Αυτή η τελευταία βδομάδα

Τη Δευτέρα ξύπνησα αγχωμένη με ένα περίεργο συναίσθημα ότι έγινε σεισμός. Αργότερα βρέθηκα στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το Ακρωτήρι και σε εκείνο το σημείο του δρόμου με τα δέντρα που σε κάνουν να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε βιβλίο της Jane Austen και σε λίγο πρόκειται να εμφανιστεί το Pemberley, είδα μια μαύρη γυαλιστερή κορδέλα να ανεμίζει στη μέση του δρόμου. Την απέφυγα τελευταία στιγμή και συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα τεράστιο μαύρο φίδι.

Τη Τρίτη καθόμουν όλη μέρα σπίτι και έχασκα. Αργότερα το βράδυ πήγα βόλτα στον παραλιακό όπου είδα μια διαδήλωση, τη μοναδική διαδήλωση που είδα ποτέ στη Κύπρο… Ένας γνωστός έκανε κοινωνιολογική μελέτη του γεγονότος και τον άκουγα βαριεστημένα κουνώντας μηχανικά το κεφάλι.

Τη Τετάρτη καθάρισα την αποθήκη. Έβαλα στην άκρη παλιές φωτογραφίες και τις ξανάδα μετά από πολλά χρόνια. Μελαγχόλησα γιατί συνειδητοποίησα ότι ήμουν πάντα μόνη μου, ειδικά όταν ήμουν ανάμεσα σε πολύ κόσμο και μεγάλες παρέες. Τότε το έβλεπα σαν δικό μου φταίξιμο, τώρα το βλέπω αλλιώς. Το βράδυ στο σπίτι δεν είχαμε ρεύμα και καθόμουν στη βεράντα ακούγοντας ραδιόφωνο από το κινητό.

Τη Πέμπτη καθόμουν όλη μέρα σπίτι και έχασκα. Έκανε ζέστη και θύμωσα. Σκεφτόμουν πόσο γελοίο είναι για μια χώρα που έχει 360 μέρες τον χρόνο ηλιοφάνεια να εξαρτάτε τόσο πολύ από μια εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας. Μετά σκέφτηκα ότι δεν έχουμε υπόθεση σαν χώρα γενικά, η ηλιακή ενέργεια μας μάρανε.

Τη Παρασκευή το πρωί καθάρισα το σπίτι και το μεσημέρι πήγα για φαγητό. Το βράδυ αποφάσισα να λιώσω στη τηλεόραση και έκατσα να δω το Παρά πέντε. Μετά πέτυχα στο ΡΙΚ1 ένα μαγνητοσκοπημένο θεατρικό, το Μανόλη του Γιώργου Νεοφύτου με τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη και ένα γάτο. Μιλούσε για το πραξικόπημα και κατάφερε να με κλαμουρίσει. Ήθελα να τηλεφωνήσω στο ΡΙΚ να τους συγχαρώ για την επιλογή τους αλλά συγκρατήθηκα.

Το Σάββατο το πρωί πήγα θάλασσα όπου κάηκα, ήπια κάμποσο θαλασσινό νερό, γέλασα πολύ σαν το χαζό και ερωτεύτηκα, κλασικά κάποιον που δεν γνωρίζει την ύπαρξη μου. Το βράδυ είδα το τελευταίο Harry Potter. Η κοπέλα στο ταμείο μας είπε να φυλάξουμε τα εισιτήρια μας για να μπορέσουμε να δούμε τη ταινία κάποια άλλη στιγμή αν κοπεί το ρεύμα. Όλα τα κλειστοφοβικά μας σύνδρομα ήρθαν στη φόρα αλλά τελικά το είδαμε χωρίς διακοπές. Η ταινία ήταν τέλεια εκτός από το τέλος! Άκου 19 χρόνια αργότερα μεσοαστοί μάγοι με κοιλιά!

Τη Κυριακή οικογένεια, εφημερίδες, περιοδικά, φαγητό, παγωτά και το απόγευμα θάλασσα. Συννεφιά, δροσιά και πλατσουρίσματα. Το βράδυ είδα στο ΡΙΚ1 τον Αρχιεπίσκοπο να μιλά πιο ήρεμα από ποτέ. Φαντάστηκα ότι με το ζόρι κρατούσε τον εαυτό του να μη πανηγυρίσει για το απρόσμενο δώρο.

Δευτέρα.

...