Η Απόλυτη και η Ξαπόλυτη

Ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο δεν έχω πολλές φίλες και σχεδόν καθόλου παρέες είναι επειδή είμαι απόλυτη σε κάποια πράγματα. Το καταλαβαίνω αυτό και πολλές φορές προσπαθώ να είμαι πιο ανεκτική και όχι τόσο ιδιότροπη αλλά όταν καταπιέζομαι γκρινιάζω και όταν γκρινιάζω γίνομαι ανυπόφορη και όταν γίνομαι ανυπόφορη είμαι πραγματικά πολύ καλή έτσι δεν με πλησιάζει κανένας! Με ενοχλούν πολλά πράγματα… πιο κάτω είναι μερικά που μπόρεσα να θυμηθώ έτσι πρόχειρα…

Ας πούμε το χιούμορ. Δεν αντέχω τα άτομα που δεν έχουν χιούμορ. Ακόμα και τα άτομα που έχουν κακή αίσθηση του χιούμορ τα προτιμώ από τα άτομα που δεν έχουν καθόλου χιούμορ. Η αίσθηση του χιούμορ είναι υποκειμενική αλλά το να μην έχεις καθόλου χιούμορ είναι φρικτό!

Τους ανθρώπους που δεν τρώνε γλυκά. Πόσο αποστειρωμένο και ξενέρωτο είναι ένα άτομο που δεν θέλει να απολαύσει μια σοκολατίνα ή μια κρέπα με νουτέλα, φουντούκια, αμύγδαλα, σαντιγί και φράουλες;

Τις νοικοκυροσύνες. Όταν το παιδί σου μεγαλώσει τι θέλεις να θυμάται από τα παιδικά του χρόνια; Τη μάνα του να παίζει μαζί του και να του δίνει σημασία ή να το κυνηγά τσιρίζοντας σε όλο το σπίτι για να μη παίζει να μη λερώνει και να μην αναπνέει;

Να βλέπω μια γυναίκα μέρα μεσημέρι ντυμένη με πουλόβερ, παλτό και μπότες με γούνα ενώ έξω είναι 25 βαθμοί κελσίου. Εντάξει, είναι Χριστούγεννα, χρυσοπλήρωσες τα ψώνια σου και θέλεις να τα φορέσεις αλλά δεν έβγαλες πούζαν ακόμα;;;!!!

Να βλέπω έναν άντρα να είναι ντυμένος με κοστούμι, ανοικτό πουκάμισο να φαίνετε το ξυρισμένο στέρνο, χρυσή αλυσίδα και τα μαλλιά περίτεχνα λαδωμένα, να βγαίνει από ένα αυτοκίνητο με φτερά ενώ ακούγονται από τα μεγάφωνα στη διαπασών σκυλάδικα.

Αυτούς που άμα βλέπουν ένα κουτάβι αρχίζουν να τσιρίζουν σαν να βλέπουν λιοντάρι ελεύθερο μέσα στο δάσος έτοιμο να τους φάει και αρχίζουν να αραδιάζουν τους λόγους που δεν αγαπούν τα ζώα με μεγαλύτερο επιχείρημα το «δεν ξέρω δεν το μπορώ το φοβάμαι»!

Τα ηλίθια ringtones στο κινητό. Όλο το καλοκαίρι μας φλόμωσες με το καλοκαίρι του Χατζηγιάννη. Τώρα μας ξεκούφανες με τον Ρούντολφ το ελαφάκι. Το Πάσχα τι θα βάλεις; Το Χριστός γεννάτε σε εκτέλεση Χρυσόστομου;

Τα περιοδικά lifestyle. Γιατί όχι, δεν είναι ο απόλυτος έλληνας σταρ ο Σάκης Ρουβάς. Γιατί όχι, δεν είναι η πιο όμορφη γυναίκα της ελληνικής τιβί η Ζέτα Μακρυπούλια. Γιατί όχι, δεν είναι ροκ η Άννα Βίσση – έλεος δηλαδή!

Τους ανθρώπους που βλέπουν ριάλιτι. Γιατί «έχει χάζι», «κάμνουν τους ρεζίλι», «έχουν ωραίες φωνές». Δεν το καταλαβαίνω. Κάθεσαι εκεί και με πλήρη συναίσθηση χάνεις 3-4 ώρες από τη ζωή σου βλέποντας μαλακίες.

Τα «μοντέρνα» άτομα. Αυτά που θεωρούν προοδευτικό να ντύνεσαι με μίνι, να φοράς λεοπαρδαλέ μπότες, να βάζεις την Άρτα και τα Γιάννενα στα νύχια σου και να πηγαίνεις κάθε δεύτερο Σάββατο στα μπουζούκια ενώ θεωρούν συντηρητικούς ή φρικιά όλους τους υπόλοιπους.

Τους «κουλτουριάρηδες». Που μιλούν ακαταλαβίστικα και με τόσο ηλίθιες κοινοτοπίες αραδιάζοντας ονόματα και τάσεις που νομίζουν ότι μόνο οι ίδιοι ξέρουν που ακόμα και αν έχουν δίκιο καταντάς να τους σιχαίνεσαι, κυρίως για το υφάκι μεγαλομανίας που έχουν το οποίο συνήθως κρύβει την ηλιθιότητα τους!

Αυτούς που ακούν σκυλάδικα. Δεν τους μπορώ. Οτιδήποτε ρατσιστικό έχω μέσα μου βγαίνει εναντίον της πλειοψηφίας γύρω μας που ακούν σταθμούς που πραγματικά δεν γνωρίζω που παίζουν τραγουδιστές που πραγματικά δεν γνωρίζω που τραγουδούν τραγούδια που πραγματικά δεν γνωρίζω… μια φορά άκουγα ένα τραγούδι στα Goody’s που νόμιζα ότι είναι παρωδία… τελικά δεν ήταν … ήταν ένα σουξέ «της μόδας»!

Τους ανθρώπους «της εκκλησίας» που προσπαθούν να πείσουν κάποιον που δεν πιστεύει να πιστέψει με το ζόρι λέγοντας του λίγο πολύ ότι αν δεν πιστέψει θα καίγεται αιώνια στη κόλαση… πολύ φιλεύσπλαχνο, δεν μπορώ να πω!

Τους ανθρώπους που όποτε κάνουν μια νέα γνωριμία ρωτούν τα πάντα για το άλλο άτομο για να βρουν κοινούς συγγενείς ή γνωστούς ακόμα και στη Γουατεμάλα έχοντας σκοπό με κάποιο τρόπο να γλυτώσουν χρήματα ή να βάλουν μέσο «αφού είμαστε σχεδόν συγγενείς».

Τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι θείο δώρο για όλους τους υπόλοιπους ενώ θεωρούν καθήκον και υποχρέωση τους να σε ενημερώσουν λεπτομερέστατα για την ιστορία της ζωής τους. Συνήθως αυτά τα άτομα θεωρούν ύψιστη τιμή για σένα να σε βάζουν να κάνεις αγγαρείες για αυτά και ενδεχόμενη άρνηση τα πληγώνει σε σημείο να μη σου ξαναμιλήσουν.

Αυτούς που τα ξέρουν όλα, έχουν πάντα δίκιο και δεν ησυχάζουν μέχρι να πιστέψουν ότι σε έπεισαν. Η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να προσποιηθείς ότι σε έπεισαν για να τους ξεφορτωθείς με αποτέλεσμα να παίρνουν θάρρος για να πείσουν και άλλους και αυτό να συνεχίζεται για πάντα… φαύλος κύκλος!

Τους ανθρώπους που είναι απόλυτοι…

…το τελευταίο δεν το εννοώ!