Θέλω

Ένα διαμέρισμα. Σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη, φτάνει να είναι δικό μου και σε περιοχή που να μη κινδυνεύω να βρεθώ σφαγμένη σε κανένα χαντάκι. Μπορεί να είναι στούντιο στο Rue Saint Julien le Pauvre στο Παρίσι, γκαρσονιέρα στη Καισαριανή ή δυάρι σε παλιό καλοανακαινισμένο κτίριο στην Bleibtreustrasse του Βερολίνου. Ψηλοτάβανο, με παρκέ στο πάτωμα και μεγάλα παράθυρα που να βλέπουν σε δέντρα. Α, και να είναι στον τρίτο ή στον τέταρτο όροφο. Προτιμώ τρίτο. Στο ισόγειο να έχει φούρνο αν είναι στο Παρίσι, περίπτερο αν είναι στην Αθήνα και σαντουιτσάδικο στο Βερολίνο.

Έναν εραστή. Θέλω να ντύνεται λίγο σαν λέτσος, να είναι γλυκούλης και να μου χαμογελά όμορφα επειδή με αγαπά και όχι επειδή με βλέπει σαν καθρέφτη. Θέλω να είναι χαλαρός και άνετος, να έχει χιούμορ και να καταλαβαίνει το δικό μου, να είναι έξυπνος και δημιουργικός. Να ξέρει τι του γίνεται και να ξέρει τι θέλει, απαραιτήτως θα πρέπει να θέλει κι εμένα. Στο Παρίσι μπορεί να τον λένε Ζαν, στην Αθήνα Βαγγέλη (όχι, πλάκα κάνω, ας πούμε Ορέστη άλλωστε δική μου είναι η φαντασίωση, δεν θα κολλήσουμε εδώ) και στο Βερολίνο, Μάρτιν.

Μια δουλειά. Μερικής απασχόλησης, από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, για να έχω χρόνο να ασχολούμαι με τα χόμπι και τις δραστηριότητες μου τα απογεύματα. Στη δουλειά δεν χρειάζεται να είμαι ιδιαιτέρως απαραίτητη αλλά να είμαι πραγματικά καλή και να με εκτιμούν οι πάντες, και η στρινιάρα προϊστάμενη αλλά και οι συνάδελφοι. Στο Παρίσι μπορεί να δουλεύω σε μιαν εφημερίδα, στην Αθήνα στο δημόσιο (πλάκα κάνω, στην Αθήνα θα μπορούσα να δουλεύω σε μια διαφημιστική εταιρεία) και στο Βερολίνο σε ένα μουσείο ή μια γκαλερί.

Τα χόμπι μου στο Παρίσι θα περιλαμβάνουν συγγραφή σε μπλογκ στα γαλλικά και στα ελληνικά (και στα κυπριακά φυσικά) για τις κρυφές γωνιές της πόλης και γαστρονομικές απολαύσεις σε μικροσκοπικά μπιστρό, στην Αθήνα θα έχω το τρέξιμο και το άραγμα σε καφέ (στερεότυπο, το ξέρω, σάμπως και τα υπόλοιπα δεν είναι, άκου «μικροσκοπικά μπιστρό») και στο Βερολίνο την ζωγραφική και τις κατασκευές. Στο μπλογκ θα γράφω επίσης για τη δουλειά μου και τον Ζαν, όταν τρέχω θα ακούω Παυλίδη, τα βράδια θα πηγαίνω σε συναυλίες και στις όχθες του Σπρέε θα κάθομαι και θα ζωγραφίζω τις πάπιες (δεν ξέρω αν έχει πάπιες).

Βάζοντας πολύ νερό στο κρασί μου, ή στη ρακί μου, ή στην μπύρα μου, ας είναι και στη Λεμεσό αυτή η ζωή. Κέντρο αλλά όχι στη φασαρία, τον εραστή χμμμμμ έχουμε Ορέστηδες στη Κύπρο; Να κάνω ζαβολιά; Θα μπορούσε να είναι έλληνας που μένει Κύπρο, καθηγητής σε κάποιο πανεπιστήμιο ας πούμε. Τώρα που το σκέφτομαι και ο Ζαν θα μπορούσε να έρθει Κύπρο, έχουμε γαλλόφωνες εφημερίδες; Ο Μάρτιν με το θέατρο δεν ξέρω τι θα μπορούσε να κάνει εδώ, μπορεί να το ψάξει όμως. Και η δουλειά ας είναι μια δουλειά που δεν θα με αρρωσταίνει και να έχει έστω λίγο ενδιαφέρον.

Ενισχυμένες τάσεις φυγής με συγκρατημένη απαξίωση την οποία μπορείς να ονομάσεις και απογοήτευση προς οτιδήποτε κυπριακό, σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε.