Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Τέσσερα

Καθόμαστε με τον Maurice στην αποβάθρα του μόλου και διαβάζει από το κινητό το προηγούμενο ποστ γκρινιάζοντας που αντί να αγναντεύει το πέλαγος διαβάζει την αποκαθήλωση του Δεληβοριά. Τελειώνοντας το, σχολιάζει ότι είναι πολύ καλό και με ρωτά γιατί δεν γράφω κάτι και να το εκδώσω. Δεν του δίνω σημασία αγναντεύοντας το πέλαγος και συνεχίζει λέγοντας πως θα μπορούσα να ξαναδώ τα ποστ από το μπλογκ και να τους δώσω μια συνοχή, οι μέρες μιας άνεργης στην πόλη ή κάτι τέτοιο και συνεχίζει να μονολογεί πως ίσως όμως θα θύμιζε πολύ το Sex and the city. Εκεί άρχισα να γελώ μιας και δεν έχουμε ούτε το sex και σίγουρα ούτε το city, και αν κάποιος με πλήρωνε με τη λέξη για να γράφω μαλακίες, αυτή τη στιγμή θα είχα λυμένο και το επαγγελματικό και το οικονομικό μου.

Η ιδέα να ξαναδώ τα ποστ μου άρεσε όμως και έπιασα να διαβάζω το μπλογκ από την αρχή. Νομίζω αυτή είναι μια φάση που την περνάμε όλοι κάποια στιγμή, άλλωστε σε δύο μέρες κλείνουν τέσσερα χρόνια από τότε που το έφτιαξα και ήθελα να δω πόσο άλλαξα –αν άλλαξα.

Όταν το ξεκίνησα δεν ήμουν πολύ καλά για διάφορους λόγους, αλλά αν δείτε τα ποστ από το καλοκαίρι του 2009 δεν θα το καταλάβετε γιατί αντί να γκρινιάζω και να κλαίγομαι όπως ήταν ο αρχικός μου σκοπός, τελικά με έσωσε το χιούμορ, το δικό μου της ψωνάρας και αυτών που διάβαζα και με διάβαζαν και άφηναν κόμμεντς. Η Ρίτσα, ο Ονειροπόλος, η Δωροθέα, και η Αχάπαρη στην αρχή, και πολλοί άλλοι μετά, ήταν η παρέα μου για κάποιους άσχημους έξω από το μπλογκ μήνες, και όσο προχωρούσα σήμερα διαβάζοντας τα ποστ ανακάλυπτα ότι οι περισσότεροι «γνωριζόμαστε» πολύ καιρό -αμπελοφιλοσοφώντας, πως περνούν τα χρόνια ρε γαμώτο!!

Το πρώτο προσωπικό ποστ, ήρθε πάνω από ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 2010 και νομίζω ήταν και το πρώτο χωρίς τελείες –γιατί άραγε; Έγραφα ήδη κάποια πιο προσωπικά πράγματα αλλά ήταν τόσο αφηρημένα που μάλλον μόνο εγώ τα καταλάβαινα, μέχρι εκείνη την συναυλία των Κατσιμιχαίων που μου θύμισε τον πρώτο μου φοιτητικό έρωτα. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ήταν εκείνος ο πρώτος έρωτας, θυμάμαι πολύ έντονα τα συναισθήματα, τον ενθουσιασμό, τον πόνο και την άρνηση να τον ξεχάσω, αλλά εδώ και χρόνια έπαψα να πιστεύω πως ήμουν ερωτευμένη, μάλλον απολάμβανα μαζοχιστικά το δράμα που ζούσα –στη φαντασία μου.

Συνεχίζοντας το διάβασμα ανακαλύπτω ότι εγώ είμαι αυτή η Ουφ! και ότι τελικά δεν είναι τόσο προσωπικό όσο νόμιζα το μπλογκ. Ακόμα και αν αποφασίσω να το πω σε κάποιον, που το σκέφτομαι αλλά θέλω να καταλάβω πρώτα γιατί θέλω να το πω, ή να γνωρίσω άλλους μπλόγκερς που πάλι το σκέφτομαι, δεν ένιωσα την ανάγκη να αλλάξω ούτε μια φράση για να με κρύψω ή να με ωραιοποιήσω.

Αυτά. 




18 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. πρώτα θα πάρω φυτό, μετά ζώο και μετά πράγμ... άντρα, όπως τους ανώνυμους αλκοολικούς! :ΡΡ

      Διαγραφή
  2. Η τελευταια παράγραφος ολα τα λεφτά.
    Τουτο εχει σημασια τζιαι τουτο ακριβως δειχνει οτι εισαι αληθινή:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γι αυτό σε απολαμβάνω. Είσαι αυθεντική με χιούμορ με πνεύμα και μια μεγάλη καρδιά πίσω από τον "κόσμο" της μπλογκόσφαιρας.

    Χρόνια πολλά στο μπλογκ σου Ουφ μου. Καλή συνέχεια.

    υ.γ. Καλή η ιδέα για την δημοσίευση κάποιου γραπτού. Σκέψου το. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Nomizo exeis dikaio isoun pio mourmoura palia.
    K emena areskei mou to humor s.Xalali pou eprolaves na piaseis to onoma tou blog prin pou mena.Na ta ekatostiseis tzai kirios na sinexiseis na grafeis giati ena energo blog esiei alli xari ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρόνια πολλα Ουφ μου. Είμαι που τις πιστες αναγνωστριες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξιασες να αναφέρεις οτι τελευταία εγυρισες το τζαι στο Κυπριακό! Εν σημειο αναφοράς!
    Να σου ζήσει το μπλογκ!!! Και εις αλλα πολλά με υγεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. άντε βρε ουφ μου και σε βιβλίο το μπλογκ γιατί όχι; σε θυμάμαι απ’την αρχή και κάποια ποστ όπως εκείνα με το ψάξιμο σπιτιού μου έχουν μείνει αλησμονητα.. αλήθεια βρήκες τίποτα τώρα που το λέω/γράφω; :)
    φιλάκια και Καλό Πάσχα!!!

    υγ. αχ μου έλειψε το αγνάντεμα της θάλασσας! θα έρθω και θα βγάλω το άχτι μου θέλω να πιστεύω μετά από τόσο καιρό στην μόνη πόλη της κύπρου χωρίς θάλασσα τς τς τς ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. διαμερίσματα βρήκα διάφορα αλλά θέλουν νοίκι μίσιημου!! τς τς τς :/ :Ρ

      μα μετακόμισες;;!! έλα για παραλιακές βόλτες :-)

      Διαγραφή
  8. ηταν και για μενα ασχημη περιοδοσ οταν ειχα ξεκινησει το μπλογκ.
    καλη συνεχεια
    ριτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ευχαριστώ για τις ευχές και καλό πάσχα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. περαστικος00 (που έγινε φαν!)4 Μαΐου 2013 στις 1:01 π.μ.

    Ο Μωρις έχει δικαιο!
    το Αγνατευμα της θάλασσας δεν διακοπτεται ευκολα!
    :)
    Αν ομως τον διακοψε, σε διαβασε και σου ειπε οτι του άρεσε και να τα δεις σαν βιβλίο, σημαινει να το σκεφτεις!
    Καταφερες να τα βαλεις με ολόκληρη θάλασσα, τι άλλο φοβασαι; :)
    Καλη συνεχεια! Σε ολα

    και να γραφεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εμάς πάντως αρέσκεις μας, έτσι ακριβώς όπως είσαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή