Θαλασσινές Μωβ Ουφερωτησαπαντήσεις

Όπως θα μαντέψατε από τον τίτλο, η συνεντευξιαζόμενη μου είναι η Θάλασσα Μωβ η οποία δεσμεύτηκε στην προτελευταία ερώτηση να με φιλοξενήσει όποτε και για όσο θέλω στην Λουκανικούπολη και δεν με νοιάζει αν νόμισε ότι κατάλαβε ποιος / ποια είναι ο Πίκος Απίκος της και αν δεν είμαι εγώ αυτή που νόμισε σε εμένα απάντησε την ερώτηση εμένα κάλεσε και εγώ θα πάω το καλοκαίρι και θα μείνω μέχρι να τελειώσει το επόμενο φεστιβάλ κινηματογράφου αφού και τους σκύλους λατρεύω και τα παιδιά με λατρεύουν. Τελεία και πάμε στη συνέντευξη. 

Το μπλογκ σου μου αρέσει πολύ όπως και ο τρόπος που γράφεις. Σε φαντάζομαι να έχεις μια επαγγελματική σχέση με το γράψιμο. Ισχύει κάτι τέτοιο; Αν όχι, θα το ήθελες;

Εμ...ε υ χ α ρ ι σ τ ώ...και ναι. (δεν μπορώ όμως να πω περισσότερα σ΄αυτό...)

Σεβαστό :-) πάω να φανταστώ τους αριθμούς του λόττο... 

Γιατί ονόμασες το μπλογκ σου Θάλασσα Μωβ;

...ουσιαστικά το μπλογκ στο οποίο αναφέρεσαι ονομάζεται "Αποχρώσεις ήχων" και όταν ξεκίνησε είχε μια πολύ διαφορετική υφή από τη σημερινή. "Θάλασσαμωβ" είναι το νικ μου,προηγουμένως είχα ένα παρόμοιο που όμως αποφάσισα να αποχωριστώ στον Μπλόγκερ.

Επιλέγω κάποια από τα ενδιαφέροντα σου στο προφίλ του μπλογκ σου και θα ήθελα να μου αναφέρεις, μαζί με λίγα λόγια για το καθένα αν δεν βαριέσαι, ένα βιβλίο και ένα πίνακα ζωγραφικής που αγαπάς ιδιαιτέρως, ένα φαγητό που αγαπάς να φτιάχνεις (και να τρως) και ένα αγαπημένο σου τραγούδι.

Μισό να δω ποιά βιβλία είχα σημειώσει :) Α! Η λίστα χρειάζεται ανανέωση. χμ...θα κρατούσα βέβαια όλα αυτά τα βιβλία στα αγαπημένα...εεεεμ...

Ας πάρουμε όμως ένα βιβλίο  του Βασίλη Αλεξάκη "Οι Ξένες Λέξεις".

Ο Αλεξάκης είναι Έλληνας ζει όμως στη Γαλλία από τα φοιτητικά του χρόνια,και γράφει ο ίδιος τα βιβλία του τόσο στα γαλλικά όσο και στα ελληνικά. Ίσως να σπαταλάει έτσι αρκετό χρόνο στη μετάφραση-θα μπορούσε να τα έδινε σε μεταφραστή- με αποτέλεσμα η βιβλιογραφία του να είναι μικρότερη από το αναμενόμενο. Μπορώ να τον νιώσω όμως,είναι μεγάλη πρόκληση να είσαι σε θέση να εκφραστείς γραπτώς σε 2 παράλληλες σου γλώσσες,η κάθε μια με τη δική της νοοτροπία και κουλτούρα. Άσε που συνήθως ο συγγραφέας μπορεί να σου μιλήσει καλύτερα από τον μεταφραστή.

Τέσπα,το βιβλίο αυτό σε κρατάει από το χεράκι και σε ταξιδεύει σε άλλη ήπειρο αλλά και στον χρόνο. Όχι μόνο του συγγραφέα/ήρωα μα και τον δικό σου χρόνο. Ίσως και του πατέρα σου; Ναι,με βάση κάποιες αναφορές του,ταξίδεψα και λίγο στην παιδική ζωή του παπά μου,τουλάχιστον στα κόμικς της εποχής "τους". Ταξιδεύεις λοιπόν στις δικές σου εμπειρίες,στον δικό σου λεξολογικό πλούτο και αναμνήσεις που σου χαρίζουν οι γλώσσες που γνωρίζεις. Είτε αυτή είναι η μητρική σου γλώσσα ή η διάλεκτος ή κάποια ξένη. Ουσιαστικά ο Αλεξάκης περιγράφει κάτι που βίωσα στα παγοχωρίτικα...ότι είμαι πολύ πιο μικρή σε ηλικία απ΄ότι είμαι στα ελληνικά ή στα αγγλικά. 

...Πίνακας ζωγραφικής. Χμ... Μ΄αρέσουν τα ποτραίτα και οι θαλασσογραφίες. Ειδικότερα οι θαλασσογραφίες των Ρώσσων και των Ελλήνων. Όταν όμως είδα στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα τον πίνακα του Ν.Γύζη "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται" (1899-1900),έσβησα. Δεν ξέρω αν ήταν το μέγεθος (2μχ2μ),ο κόπος,η ευσέβεια...όλα μαζί; Ίσως και η θέση του στη συγκεκριμένη αίθουσα. Δεν το ένιωσα ποτέ πριν ή μετά,με κανένα πίνακα.  Μην τον ψάξεις στο διαδύχτιο, χάνεται η ένταση του στις οθόνες μας. Πρέπει να πας Αθήνα για να τον θαυμάσεις.

Φαγητό; Από τότε που νιώθω σαν λουκουμάς που κατάπιε καρπούζι-βλ.εγκυμοσύνη-δεν περνώ και ιδιαίτερο χρόνο στην κουζίνα.Χμ...να σου πω τί πεθυμώ καλύτερα; :)))))) τα κουπεπούθκια της γιαγιάς μου,με σαλάτα και γιαουρτάκι.Μετρά; :) ... Και το Chocolate n Cream Pie,που παρουσίασα στο μιαμήμπλιαξ αλλά από τότε το έχω πετύχει πολύ καλύτερα-ε,μια φορά θα σου πέσει κάτω η ζύμη και να γίνει χίλια κομμάτια, έτσι; :)

Αγαπημένο τραγούδι; Χμ...αυτή τη στιγμή αυτό:Τρύπες-Ακούω την Αγάπη   

Αντιλαμβάνομαι ότι σου αρέσει το σινεμά και βλέπεις πολλές ταινίες. Θα ήθελα να μου αναφέρεις μια ένοχη απόλαυση από το mainstream σινεμά και μια αγαπημένη ευρωπαϊκή (λέω ευρωπαϊκή για να διατηρήσω το στερεότυπο της ποιότητας) ταινία.

Το σινεμά μ΄αρέσει αλλά δεν πάμε πλέον συχνά! Άσε που τώρα χάνουμε την Μπερλινάλε...γκρρρρρρ....

Ένοχες απολαύσεις δεν υπάρχουν! Απλώς κότσια θέλεις να παραδεχτείς τί σου αρέσει και τί όχι! Και μου αρέσει που ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος άρχισε να γίνεται πιο "μέηνστρημ"! Υπάρχουν κι εξαιρετικές αμερικάνικες ταινίες,ανεξάρτητες παραγωγές. Μια γνωστή,μου άνοιξε τα ματάκια και στον κόσμο του αραβικού κινηματογράφου,ενώ οι ευρωπαϊκές παραγωγές με θέμα την Αφρική με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα,είναι μια απάτητη γη που πρέπει να γνωρίσουμε όλοι,να αλλάξει επιτέλους και η προκατάληψή μας με τη συγκεκριμένη ήπειρο. Πάλι παραμιλώ...στοπ.

Λοιπόν, ...όποτε πετύχω το "Con Air" το παρακολουθώ. Επίσης όποτε πετύχω "Keeping up appearances",τρελλαίνομαι,κόλλημα από τον καιρό του σχολείου. Οκ,δεν είναι ταινία αλλά δεν θα μπορούσε να ήταν; :)))))))

Ευρωπαϊκή...θα πω αυτήν εδώ "Γνήσια Αντίγραφα" την είχα παρουσιάσει και στο μπλογκ...

Θα δω οπωσδήποτε το Γνήσια Αντίγραφα, το Con Air το έχω δει 

;-)

Για πολύ καιρό πίστευα ότι ζούσες στη Φρανκφούρτη λόγω Λουκανικούπολης. Μια απορία που είχα καιρό και δίσταζα να σε ρωτήσω βρήκε τώρα το τέλειο άλλοθι για να εκφραστεί: γιατί αποκαλείς τη πόλη που ζεις λουκανικούπολη και όχι κάτι άλλο;

χαχαχαχαχα έχεις δίκαιο. Αλλά την Φρανκφούρτη τη λέγαμε Τραπεζούπολη από τις πολλές τράπεζες κι ασφαλιστικές που μαζεύτηκαν στο κέντρο της...κι έπειτα μόνο εδώ βλέπεις κόσμο να τρώει τόσα λουκάνικα,οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Στην Φρανκφούρτη ο τραπεζίτης θα πιεί τη μπιρίτσα του με το μεσημεριανό του ή μετά τη δουλειά,ναι. Αλλά δεν θα δεις κάθε 3ο άτομο να τρώει κάρριβουρστ (λουκάνικο με κάρρικέτσαπ) όλη μέρα,ακόμη και στις 10 το πρωί,περπατώντας στο δρόμο. Επίσης,το κάρριβουρστ,έχει γεννηθεί-αν δεν λανθάνομαι-στη ...Λουκανικούπολη. Οπόταν γιατί όχι; Δεν ξέρω αν έχεις έρθει ποτέ,εδώ υπάρχουν και ψήστες με το γκριλ φορεμένο πάνω τους,οι λεγόμενοι Grill Runners.Μισό να δω αν υπάρχει καμιά φώτο στο νετ...

Θα μπορούσε να είχε κι άλλα ονόματα μα έτσι είναι τα βαφτίσια. Λες το όνομα,μπλουμ. Παράκουσε ο παπάς ή άλλαξες εσύ γνώμη; Καλά τσακώματα με τη γραφειοκρατία! :)
Μόνο τα λουκάνικα φρανκφούρτης έξερα εγώ... όλα τα λεφτά ο ψήστης-σαΐνης :-))) 

Πρέπει να ξέρεις ότι αγαπώ ιδιαιτέρως τη πόλη που ζεις. Θέλω να σε ρωτήσω αν μπορείς να με φιλοξενήσεις για ένα δυο πεντέξι καμιά δεκαριά μήνες (χε χε χε). Γενικά, σου ζητούν διάφοροι γνωστοί, άγνωστοι και φίλοι να τους φιλοξενήσεις; Πως απαντάς, ειδικά όταν δεν θέλεις να φιλοξενήσεις κόσμο;

Και νομίζω πως ξέρω ποιός/α Μπλόγκερ κρύβεται πίσω από τη μάσκα του ΠίκουΑπίκου!!! :))))))))))))))
ΌΠΟΤΕ και για ΟΣΟ θέλεις!  Ψάχνω για μπέιμπισιττερ! :ΡΡΡΡΡ  :))))))))))))))))))))))))

Πέραν της πλάκας,χώρος υπάρχει. Θα πρέπει όμως ν΄αγαπάς τα σκυλιά.

Όποιος ζει εδώ,ναι,έχει πολλούς φιλοξενούμενους,ειδικά την σεζόν Απρίλης-Οκτώβριος. Για αυτό θες πάντα ένα έξτρα δωμάτιο ή καναπέ που να γίνεται κρεββάτι. Τί νομίζεις; 

Κοίτα...

Φιλοξενούμε σχεδόν όποιον μας το ζητήσει. Αν κάνουμε κάποιο πάρτυ,και κάποιος έμεινε ως αργά,και ζει στην άααααλη άκρη της πόλης,αμαρτία να τον αφήσεις να πάει σπίτι του. Έτσι μένει μαζί μας...και τον νανουρίζει ο Μάρσαλ συνήθως! (συγκεκριμένα ένας Παγοχωρίτης λατρείας είναι,που στην αρχή φοβόταν τα σκυλιά και τώρα μας κάνει και τον ντογκσίττερ αν χρειαστεί)...Αν κάποιος μας ζητήσει να τον φιλοξενήσουμε μέχρι να βρει κάποιο σπίτι εδώ,πάλι γίνεται,αν κι αυτό ενδεχόμενως ν΄αλλάξει τώρα με τις νέες συνθήκες.

Έχουμε φιλοξενήσει πάρα πολλή κόσμο,από δικούς μας ανθρώπους μέχρι γνωστούς γνωστών. Μπορώ να σου φτιάξω κι εθνολογική μελέτη πάνω στο θέμα! :) Στην αρχή νόμιζα πως όλοι οι φιλοξενούμενοι,θα είναι καλόβολοι. (Επειδή είμαστε οι 2 μας.)

Με τους δικούς σου ανθρώπους και τους φίλους σου υπάρχει άνεση,οι ελευθερίες είναι διαφορετικές.  Όμως με τους γνωστούς;

 Δεν έχω χειρότερο από το να πετάγομαι για μισή δουλίτσα έξω και να επιστρέφω στο σπιτάκι μου,βρίσκοντας τον Μάρσαλ κλειδωμένο στο μπάνιο,και τη φιλοξενούμενη να ψάχνει τη ντουλάπα στο υπνοδωμάτιο μου..."ε,βαρέθηκα"...οκ,ήταν ανάγκη να φορέσει τις γόβες μου όμως; 

Από τότε,κλειδωμένο το υπνοδωμάτιο μας και όποιος παρεξηγθεί,δικό του πρόβλημα.

Γενικά,όταν φιλοξενείς γνωστούς άγνωστους,πρέπει να θέτεις εσύ τα όρια,κάτι που ακόμη δυσκολεύομαι να κάνω γιατί ντρέπομαι οπόταν σιωπώ με κίνδυνο να γίνει Μπουμ! (κι όταν ο ήρεμος άνθρωπος κάνει μπουμ,πρόκειται για Τσουνάμι)...Εντάξει,όπως ο Ξένιος Δίας προστατεύει τους φιλοξενούμενους,έτσι οφείλει να λογικεύει τους φτανόκαρτους νοικοκύρηδες,όταν οι πρώτοι εκμεταλλεύονται τους δεύτερους.

Κι εδώ καλώ τον Λάβη να ομολογήσει πως οι Νησιώτες(όλοι,όχι μόνο οι Κύπριοι) είμαστε οι πιο καλόβολοι και μάναμουτους φιλοξενούμενοι στον κόσμο!!! :)))))))))))))))))))) 

Έχουμε αρνηθεί φιλοξενία μόνο σε ένα άνθρωπο,μετά που επανειλημμένως προσπάθησε να μας εκμεταλλευτεί. Πρέπει να είσαι σε θέση να λες ευθέως το "ΟΧΙ" σε τέτοιες..."προσωπικότητες". Θα έλεγα όχι και στο κάουτς σέρφινγκ,σε άγνωστο άγνωστο άνθρωπο δηλαδή.

Τώρα,αν δεν μπορείς για κάποιο συγκεκριμένο ή άσχετο λόγο να ανοίξεις το σπίτι σου,λες ευγενικά την αλήθεια. Καμιά φορά ίσως να χρειαστείς και κάποιο ψεμματάκι,ειδικά αν είναι το ενδιάμεσο ελεύθερο σου Σαββατοκύριακο μεταξύ επισκέψεων,και το μόνο που θες να κάνεις,είναι να κοιμηθείς για 48 ώρες!

Έτσι για να ξέρεις, εγώ δεν πολυφοράω γόβες :ΡΡ 
λαβ λέξη "μάναμουτους" :-)))

Ελπίζοντας να σου άρεσαν οι ερωτήσεις μου και τελειώνοντας, θα ήθελα να μου στείλεις μια φωτογραφία (από οπουδήποτε, ονλάιν, που έβγαλες εσύ, οτιδήποτε), που θα ήθελες να ανεβάσω στο μπλογκ μου μαζί με τις απαντήσεις σου.

Ωραίες οι ερωτήσεις,ελπίζω να μη σε κούρασαν οι απαντήσεις όμως...

Φωτογραφία; Πάρε μια μισάνοιχτη πόρτα! :Ρ :))))

Από το χωριό του παππού και της γιαγιάς,η φωτογραφία καθόλου καλή, οι μνήμες και ο συμβολισμός όμως,ναι. Ριζίτικη και Νόστος. 

Μωβ, σε ευχαριστώ για τες πολύ όμορφες απαντήσεις, εννοείται ότι απόλαυσα την κάθε μια!! 

Happy Valentine's :-)))))