Ότι να ‘ναι

Είπα να βγω τζι επήα στην πλατφόρμα σύγχρονου χορού. Για χορευτές ήταν ιδιαιτέρως ακίνητοι, μόνο μια σε κάποια φάση ενόμισε ότι χορεύκεις άμα βουράς ατέλειωτα γυρόν που την σκηνή τζαι εζάλισεν μας. Κατά τα άλλα ακόμα περιμένω να μου χορογραφήσει καμιά την μεγαλειώδη ιδέα που είχα αμέσως μετά την πλατφόρμα πριν από τρία χρόνια:

Του χρόνου εγώ πάντως θα δηλώσω συμμετοχή. Θα βάλω τις πυτζάμες μου, θα κουβαλήσω τον καναπέ, το τραπεζάκι του ΙΚΕΑ και το laptop, θα ονομάσω τη περφόρμανς blogging και θα γράφω ή θα κάνω ότι γράφω στο blog το οποίο φυσικά δεν θα είναι το Ουφ! αλλά κάποιο άλλο με πιο κουλτουρέ όνομα όπως I feel attention ή κάτι τέτοιο σε κάποια στιγμή μετά από κανένα πεντάλεπτο θα ακουστεί μουσική, το Hey You των Pink Floyd ας πούμε, εγώ θα κουνάω με λύσσα το κεφάλι μπροστά πίσω πάνω κάτω δεξιά αριστερά, ίσως σηκωθώ και από τον καναπέ και κάνω καμιά σπαρακτική κίνηση, ένα ωραίο εφέ θα ήταν να χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο μετά να σταματήσει η μουσική και εκεί που λέει το τραγούδι divided we fall να σωριαστώ με βία στο πάτωμα. Αν μου το αντιγράψει κανένας του χρόνου θα ζητώ πνευματικά δικαιώματα, να το ξέρετε!

Αρέσκει μου που κάμνω παραπομπές στον εαυτό μου. Τζαι μετά νομίζω πως δεν είμαι σταθερό άτομο.

Αρέσκουν μου επίσης τα πρωτοσέλιδα του Πολίτη. Το Σάββατο έλεεν ότι «Της Ουκρανίας… γίνεται στο ΔΗΚΟ». Είπε να συνδυάσει δύο ειδήσεις με παγκόσμιο ενδιαφέρον όμως δεν τολμώ να μαντέψω τι ήθελε να πει, ίσως θέλησε να το συνδυάσει τζαι με τη μέρα της γυναίκας.

Πάντως το υπουργιλλίκι εν πιο σημαντικό που το κομματιλλίκι, να το έχουμεν υπόψη.

Θυμήθηκα το πέρασμα μου από κομματική παράταξη. Ναι, νεανικά λάθη τα οποία διόρθωσα λίγους μήνες αργότερα όταν μου δήλωσαν ότι ήμουν υποχρεωμένη να πάω σε μια συναυλία του Νταλάρα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Έχουμε τζαι τον Αρχιεπίσκοπο του οποίου άρχισε να μου αρέσκει η συμπεριφορά. Εν απλό το θέμα, όσο πιο πολλές μαλακίες λαλεί τζαι κάμνει, τόσο πιο πολλή κόσμο εννά απομακρύνει που τον μεσαίωνα του, τούτο κάπως λέγεται στην ψυχολογία αλλά εν το θυμούμαι τωρά.

Κατά τα άλλα θα λύσουμε το κυπριακό, θα ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση, θα φάμε το φυσικό αέριο, θα βρεθεί το αεροπλάνο που την Μαλαισία τζαι θα είναι όλοι καλά, θα επικρατήσει παγκόσμια ειρήνη τζαι θα κερδίσω στα καλλιστεία.