Λαπόρτα

Χτες το βράδυ, γύρω στις οκτώμισι δηλαδή, με σταμάτησε ένας αστυνομικός για έλεγχο σε εκείνο το σημείο κλειδί που κατασκηνώνουν όλοι οι αστυνομικοί στη Λεμεσό, μόλις περάσεις τα φώτα του κήπου και πας προς Γλάδστωνος, απέναντι από την πίσω πλευρά των δικαστηρίων. Σε κάποια προηγούμενη μου ζωή πρέπει να ήμουν σεσημασμένη γιατί όποτε δω αστυνομικούς έχω ένα ένοχο ύφος σαν να υπάρχει περίπτωση να ψάχνουν εμένα και μόνο εμένα για ένα έγκλημα που έκανα το βράδυ σαν υπνοβατούσα και δεν το θυμάμαι το πρωί!

Σαν καλή οδηγός έδειξα ότι θα σταματήσω, σταμάτησα και κατέβασα το παράθυρο. Άδεια και ασφάλεια λέει το όργανο. Βεβαίως, του απαντώ εξυπηρετικότατη, προσπαθώντας να του τραβήξω τη προσοχή από το καπό του αυτοκινήτου μέσα από το οποίο άρχισε εδώ και λίγη ώρα να στάζει πηκτό το αίμα το θύματος μου…

Μετά από αυτό θυμήθηκα όλες τις φορές που με σταμάτησε αστυνομικός:

Η πρώτη:
Λίγους μήνες μετά την άδεια οδήγησης, ραντεβού με μια φίλη στον Εναέριο, Σάββατο βράδυ και φυσικά γίνετε χαμός. Το πάρκινγκ τεράστιο αλλά γεμάτο, άργησα και η φίλη μου είναι έτοιμη να πάθει νευρικό κλονισμό και να μη μου ξαναμιλήσει. Αφήνω το αυτοκίνητο σε ένα πεζοδρόμιο κάπου εκεί στα στενά πίσω από τον κήπο, χαμογελώ στον νεαρό με το δεφτέρι που με κοιτάζει αποσβολωμένος (είσαι θεά αγάπη μου!) και τρέχω προς τις καφετέριες. Ναι, ήταν μπάτσος και με έγραψε…!

Η ηλίθια:
Μου τηλεφώνησε! Τι καλά!!! Σιγά μην αφήσω μια μικρούλα λεπτομερειούλα να με εμποδίσει να απαντήσω το τηλέφωνο! Όλοι οδηγούν και μιλούν στο κινητό, πόσο δύσκολο είναι πια, απαντώ το τηλέφωνο και παίζω την έξυπνη με τις γνώσεις μου για το σινεμά (ναι σου λέω, ο Sean Penn έδερνε τη Madonna όταν ήταν παντρεμένοι!) για να εντυπωσιάσω τον συνομιλητή μου. Ο συνομιλητής μου εντυπωσιάζετε και θα μιλούσαμε για σινεμά μέχρι να καρφώσω πάνω σε κανένα τοίχο αλλά ευτυχώς ένας μαύρος καβαλάρης με μουστάκα πλεύρισε το αυτοκίνητο μου και άρχισε να μου γνέφει. Τσαντίστηκα! Ποιος είναι αυτός ο ηλίθιος που με ενοχλεί;! Οδηγώ, μιλώ στο τηλέφωνο, κοιτάζω με άγριες διαθέσεις τον τύπο που έχει κολλήσει δίπλα μου με τη μοτοσυκλέτα και δεν καταλαβαίνω το ζώον ότι είναι αστυνομικός και μου γνέφει να σταματήσω!!! Εκατό λίρες…

Η ρουσφέτι:
Το μόνο καλό με τα χωριά είναι που όλοι ξέρουν όλους. Λάθος. Το μόνο καλό με τα ξένα χωριά είναι που όλοι ξέρουν όλους και αν εσύ ξέρεις τον σωστό άνθρωπο γλυτώνεις τα πρόστιμα. Έτρεχα να φύγω, νόμιζα πως αν έμενα πέντε λεπτά παραπάνω θα με άρπαζαν, θα με πάντρευαν με το ζόρι με κάνα βοσκό και θα ξεκινούσα αυτόματα να αναπαράγομαι! Όπως καταλαβαίνετε έτρεχα για τη ζωή μου, ο αστυνομικός όμως δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό όταν με σταμάτησε! Με ρώτησε ποιανού είμαι εγώ! Του απάντησα ότι είμαι ανιψιά του άντρα της Μαρίτσας του Πανικκή της Δεσπούς που έχει έναν αδελφό που εν αζάς στο χωριό. Με έστειλε στο καλό, μου είπε να προσέχω και μου ζήτησε να δώσω χαιρετίσματα στο θείο μου! Τς τς τς παντού μέσον γαμώτο!

Η αλκοολική:
Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης. Με δύο φίλες, οδηγούσα εγώ και μας σταμάτησε ένας ψηλός, ξανθός θεός. Μου ζήτησε άδεια και ασφάλεια. Τον κοίταζα σαν υπνωτισμένη. Με ρώτησε αν ήπια. Του απάντησα ότι ήπια μια Smirnoff ice. Μου είπε ότι είμαι μια ευσυνείδητη πολίτις και πολύ όμορφη και αν ήθελα να περνούσα μόνη μου αργότερα όταν θα τελείωνε τη βάρδια του να πάμε να μεθύσουμε παρέα. Μετά έφερα τα μίλια μου, έβαλα στο ντουλαπάκι την άδεια και την ασφάλεια και πήγα να κοιμηθώ!

Η εντελώς ηλίθια:
Μετά από ένα χορταστικό και χρήσιμο shopping στο IKEA έρχομαι βράδυ από Λευκωσία. Βλέπω από μακριά αστυνομικούς και όπως κάνουμε όλοι σε αυτή τη περίπτωση, ακόμα και αν οδηγούμε με ογδόντα χιλιόμετρα, ελάττωσα ταχύτητα για να τους δώσω την ευκαιρία να γελάσουν και να πουν πόσο ηλίθιος είναι ο κόσμος! Ο τύπος που στεκόταν στην άκρη του δρόμου ανέμιζε ένα φαναράκι και εγώ κατάλαβα ότι μου έγνεφε να σταματήσω. Σταματώ ψαρωμένη και βλέπω τον αστυνομικό μπροστά μου αγανακτισμένο να μουρμουρά ότι τόση ώρα έγνεφε να αλλάξω λωρίδα κι εγώ πήγα και σταμάτησα, άντε τώρα να ξαναμπώ στον ίσιο δρόμο, μα για όνομα του Θεού, δεν καταλαβαίνεις κυρά μου;! Εκεί κι αν ψάρωσα!!! Μου ερχόταν να τον παρακαλέσω να με γράψει, έτσι για να βγάλει το άχτι του, αλλά δεν ήθελα να τον νευριάσω περισσότερο! Ότι και να μου έσουρε ο άνθρωπος δίκιο θα είχε. Όμως. Όμως, δεν θα έπρεπε να έβαζαν μια ταμπέλα: «αλλάξτε λωρίδα» αντί να έχουν ένα τύπο μες τη μέση του highway να ανεμίζει φαναράκια; Άραγε πόσοι έκαναν την ίδια μαλακία μ’ εμένα κύριε δικαστά μου;

Χτες ξεμπέρδεψα σχετικά εύκολα. Δυσκολεύτηκα μόνο να βρω τη φετινή ασφάλεια γιατί μες το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου υπάρχουν μέσα στους φακέλους τους όλες μου οι ασφάλειες από το 2006… πρέπει να το καθαρίσω!