Παντόφλες

Ακούτε να δείτε το πρόβλημα μου. 

Είμαι υποχόνδρια τζαι μικροβιοφοβική, αλλά όι σε σημείο να μοιάζω του Λίο στο Aviator. Απλά έχω μια καλή σχέση με το antibacterial gel μου (χριστέ μου, είμαι ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός). 

Δεν είναι τούτο το πρόβλημα μου όμως. Το πρόβλημα μου εν ο Παύλος. Βασικά δεν είναι ούτε ο Παύλος το πρόβλημα μου. Το πρόβλημα μου είναι ο Παύλος άμα περπατά ξυπόλυτος μες το σπίτι τζαι μετά μπαίνει στο κρεβάτι με ξιμαρισμένα πόθκια. Όταν κάθεται στο κρεβάτι με τα ρούχα που φορεί τζαι κάθεται όπου να 'ναι έξω που το σπίτι. Όταν ποιάνει τα παπούτσια που τη σόλα να τα φκάλει τζαι μετά πάει να μου τζίσει με το ίδιο σιέρι χωρίς να πλυθεί πρώτα. Όταν βάλλει τη μπάκππακ του πάνω στο κρεβάτι, την ίδια μπάκππακ που σύρνει χαμέ παντού (σε παρόμοιο αμάρτημα ο Maurice επιβίωσε να διηγείται την αντίδραση μου). 

Εν του λαλώ τίποτε γιατί φοούμαι ότι εν να ακουστώ υποχόνδρια τζαι μικροβιοφοβική (ο Maurice δαμέ εν να φκάλει τον καφέ που τα ρουθούνια). 'Ηβρα λύσεις που όμως εν με ικανοποιούν απόλυτα. Δεν μπορώ να βάλλω πλυντήριο όποτε τζοιμάται σπίτι μου, ούτε να παίζω πελλό ότι τα μικρόβια εν να μου τη χαρίσουν αλλά να είμαι μες το άγχος. Ούτε να κάμνω όπως τη σεξομανή τζαι να του φκάλλω τα ρούχα όποτε πάει να κάτσει στο κρεβάτι. 

Μια ιδέα είναι να του αγοράσω ένα ζευκάρι παντόφλες, αλλά ένα τόσο προσωπικό δώρο εν να δώσει άλλο μήνυμα που τζείνο που θέλω να του δώσω. Οι παντόφλες μου θέλω να του πουν ότι πρέπει να τες φορεί όποτε εν δαμέ. Οι παντόφλες του όμως, θα του πουν ότι καρτερούν να υιοθετήσουμε ένα σκύλο για να του τες φέρνει στον καναπέ. 

Ξέρω ότι το πιο λογικό πράμα που έχω να κάμω είναι να του πω ότι... Τι; Χελπ!