Φετίχ και άλλα

Άλλες έχουν τα παπούτσια, ο Αρκάς λέει ότι φετίχ είναι άμα χρησιμοποιείς ένα φτερό και όχι ολόκληρη τη κότα, εμένα το φετίχ μου είναι η προφορά, όταν ακούω γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, ρωσικά, αραβικά, σουαχίλι, τα ελληνικά της Αθήνας όποτε έχω καιρό να πάω και μου λείπει, και τα ελληνικά με προφορά από διάφορους ξένους συνεργάτες, ειδικά αν είναι και ωραίοι, ή μάλλον μόνο όταν είναι ωραίοι! Μου εξάπτουν τη φαντασία για ταξίδια μακρινά που κανένα δε ξέρουμε και κανείς δεν μας ξέρει τρα λα λα λα! Φαντάζομαι ένα τέτοιο φετίχ έχουν και οι τουρίστριες που έρχονται εδώ και τα φτιάχνουν με τον πρώτο κυπραίο που θα τους πει come with me για να τη βρεις τακκάρα μου!

Πρόσεξα τώρα τελευταία πολλές jaguar να κυκλοφορούν στο δρόμο. Δίκιο έχουν τα παιδιά, πλέον mercedes απέκτησε και η κομμώτρια μου, πως θα ξεχωρίζει τώρα ο αληθινά νεόπλουτος από τη πλέμπα που το έφερε εισαγόμενο για ψίχουλα από την Αγγλία; Για να ξεχωρίζεις όμως μόνο εσύ, γιατί δεν θα αργήσει να έρθει η εποχή που θα χάσει και η jaguar την αίγλη της, σου βρήκα το πιο ακριβό αυτοκίνητο στην αγορά σήμερα. Bugatti Veyron 1,700,000 δολάρια. Περίμενα κάτι εντελώς κακόγουστο με φτερά και κεραυνούς χρωματισμένους στα πλευρά αλλά τελικά μια χαρά είναι, αξιοπρεπέστατο! Σε ευρώ είναι 1,409,617 ούτε λίγα ούτε πολλά φίλε μου και θα είσαι σίγουρος, κανένας μαλάκας δεν θα σου κάμνει τον καμπόσο στη Μακαρίου!

Στελέχη και μέλη του Σ.Ι.Κ. μετά από τόσο καιρό που είμαι απλό μέλος, σύμφωνα με το νέο καταστατικό, έπρεπε να επιδείξω μια τουλάχιστον ηρωική πράξη για να δικαιολογώ τον μισθό, τα αναδρομικά και τα μπόνους μου. Πράγμα κάπως δύσκολο γιατί σαν χαρακτήρας είμαι ήσυχη, φρόνιμη και φοβητσιάρα. Κάτι κατάφερα πάντως: Στο ταμείο. Ο μπροστινός μου, όπως πάντα είναι ο πιο περίεργος τύπος που μπήκε στο κατάστημα τη συγκεκριμένη ημέρα. Γκρινιάζει, τσακώνετε με το παιδάκι που έχει μέσα στο καρότσι, μουρμουρά κάτι ακατάληπτα και νευριάζει που δεν τον καταλαβαίνει η ταμίας. Ένα προϊόν δεν είχε κωδικό και ο τύπος φώναζε ότι έκανε μόνο ένα ευρώ, τι σκατά κωδικό ήθελε η ταμίας; Εκείνη ψάρωσε και δεν ήξερε τι να κάνει…

Όχι, δεν εμφανίστηκα σαν ΣΙΚΓΟΥΜΑΝ να τη σώσω. Έβραζα ήσυχα ήσυχα στο ζουμάκι μου. Ο μαλάκας ευγενικός κύριος σε κάποια φάση πέταξε το – δεν – ξέρω – τι – ακριβώς – ήταν και δήλωσε πως δεν το θέλει, δεν θα το αγοράσει, μα κανεί ολάν! Πλήρωσε και όταν του έδωσε η ταμίας την απόδειξη, της την άρπαξε από τα χέρια, την πέταξε απαξιωτικά στον πάγκο και γύρισε να φύγει!!!

Τότε, τόοοοοοτε αγαπητοί πρόεδρε, ταμία, γραμματέα, ιδρυτικά στελέχη και λοιπά μέλη, άρπαξα την απόδειξη και έτρεξα προς το μέρος του σκούζοντας «κύριε! κύριε! ξεχάσατε την απόδειξη σας!». Την πήρε χωρίς καλά καλά να καταλάβει τι έγινε και έφυγε με την ουρά στα σκέλια. Ε; ε; ε;