Ζάπινγκ

Είπα η καημένη να κάτσω να δω λίγη τηλεόραση, να αποβλακωθώ λίγο με το remote control στο χέρι σε ένα διασκεδαστικό ζάπινγκ… μα που νόμιζα ότι ζω;!

Στο ΡΙΚ1 είχε Εγώ και Εσύ αλλά ώσπου να το πάρω είδηση τελείωσε. Δεν είναι τόσο χάλια όσο λένε, εντάξει δεν είναι Αθερίδης και Παπαδοπούλου αλλά μια χαρά είναι τα παιδιά, και δεν μπορώ να φανταστώ τον αντικαταστάτη του «Μάααααααριεεεεε», μια χαρά είναι ο Μάριος, εμένα μου αρέσει. Η επόμενη εκπομπή ήταν το Επωνύμως με θέμα από όσο πρόλαβαν τα αυτιά μου να ακούσουν τη στιγμή που έψαχνα πανικόβλητη το remote control «το θρίλερ με την εκλογή προέδρου της Βουλής»… προτιμώ να δω το original The Exorcist που ειλικρινά δεν θέλω να δω ποτέ!

Στο ΡΙΚ2 είχε Ηρακλή Πουαρό. Δεν μου αρέσει. Μου τη δίνει η Άγκαθα Κρίστι μετά που διάβασα μονοκοπανιά δύο τρία βιβλία της και κατάλαβα πως άμα εσύ είσαι η συγγραφέας μπορείς να βρεις τη πιο απίθανη λύση για το φονικό, όπως ας πούμε να δέσεις μια ρότσα με ένα σχοινί από τη ταράτσα, να σφυρίσεις του θύματος, να βγάλει το κεφάλι του από το παράθυρο και να το στείλεις στον αγύριστο χωρίς να σε πάρει κανένας χαμπάρι και να παίζεις και την έξυπνη ότι δεν ανακάλυψε κανένας τον δολοφόνο. Αν είναι δυνατόν δηλαδή!

Στην ΕΡΤ είχε μια εκπομπή όπου οι χρυσοπληρωμένοι δημοσιογράφοι προσπαθούσαν να αναλύσουν τη κρίση. Στο πετσί τους την ένοιωθαν έτσι τους λυπήθηκα και άλλαξα κανάλι. Η ΕΡΤ world όμως μου αρέσει πολύ με τις διαφημίσεις από την Αμερική. Στη πρώτη παίζουν (;) με το στερεότυπο του μουστακαλή ελληναρά με το ανοικτό πουκάμισο και τον σταυρό στο δασύτριχο στέρνο, αναρωτιέμαι αν σοβαρομιλούν ότι έτσι βλέπουν τον εαυτό τους εις τα ξένα! Και εξακολουθούν να υπάρχουν ρατσιστές στην Ελλάδα;! Η άλλες δύο διαφημίσεις είναι μια για ένα καφέ στην Αστόρια όπου κάθε Τετάρτη νομίζω τραγουδά ένας τύπος στυλ «όλα τα μωρά στη πίστα» και μια με κάτι προϊόντα από Ελλάδα, λάδι, φέτα κλπ μέσα σε κάτι κατοχικά τενεκεδάκια με ελληνικές σημαιούλες, μουσική Zorbas the Greek και διεύθυνση Chicago, IL. Που είσαι Πρασινάδα!!!

Στο NTV είχε διαφημίσεις. Δεν έκατσα να δω τι θα είχε μετά γιατί θα είχε σίγουρα μια από τις ακόλουθες ταινίες: The Departed (αχ Leo!), The Illusionist, The Painted Veil (αχ Edward!), Penelope (αχ James!), Lassie (γούτσου γούτσου) που είναι τέλειες ταινίες αν τις δεις μια, δυο δέκα φορές, εφτά φορές τη βδομάδα όμως είναι κάπως υπερβολικό!

Το ίδιο και με το Capital που βάζει από αριστουργήματα όπως τα Cinema Paradiso και Dead Poets Society μέχρι κάτι ταινίες που αναρωτιέσαι που πάνε και τις βρίσκουν!

Στον ΑΝΤ1 είχε Ελένη η Πόρνη! Αλληλούια! Στη σκηνή που πέτυχα ο Χρύσανθος Χρυσάνθου κάτι έλεγε της Ελένης Πόρνης ότι πρέπει να φύγει από το σπίτι της και είχε ένα ύφος σαν να την έκαμνε «τέττε μα εν τζαι σοβαρομιλώ κοκόνα μου» και η Ελένη είχε ένα ύφος καρτούν όπως όταν ο Τουίτι κάνει ρεζίλι τον Συλβέστερ και ο Συλβέστερ είναι τόσο γλυκούλης τη στιγμή που κατεβάζει συντετριμμένος τα μούτρα του αλλά αυτή δεν ήταν γλυκούλα όταν κατέβαζε συντετριμμένη τα δικά της και μόλις έφυγε ο κακός η τσατσά που κρυφάκουγε ήρθε τρεχάτη μέσα και κάτι ρωτούσε την Ελένη που είχε μείνει κόκαλο και εκεί που εχάσκαν μάλλον σε μια στιγμή εσωτερικής αναζήτησης «και πουτάνα και άστεγη» κάτι ακούστηκε από μέσα και μάλλον η grand τσατσά ενευρίασε και κάτι πέταξε τζαι έσπασε γιατί εφαράσαν οι κορούες τζαι πετακτήκαν ίσια πάνω. Πίστεψα ότι αυτή θα ήταν η comic relief στιγμή του επεισοδίου αλλά εσοβαρομιλούσαν έτσι άλλαξα κανάλι.

Στο Mega είχε ένα τηλεπαιχνίδι με έναν παρουσιαστή τον οποίο ξέρω από τα περιοδικά αλλά που ποτέ δεν άντεξα να δω μια εκπομπή του. Το συγκεκριμένο επεισόδιο όμως ήταν μάλλον το ένα από τα δύο που έχω δει ποτέ και ήταν σε επανάληψη! Βλέποντας τηλεπαιχνίδια για να παίζω την έξυπνη πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω με τι λογική πάνε μερικοί να παίξουν. Μια φορά κάποιοι δεν ήξεραν πότε έγινε το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ και τους θεωρούσα ηλίθιους μέχρι που μια μάνα με τη κόρη της δεν ήξεραν πότε έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου… σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού απάγγελλα το άσμα «ήρθε μια γριά απ΄τη πόλη και έφερε το χάσει χάσει»… αλήθεια, το θυμάστε;!!! Και οι ερωτήσεις… μια φορά είχαν τον τίτλο κάποιου σιντί, λεγόταν Ανατολικά του Κόσμου και η ερώτηση ήταν ποιου είναι το σιντί, του Αλκίνοου Ιωαννίδη ή του Νότη Σφιακιανάκη (ναι πάλε αυτός, δεν φταίω εγώ είναι σαν τις κατσαρίδες, παντού!). Μετά που το φιλοσόφησαν οι διαγωνιζόμενοι αποφάσισαν ότι ο τίτλος ήταν πολύ κουλτουριάρικος άρα πρέπει να ήταν του Αλκίνοου… αν είναι δυνατόν δηλαδή… «ανατολικά του κόσμου»;! Ποιου κόσμου;! Αυτό δεν είναι κουλτούρα, μαλακία είναι που προσπαθεί να περάσει για κουλτούρα επιπέδου Πάολο Κοέλιο!

Απελπισμένη έκλεισα τη τηλεόραση και άνοιξα το ράδιο. Ο Σώσης βάζει τέλεια μουσική. Αν την έβαζε και σιωπηλός η εκπομπή του θα ήταν η αγαπημένη μου. Είχα κλείσει το ράδιο όταν, μετά που έβαλε το working class hero του John Lennon, του ζήτησε κάποιος να πει τι σημαίνουν οι στίχοι και ανάφερε με εκείνο το ύφος του «χαζόπαιδα τι με ρωτάτε» ότι το τραγούδι μιλά για τους χήρος της γόρκινγκ κκλας. Όταν ξανάνοιξα το ράδιο έλεγε ανέκδοτα με τον Τσακ Νόρρις που από ότι κατάλαβα εν ο νέος Πόμπος έτσι για άλλη μια φορά με έσωσε ο Παύλος Παυλίδης με το νέο του σιντί που είναι περσινό αλλά δεν βγήκε σχεδόν καθόλου από το cd player μου γιατί είναι τέλειο!

Αντικαταπληκτικά!