Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Πετραδάκι-πετραδάκι

People worry about kids playing with guns, or watching violent videos, that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands, literally thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss.
High Fidelity

Όταν ήμουν μικρή, στο αυτοκίνητο των γονιών μου θυμάμαι να έπαιζε μια κασέτα για χρόνια και χρόνια. Μπορεί βέβαια και να ήταν για πιο λίγο καιρό, εμένα όμως μου φαινόταν σαν αιωνιότητα. Κάθε σαββατοκύριακο, ολόκληρο ταξίδι να πάμε στη γιαγιά και η ίδια κασέτα να παίζει στο αυτοκίνητο...

Άνθρωπε δυστυχισμένε
πάρ’ το απόφαση καημένε
πως σε τούτη τη ζωή
λίγες θα 'ναι οι χαρές σου
πιο πολλές οι συμφορές σου
κι αλογάριαστοι καημοί.

Όπως καταλαβαίνετε, τσακίρ κέφι…

Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ' τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω

Όλο το βάρος του κόσμου στους εφτάχρονους ώμους μου…

Μείνε μαζί μου και μη μ' αγαπήσεις
μόνο τα χάδια σου να μου χαρίσεις
και λίγο λίγο θα με συνηθίσεις
όχι όχι μη με παρατάς όχι όχι κι ας μη μ' αγαπάς

Τι ξεφτιλισμένος! Ζητά από μια γυναίκα να μείνει μαζί του και να μην τον αγαπά; Τι κοντό, χοντρό καραφλό γουρούνι θα είναι! Και αυτή θα πάει μαζί του;! Χωρίς να τον αγαπά;! Γιαξ! Γιατί;!

Είμ' αετός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμ' αετός χωρίς φτερά

Αναρωτιόμουν… αυτή είναι η μουσική; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο; Και ποιος γράφει αυτά τα τραγούδια;

Στο τραπέζι που τα πίνω
λείπει το ποτήρι σου,
λείπουν τα γλυκά σου λόγια
που άκουγα απ’ τα χείλη σου.

Είναι ένας άντρας ή μια γυναίκα και κάθονται και γράφουν όλα όσα τους πόνεσαν; Αυτά που τους έκαναν να νοιώθουν τόσο χάλια κάθονται και έχουν τη δύναμη να τα γράψουν και να τους βάλουν μουσική και να τα τραγουδήσουν; Και πόσα βάσανα ένας μόνο άνθρωπος;!

Πήρα απ' τη νιότη χρώματα
κι απ' την αγάπη νήμα
κι έπλεξα ένα όνειρο
όμορφο, μα τι κρίμα,
εσύ το ποδοπάτησες
στο πρώτο σου το βήμα.

Ή μήπως… μήπως κάθετε σε ένα γραφείο και στύβει το κεφάλι της και γράφει όλα αυτά με τη φαντασία της για να πληρώνετε; Μας κοροϊδεύει δηλαδή; Κλαψουρίζει με τραγούδια, αγοράζει ο κόσμος τις κασέτες και αυτή πλουτίζει;

Πετραδάκι-πετραδάκι
για τα σένα το 'χτισα

της αγάπης το τσαρδάκι

κι όμως δε σ' απόχτησα.


Τα ψηλά τα σκαλοπάτια

όσες τ' ανεβήκανε

βρήκαν πλούτη, μεγαλεία

μα καρδιά δε βρήκανε.

Για μια πλούσια αγάπη

τη δική μου πρόδωσες

και το ταπεινό τσαρδί μου

μου το περιφρόνησες.

Αχ τον καημένο… ταλαιπωρήθηκε τόσο να της χτίσει ένα σπιτάκι και αυτή τον παράτησε για ένα παλιόσπιτο με πολλά σκαλοπάτια…

Φανταζόμουν τον εαυτό μου με μια πανάκριβη τουαλέτα, να ανεβαίνω κάτι ατέλειωτα σκαλοπάτια, στο πλατύσκαλο να με περιμένει ένας καλογυαλισμένος φλώρος ενώ από απέναντι, στο πεζοδρόμιο, κάτω από ένα δέντρο, κουρελής αλλά ερωτευμένος με έκλαιγε ο φτωχός τραγουδιστής. Και τότε εγώ, θα έτρεχα κοντά του, θα παρατούσα και τον πλούσιο και τα λεφτά του και τα σκαλοπάτια του και θα ζούσα τον έρωτα μου με τον φτωχό ζωγράφο στη σοφίτα. Οκ, αυτό είναι από άλλο έργο!

Αν έλεγε κάποιος τότε, στον εφτάχρονο εαυτό μου ότι χρόνια μετά θα καθόμουν σε ένα θέατρο και θα συγκινιόμουν ακούγοντας αυτά τα τραγούδια μάλλον θα έβαζα τα κλάματα!


Μου λύθηκε όμως η απορία! Ναι, ήταν μια γυναίκα, και καθόταν και έγραφε όσα την πονούσαν. Και μετά τα πουλούσε. Την έλεγαν Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

21 σχόλια:

  1. Mana mou reeee
    polla gliko post!
    Ax anamniseis
    Sto trapezi pou ta pinoooo
    leipei to potiriii ouuu

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Polla oreo post! Kai ego me auta ta tragoudia megalosa. Pantos tha ithela para polla na epiena se touti tin parastasi!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. xaxa---fovero post!! αμ το άλλο, γλέντα τη ζωήηηηηη, γλέντα τη ζωήηηηηηηηη όλοι δύο μέτρα πέρνουν γηηηηηηηηηηηηηηηηηηη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολλά καλό ποστ! Ειδικά η εισαγωγή που το High Fidelity!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα πού πήγες και τα άκουσες? Πότε?
    Αγαπημένα όλων αυτά τα τραγούδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α μπράβο. Γιατί τόσος μαζόχισμός ρε παιδί μου? Εν υπήρχε περίπτωση φτωχός να αγαπήσει φτωχή τζιαι πλούσιος πλούσια. Ας πούμε what the fuck?..
    Ο Ξανθόπουλος πρέπει να έστειλε πολλή κόσμο στο ψυχιατρείο εν το συζήτώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αφού αυτά τα τραγούδια άκουαν οι δικοί μας αυτά ακούγαμε και εμείς. σκέφτου όμως τα παιδιά σήμερα ακούν Lady Gaga...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εμείς ακούαμε Αρβανιτάκη πάντως, ήταν πολλά ευχάριστες οι 4 ωρες ως τζι που την Πάφο που επηένναμε διακοπές!
    Εν σε νοιώθω πολλά! :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. emies akouamento otan eimasten mwra tziai eperimezamen:

    Mine mazi mou kai mh m'agapiseis
    mono patates na mou thanizeis
    oi,oi, thelw tziai auka...
    oioi, nan tianita

    :-D

    episis 12 points gia to apofthegma pou to high fidelity

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ποστ..εν έχω λόγια:)

    @Ουφ, πολλά όμορφο ποστ. Εμείς στο αυτοκίνητο ακούαμε θεοδωράκη, Μπηθικώτση, νέο κύμα τζιαι εφκάλαμε σπυρούθκια. (τα οποία πολλαπλασιάζονταν με ανεξέλεκτους ρυθμούς στο Κυπριωτικο Σκετς)

    Μόνο τωρά που εμεγάλωσα εκτιμώ τα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. και εγώ αυτά θυμάμαι από την παιδική μου ηλικια. όι νανουρίσματα τζιαι πελλάρες. εμένα είχαν τα τζιαι σε κασέττεσ του βίτεο τζιαι έβαλλα τα τζιαι εθωρούσα τη μαίρη λίντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ουφφου ρε ουφ, έγραψα ενα ποστ και χάθηκε, και το ξαναγραφω και νευριαζω τωρα !:)
    ειχα γραψει ότι υπηρχαν και πιο βαριά ακουσματα, για χήρους και χήρες πάνω από τάφους αλλά και παιδιά που "όλοι ορφανα" τα λένε και πόρτες που κτυπουν "ποιος; ποιος" και ήταν πάντα μια χαμένη αγάπη, τελικά δεν ήταν τυχαία οι ψυχολογοι για την γενια μας!!!
    εχει μια συγκινηση όμως να τα θυμόμαστε, ήταν βλεπεις οι επιλογες των γωνιών μας, του πατέρα συνήθως που τώρα φτάσαμε και ξεπερασαμε την δική του ηλικια και βαζουμε δικά μας τραγουδια από την ιδια ισως αναγκη, θλιψη, χαρά, ονειρα ...
    Η ΕΥΤΥΧΙΑ ήταν μεγάλη στιχουργος και εκμεταλευτηκαν πολλοι το ονομα της και το πάθος της για πόκα. αλλά εμεινε τελικα ! ηταν ενα γνησιο μεγαλο ταλεντο, όπως είναι οι αληθινοι ποιητες και καλλιτεχνες χωρις σχολές για δημιουργική γραφή και άλλες τετοιες "αηδιες"

    ήμουν και εγώ ψες στο ΡΙΑΛΤΟ, λες να καθομασταν διπλα διπλά; εξοχη η ερμηνεια της μεντής και εντυπωσιακό το πρωτοφανές (για Κυπρο) χειροκρότημα. νομιζω δεν ηταν μόνο για την ηθοποιο που το άξιζε 100% ηταν και για την Ευτυχια αλλά και ενας τροπος "εκτονωσης" ολων μας από την συγκινηση. και για τους στιχους και τη μουσική. .... δυο πόρτες έχει η ζωη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σορρυ 7χρονε εαυτέ της ουφ αλλά τα τραγούδια αυτά είναι ανεκτίμητα. Μάλλον ό,τι και να έβαζαν οι γονείς σου αφού το επαναλάμβαναν τόσο συχνά θα το είχες σιχαθεί :)

    Άκουσα ότι ήταν φοβερή η παράσταση κι εσύ το επιβεβαιώνεις εδώ. Ήταν μελό;

    Πάντως εμένα οι γονείς μου στο ράδιο κάθε Κυριακή όταν πηγαίναμε εκδρομή είχαν το πρωί "η ώρα του αγρότη" (ναι-ναι άσχετα αν δεν ήταν αγρότες ποτέ!) και στο γυρισμό μια χριστιανική εκπομπή που με ανάλυση του εαυγγελίου και των αμαρτιών κτλ. Φυσικά αν είχαμε την τύχη να αργήσουμε το πρωί να φύγουμε ακουγαμε το 'σκετς' που καμιά φορά ήταν καλό. Αν θυμάσαι τότε ήταν μόνο το πρώτο του ρικ στο ράδιο.

    Τώρα που σου ανάφερα την εναλλακτική δε χαίρεσαι που άκουγες αυτά τα τραγούδια; :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Blog Skepseon :-)

    Prasinada νομίζω παιζόταν δύο χρόνια στην Αθήνα και δύο βράδια στη Κύπρο...

    she demon Ντάλια όλε οικόπεδα με θέα!!!

    Eólica & Ina ευχαριστώ :-)

    homo anisorropus ήταν σε μια παράσταση τη περασμένη Τρίτη στο Ριάλτο στη Λεμεσό, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν η στιχουργός αυτών (και πολλών άλλων) τραγουδιών και χρησιμοποιήθηκαν στη παράσταση.

    Αχάπαρη έλα ντε! προικοθήρες παιδί μου... αγάπες μίσιημου! σκέφτομαι να οργανώσω Ξανθόπουλος night... dvd, pop corn, κοκακόλες και γέλιοοοοοοοο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mana περισσότερο με προβληματίζει το θέαμα ενός τρίχρονου να χορεύει "ήταν η ζωή μου κόλαση και την έκανες απόλαυση'... το 'χω δει και έφριξα!

    postbabylon :-))))))))

    Αππωμένη το χάσμα γενεών... πάντως και σήμερα που τα ακούω δεν μου αρέσουν! άλλο στην παράσταση! :-)

    ρίτσα video clip :-)))

    περαστικέ ...άνοιξα μια και μπήκα... μου άρεσαν πολύ τα λόγια σου :-) και... τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται... έτσι, αν καθόταν δίπλα σου μια ψηλή καστανή θεά, ήμουν εγώ :Ρ

    DaisyCrazy εξακολουθούν να μη μου αρέσουν αλλά αλήθεια είναι, ότι και αν έβαζαν πάλι δεν θα μου άρεσε :-)
    δεν ήταν μελό η παράσταση... ήταν όμορφη, συγκινητική και αστεία...
    τα θυμάμαι, τα άκουγα κι εγώ αυτά, ευτυχώς μόνο την ώρα του αγρότη, τα ευαγγέλια μάλλον δεν τα άκουγαν ούτε οι γονείς μου :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Επίσης σε όλα σχεδόν τα τραγούδια έφταιγε μια γυναίκα, είτε γιατί άφησε τον φτωχό και πήγε με ένα πλούσιο, είτε γιατί τον κοροϊδευε και δεν εκτιμούσε πραγματικά όσα έκανε για εκείνη και άλλα τέτοια. Τι τραβούσαν οι καημένοι οι άντρες εκείνης της εποχής. Εμένα το αγαπημένο του παπά μου ήταν τα καβουράκια, δεν ξέρω όμως ποιος έγραψε τους στίχους, ακόμα και οι καβουρίνα αφησε τον άντρα και τα παιδάκια της και πήγε στην αθήνα με το σπάρο.
    Πολύ θα ήθελα να πάω στην παράσταση αυτή, πρέπει να ήταν πολυ ωραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σόρρυ για το ανορθόγραφο "οι καβουρίνα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σκουλουκούιν κι εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό, πάντα μια γυναίκα έφταιγε! μήπως να ψάξουμε τα αίτια των στίχων στο αγοραστικό κοινό αυτών των τραγουδιών;!
    τα καβουράκια τα έγραψε επίσης η Παπαγιαννοπούλου... μάλιστα στη παράσταση αναφέρει ότι το άκουσαν ο Λώρενς Ολίβιε και η Βίβιαν Λη και ήθελαν να την γνωρίσουν, μαζί με τον Τσιτσάνη :-)

    Glayki :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σκουλουκούι,
    και τα καβουράκια η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου τα έγραψε!

    Ούφ,
    πολλά καλό το high fidelity statement! What about "kids watching..." as well?

    ΑπάντησηΔιαγραφή