Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Συζυγικοί καυγάδες

Καθόμαστε σε εστιατόριο ορεινού τουριστικού χωριού και τη προσοχή μας κερδίζει η οικογένεια δίπλα μας. Η σύζυγος και ο σύζυγος γύρω στα τριανταπέντε, δύο παιδάκια και η πεθερά. Θα έλεγε κανείς ότι σε περίοδο διακοπών το ζευγάρι θα ήταν ανέμελο, θα μιλούσαν και θα γελούσαν και γενικά, θα ήταν σε διακοπές –ακόμα και από τη βαρεμάρα του ενός για τον άλλο. Όμως τη κουβέντα μονοπωλεί η πεθερά που μιλά για τες φιλενάδες της, ο σύζυγος απέναντι της χαμογελά μυστήρια και αναρωτιέμαι αν σκέφτεται πόσο πάει η ποινή για πεθεροκτονία, ενώ η σύζυγος μιλά σε όλους με τον ίδιο κουρασμένο και απότομο τρόπο κάνοντας τον Maurice να την παρατηρεί σε βαθμό παρεξηγήσεως.

Τους σχολιάζουμε αφού μπορούμε να ακούσουμε τα πάντα και δεν σκεφτόμαστε πως μπορεί να μας ακούν. Ξέρω ότι ένα τέτοιο ζευγάρι δεν είναι ο κανόνας αλλά τελευταία βλέπω γύρω μου μόνο τέτοια ζευγάρια. Ένας φίλος λέει ότι σήμερα τα ζευγάρια χωρίζουν γιατί είναι εύκολο να χωρίσουν, επειδή εν αππωμένα τζαι με το παραμικρό διαλύουν τα. Εγώ αναγνωρίζω το άππωμα σαν λόγο αλλά σαν τον λόγο που παντρεύονται από την αρχή, όχι για το διαζύγιο. Αν παντρεύεσαι επειδή επαντρεύτηκε η ανιψιά σου τζαι ζηλεύκεις ή επειδή θέλεις να κάμεις πάρτι με νυφικό τζαι όι επειδή αγαπάς τζαι έσιεις όρεξη να ανέχεσαι τον άλλο, για ποιο λόγο να τον ανέχεσαι που ένα σημείο τζαι μετά; Ειδικά αν η ανιψιά σου ήβρεν γκόμενο τζαι εχώρισεν, γιατί να εν πάντα τζείνη το επίκεντρο;

Ο Maurice, που πιστεύει πως ερωτεύομαι τους λάθος ανθρώπους επειδή καταβάθος δεν θέλω να είμαι με κανέναν αλλά προφανώς μου αρέσει η αδρεναλίνη της χυλόπιτας, νομίζει πως αν δεν ήταν gay θα ήμασταν πολύ καλό ζευγάρι. Εγώ νομίζω πως αν δεν ήταν gay ούτε που θα γύριζε να με κοιτάξει, όχι να θέλει να είμαστε και ζευγάρι. Πάντως αν ζούσαμε σε άλλην εποχή ίσως και να ‘χαμε παντρευτεί που λέει και ο Δεληβοριάς, απλά θα με απατούσε με τον κηπουρό και θα τον απατούσα με τον γείτονα.

Καθόμαστε σε ένα καφέ της παλιάς πόλης. Είναι στα όρια του, έχει κοκκινίσει, μιλά γρήγορα και χαμηλόφωνα και όσο ακούει αυτά που λέει τόσο νευριάζει, μέχρι που αναφωνεί σχεδόν έκπληκτος ότι τωρά ενευρίασα. Εγώ το είχα καταλάβει από ώρα ότι ενευρίασε και προσπαθώ να μη μιλήσω, να μην απαντήσω και να μην τσακωθώ μαζί του γιατί είναι μαζί μου που είναι θυμωμένος και αναγνωρίζω τους λόγους του θυμού του και τον καταλαβαίνω.

Θα ήθελα να μπορούσα να ξεκινήσω άμυνα και επίθεση και στο τέλος να τσακωθούμε μες τη μέση του δρόμου. Το ότι δεν το έκανα, μου φαίνετε ότι με οδηγεί με συνοπτικές διαδικασίες στο ψυχροπολεμικό μοντέλο του ζευγαριού που περιέγραψα. Στην πραγματικότητα, δεν το έκανα γιατί ήξερα πως άμα του περνούσαν τα νεύρα, θα παραδεχόταν ότι ήταν κάπως υπερβολικός.

Φαντάζομαι ότι τα προβλήματα ξεκινούν όταν κανένας από τους δυο δεν βρίσκει λόγο να λύσει ένα πρόβλημα –ή μια παρεξήγηση. Και με αυτό μπαίνουμε στο κεφάλαιο Η ευκολία μου να διώχνω ανθρώπους από κοντά μου, αλλά αυτό είναι υλικό για άλλο ποστ και δεν αφορά κανέναν από τους πρωταγωνιστές αυτού. 


23 σχόλια:

  1. "Θα έλεγε κανείς ότι σε περίοδο διακοπών το ζευγάρι θα ήταν ανέμελο, θα μιλούσαν και θα γελούσαν"..

    Χαλλόου? Πως να εν ανέμελοι άμα φκαίνουν με τη πεθερά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω πάσχουμε απο παρόμοια συνδρομα. Αν πάμε γκρουπ θέραπι ισως μας δωκουν τζαι καλύτερη τιμή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όπως λαλεί ο Luc Ferry στην επανάσταση της αγάπης, ο κόσμος χωρίζει πλέον εύκολα γιατί παντρεύκεται που αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Ένας φίλος λέει ότι σήμερα τα ζευγάρια χωρίζουν γιατί είναι εύκολο να χωρίσουν"
    Ναί αλλά εν τόσο δύσκολο να παντρευτούν, εκκλησίες,κουμπάροι,συγγενείς, σπίθκια,δάνεια. Ρώτα τον φίλο σου γιατί παντρεύκουνται τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα, τούτα ούλλα που περιγράφεις εν μες το κυπριακό όνειρο!!
      "αχ πολλές φασαρίες ο γάμος, εν μου κάμνουν τες πομπονιέρες όπως τες θέλω"
      "ούφφου, πάλε έχουμε τρεις γάμους το σαββατοκύριακο"
      "ούφφου, πάλε εννά πάμε στην αρφή του για φαί"
      "ούφφου, έννεν καλή η φιλιππινέζα, αρκεί πολλά στο καθάρισμα"
      "ούφφου, εν μας κανούν για τες δόσεις"

      στην αρχή λαλούν τα με αγάπη, μετά με βαρεμάρα, μετά με μίσος τζαι μετά χωρίζουν ;-)

      Διαγραφή
  5. άρεσεν μου τούτο με το λόγο που δεν βρίσκεται για να λυθεί ένα πρόβλημα
    έννα το θυμούμαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εν τζιαι είμαι απαισιόδοξη αλλά για τούτο είσαι σίουρη???

    σαν να τζιαι πολλές εξαιρέσεις εμαζευτήκαν γυρώ σου, οξά εν κανόνες???οξά εν οι συνθήκες σήμμερα???
    οξά εν τζείνο που είπες
    οξά εν γιατί ψάχνουμε να έβρουμε προβλήματα τζιαμέ που εν υπάρχουν???? Εζαλίστηκα.....
    p.s πάω τζιαι εγώ μαζί με σένα και την πρας σε γκρουπ θέραπι, εννα μας λυπηθούν στο τέλος τζιαι να μας το κάμουν τζιαι δωρεάν, έσιη τζιαι κρίση. Στον Μικελλ αδερφές μου στον Μικελλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. είπα να μεν γενικεύσω που τούτα που ξέρω μόνο :-)

      ποιο Μικελλ; τον Φασμπέντερ;; κάτω τα χέρια :ΡΡ

      Διαγραφή
    2. H Αμαδρυάδα εννοεί τον Μικελλίδη. Σχετικά με το ποστ τωρά είναι ότι οι φωνές δεν βοηθούν ποτέ και σε καμία περίπτωση. Νπμίζω πως απλά προσπαθεί να επιβάλει ο ένας τη θέλησή του στον άλλο.

      Διαγραφή
    3. ναι... :/

      ο νους μου πας τον Φασμπέντερ εμένα ;-)

      Διαγραφή
  7. η δικη μου θεωρια στο γιατι εν ετσι πολλα τα διαζυγια εν επειδη εμαθαμε οτι χαλα να το πετασσουμε. εσπασε ο αεριστηρας, πιανουμε αλλον. εν θα κατσει κανενας σημερα να τα βαλει κατω να φτιαξει τον γαμο του μετα που μια σοβαρη κριση, τζιε σιουρα εν θα κατσει να σπασει σε ενα γαμο που εννεν ευχαριστημενος γιατι εν ειμαστε μαθημενοι στην αυτοθυσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αν ξέρουμεν ότι εννά έβρουμεν *καλλύττερο* ανεμιστήρα τζαι εν είμαστε δεμένοι με τον ανεμιστήρα που έχουμεν σιγά μεν κάτσουμε να τον σάσουμε. το ίδιο πράμα λέμε νομίζω. εν συμφωνώ με την αυτοθυσία, δλδ να βασανιούμαι μόνο τζαι μόνο για να μεν χωρίσω; :/

      Διαγραφή
  8. απο ότι καταλαβα πρέπει να σε αγαπά ο Μωρίς
    αλλα τζαι εσυ με τετοιο ...κηπουρο που του εδωσες!
    εν τζαι οι φιλοι καλοι
    αν και καποτε θελεις κατι (λιγο) παραπανω ...

    αμα αγαπας "ανεχεσαι" πολλα
    Ασχετο αλλα διαβαζα μετα απο χρονια την Μανταμ Μπωβαρυ
    μου άρεσε
    και η Εμμα τοσο ... αληθινη και σημερινη , μας θυμιζει κατι απο εμας
    Αλλα αγαπησα και τον κυριο Μπωβαρύ (αυτη ηταν αγαπη νομιζω. Τοση που μπορουσε να την μοιραζοταν για να μην την χασει (ναι ξερω υπαρχει αξιοπρεπεια κλ κλπ ...Αλλα μιλαμε για παθος και αγαπη
    υγ. καθολου περαστικος σημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή