Ωδή στον συγκάτοικο

Ο συγκάτοικος την προηγούμενη βδομάδα ήταν εξαφανισμένος, τζαι πάνω που αναρωθκιόμουν αν θα ανακαλύψω το πτώμα του που την μυρωθκιά μετά που κανένα μήνα, εμφανίστηκε την Κυριακή τη νύχτα σε κακό χάλι.

Εν επρόσεξα ότι ήταν σε κακό χάλι επειδή είδα τον που εκουβάλαν βαλίτσα τζαι εν έδωκα σημασία που μου είπε ότι ήταν σε ταξίδι για δουλειά –εν σου μιλώ για να μάθεις να λαλείς άλλη φορά ότι πάεις διακοπές, ήταν η συμπεριφορά μου.

Η αλήθκεια, επεθύμησα τον τόσες μέρες, τες κουβέντες μας, το κορμί του, που εν τον είχα μες τα πόθκια μου να μουρμουρά όποτε με έβλεπε να τρώω νουτέλα ή βάφλες. Η αλήθκεια, έκοψα την νουτέλα για να μεν τον έχω πας τη κκελλέ μου να σούζει την κκελλέ του όποτε με εθώρεν να βουλιάζω στην απόλαυση.

Ο συγκάτοικος εν υστερικός με την υγιεινή διατροφή τζαι το γυμναστήριο, έσιει ένα κορμί κόλαση τζαι αρέσκει του να τριγυρίζει μες το διαμέρισμα ημίγυμνος. Τζι εμένα αρέσκει μου να τριγυρίζει μες το διαμέρισμα ημίγυμνος.

Σήμερα που εκαταφέραμε να βρεθούμε επρόσεξα το χάλι του, γριπωμένος, ταλαιπωρημένος, με τες πυτζαμούες του τες χουχουλιάρικες, τζαι ένα ύφος έτσι, εν έξερα τι να πρωτοθέλω να κάμω, να τον αγκαλιάσω τζαι να του φκάλω τα ρούχα, ή να του κάμω τραχανά.

Εκέρδισε το ποστ επειδή μες το χάλι του το μαύρο, που εν έξερε τι να φάει τζαι επείναν, που απέρριψε ωραιότατο λουβί αλλά απόλαυσε μαραμένη σαλάτα, που εφύσαν τη μούτη του τζαι ενόμιζες φεύκει το καράβι, έφκαλε τα σκουπίθκια επειδή «εν είμαι τόσο χάλια που να μεν μπορώ».

Να του κάμω τραχανά τζαι μετά να του φκάλω τα ρούχα αλώπως.