καραγκιόζης: ννφψηγ νξφξβ ωηφωβ. Μωρό δίπλα μου: αΑ;!

Φεύγοντας, ο Maurice ήθελε να στραφούμε περπατητοί πάλε, αλλά δέκα χιλιόμετρα μέσα σε μια μέρα είναι πολλά για τες αντοχές μου οπότε έπεισα τον να πιάσουμε λεωφορείο, μέσο μεταφοράς που είσιεν να χρησιμοποιήσει στην Κύπρο που την τρίτη γυμνασίου.

Δράμα νούμερο ένα: πού είναι η στάση; Σαρανταεφτά δευτερόλεπτα περπάτημα από εδώ που ήμαστε.

Δράμα νούμερο δύο: εν Κυριακή, αν περνά κάθε μισή ώρα τζαι μόλις το χάσαμε; Περνά κάθε δεκαπέντε λεπτά και ας ελπίσουμε ότι δεν το χάσαμε.

Δράμα νούμερο τρία: ΠΟΣΑ είναι το εισιτήριο;;!! Ναι, εν πολλά γαμώτο.

Μετά από αναμονή τριών λεπτών, τζαι ενώ ο Maurice επανασχεδιάζει το ντιζάιν της στάσης προσθέτοντας ηλεκτρονικούς πίνακες οι οποίοι αναγράφουν τα δρομολόγια τζαι τες ώρες των λεωφορείων, έφτασε.

Με το που μπήκαμε, μεταμορφώθηκε. Ο Maurice, όι το λεωφορείο. Ακαριαία του θύμισε την Αθήνα, έψαχνε το μηχάνημα ακύρωσης των εισιτηρίων τζαι άρχισε να μελετά πού θα πρέπει να μπουν τέτοια μηχανήματα για να βολεύκει όλους τους επιβάτες. Τζαι φυσικά θα πρέπει τα εισιτήρια να αγοράζονται από πριν, δεν γίνεται να καθυστερεί τόσο ο οδηγός.

Ο οποίος οδηγός άκουεν σκυλάδικα ή «μοντέρνα», ποτέ δεν καταλαβαίνω την διαφορά τζαι προσπαθούσαμε να θυμηθούμε αν στην Αθήνα οι οδηγοί λεωφορείων ακούν ραδιόφωνο στη διαπασών. Δεν νομίζω γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε καθημερινούς καυγάδες με όλους τους επιβάτες, τζαι μεταξύ τους τζαι με τον οδηγό. Στη Κύπρο, ακούει ότι θέλει γιατί οι ρώσοι, εγγλέζοι, τιμπουκτουιανοί μπορεί να θέλουν να μάθουν για την (υπό)κουλτούρα μας οπότε δεν τους νοιάζει, όι πως θα ελαλούσαν τίποτε οι κυπραίοι αν είχαν κάποια άλλη άποψη περί της μουσικής που θα ήθελαν να τους συνοδεύει, το πολλή πολλή να το εσχολιάζαν μεταξύ τους τζαι μετά να το εγράφαν μες το μπλογκ τους.

Πλησιάζοντας προς το σπίτι, δράμα νούμερο τέσσερα. Πού θα κατεβούμε; Τον καθησυχάζω λέγοντας του ότι υπάρχει στάση δέκα βήματα πριν τζαι δέκα βήματα μετά τζαι παθαίνουμε ένα μικρό πανικό ποια στάση να επιλέξουμε. Δεν είμαστε ανθρώποι των πολλών επιλογών, μπλοκάρουμε τζαι ώσπου να καταλάβουμε τι θέλουμε, πάει, επέτασεν το πουλλίν.

Φυσικά, παραλίγο να χάσουμε τη στάση επειδή εθυμηθήκαμε τζαι ελαλούσαμεν ιστορίες λεωφορείων από την Αθήνα, ο Maurice μια φορά πάτησε το κουμπί σε λάθος στάση αλλά ενώ το κατάλαβε έγκαιρα αντράπηκε να μεν κατεβεί όταν σταμάτησε το λεωφορείο τζαι εβρέθηκε μόνος του μες τες ερημιές τζαι εγώ εθυμήθηκα μια φορά που σε τρεις στάσεις έμπαινε ο ένας τζαι εκατέβαινε ο άλλος διαδοχικά μια τύπισσα που εζητιάνευε, ένας ακορντεονίστας, τζαι ένας τύπος που πουλούσε μολύβια κάμνοντας μια μισότρελη δίπλα μου να σχολιάζει τα πάντα με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι επιβάτες να ακούουν τον τύπο που πουλούσε μολύβια, με συνοδεία ακορντεόν, με λάιβ περιγραφή από την μισότρελη τζαι ψυχαγωγικό σόου από εμένα που είχα διπλωθεί στα δύο τζαι εγελούσα σπασμωδικά με τα μάτια μου να τρέχουν τζαι να μεν μπορώ να σταματήσω.

Ευτυχώς που κάποτε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα με φωτογραφικές τζαι κάμερες. 


14 σχόλια:

  1. μπορεί να εν επειδή εν έχω αυτοκίνητο, αλλά αγαπώ τα λεωφορεία, τα τραμ, τα τρόλει, τα μετρό, τα τρένα, τα τελεφερίκ. Η ιδέα του να μοιράζεσαι τον χώρο με τόσους ξένους τζιαι οι ευκαιρείς που έσιεις να παρατηρείς τους άλλους, αμα θέλεις να τους πιάσεις τζιαι την κουβέντα ακόμα εν ανεπανάληπτες.
    Τα λεωφορεία στην Κύπρο εσάσαν πολλά τωρά τελευταία. Όσες φορές εμπήκα μέσα ήταν 50% κυπραίοι, πολλά θετικό.

    Τον Καραγκιόζη αγαπώ τον. Ένα καλοτζιαίρι στη Σύρο είσιε παράσταση Καραγκιόζη στην πλατεία. Έκατσα διπλα που τα μωρά τζιαι εγέλασα με την καρκιά μου. Φάρμακο ο Καραγκιόζης μεγάλο.
    http://gatotherapeia.blogspot.de/2013/06/blog-post_1.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πόσες ιστορίες μες τα μέσα μεταφοράς, πράγματι. ναι, μακάρι να μάθουμε να τα χρησιμοποιούμε -τζαι να βολεύκουν τζαι τα δρομολόγια.

      πρέπει να ήταν πολλά ωραία φάση στη Σύρο :-)
      θα δω το βίντεο :-)

      Διαγραφή
  2. όι πως θα ελαλούσαν τίποτε οι κυπραίοι αν είχαν κάποια άλλη άποψη περί της μουσικής που θα ήθελαν να τους συνοδεύει, το πολλή πολλή να το εσχολιάζαν μεταξύ τους τζαι μετά να το εγράφαν μες το μπλογκ τους.- κλασική σκέψη μου σε τέτοιου τύπου σκηνικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εμένα βρε παιδί μου ότι τζιαι να πεις αρέσκει μου το λεωφορίο. γενικά αρέσκουν μου τα ΜΜΜ. μπορεί να εν επειδή εν έχω 4 τροχούς, αλλά πάτνα γενικά αρέσκει μου να με "οδηγούν". επειδή όταν μεταφέρομαι κάπου, ταξιδέφκει ο νους μου τζιαι κοιτάζω συνέχεια είτε τον ουρανό είτε τη θάλασσα. οπότε καλύτερα που εν έχω αυτοκίνητο γιατί είτε εν μες την θάλασσα που θα εκατέληγα ή στα θυμαράκια.

    λολ σόρρυ αν γίνομαι μακάβρια. τέσπα, καλά επεράσετε εν μπορείς να πείτε. =D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όι ρε, αν οδήγας είσιεν να είσιες τον νου σου. ελπίζω δλδ :Ρ

      Διαγραφή
  4. Λεωφορειόπληκτη εδώ! Μπόνους δράμα: Σε δρόμο με όριο ταχύτητας 80 ο λεωφοριατζής πάει με 110 (ως τζιαιμέ που τον πέρνουν οι κόφτες δηλαδή)!

    Δες και αυτό: http://www.nicosia.org.cy/el-GR/discover/museums/47965.aspx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εν φρίκη άμα βουρούν. θυμούμαι πριν χρόνια στην Αθήνα, που τα παλιά τα ξεχαρβαλωμένα τα λεωφορεία, να κάθομαι τελευταία σειρά, μπροστά μου ο διάδρομος, το λεωφορείο να βουρά ούτε που ξέρω με πόσα χιλιόμετρα, σε γέφυρα, τζαι ο κώλος μου να μεν έσιει επαφή με το κάθισμα, ακόμα απορώ πως εν εβρέθηκα στο ταμπλό!

      α! μουσείο! δεν είχα ιδέα!

      Διαγραφή
    2. Α τι ωραία που έσιει μουσείο! τι ωραία ιδέα!

      ξέρω που εννα πάω την επόμενη φορά που εννα είμαι Λευκωσία
      "να φαμε, να πιούμε, και νυστικοί να κοιμηθούμε" :)

      Διαγραφή
  5. Και εμένα αρέσκουν μου τα λεοφωρεία, μπορεί να μπω μέσα και να μεν σταματήσω καν στην στάση μου. Για κάποιον λόγο μπορώ να ονειρεύομαι καλύτερα τζειμέσα. π.χ όταν ήμουν σχολείο έτυχε μου να μπω στο λεοφωρείο και να φτάσουμε 2 φορές στην στάση που έπρεπε να κατεβώ χωρίς νακατεβώ. Τόσο πολλά ήμουν στον κόσμο μου. Τελικά εκατέβηκα κάποτε γιατί έπρεπε:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εμπειρίες! :-) Εννα θελα να ήμουν τζιαμέ να σε τραβώ με το κινητό μου. Ούφ σουρεάλ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ ευτυχώς που τόοοοοοοοτε εν είσιεν κινητά με φωτογραφική! :-)))

      Διαγραφή
  7. πολυ δραμα ο Μωρις αλλα πραγματι λεωφορειο στην Κυπρο, Κυριακη βραδυ ακουγεται αρκετα επιστημονική φαντασία!
    τα καταφερατε τελικα!
    (και εσυ βεβαια μη ακουσεις περπάτημα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή